Niall internetten lazanya tarifi bulup Harry'e gösterdiğinde Harry daha çok ağlamaya başladı."B-ben ezbere biliyordum,yemin ederim!"Zayn camdan dışarı sarkıttığı bacağını Liam'ın bakışları altında içeri çekerken sigarasını yakmaya çalıştı ve Harry'e doğru üfledi."Alt tarafı bir lazanya yani niye bu kadar büyütüyorsun?"Niall Zayn'in koluna vurup kaşlarını çattı,Zayn kadar patavatsız bir ev arkadaşı olamazdı muhtemelen.
"B-ben o-onu ezbere biliyordum,o lazanya tarifi Louis'in en sevdiğiydi,ama şimdi aklıma gelmiyor!"Louis yağmurdan dolayı ıslanmış saçlarını savurup içeri girdiğinde ortamdaki gerginliği hemen hissetmişti."Kavga falan mı oldu,niye hepiniz somurtuyorsunuz?"Zayn hafif sırıtıp parmakları arasındaki sigarayı Louis'e uzattı.
Harry sinirle Zayn'i izlerken Louis Harry'nin ağlamaktan şişmiş gözlerine odaklanmıştı."Harold kim ağlattı seni?"
Zayn hemen cevap verdi."Lazanya!"
"Anlamadım?"
"Sürekli yaptığı ve dediğine göre senin de çok sevdiğin bir lazanya tarifi varmış ama şuan aklına gelmediği için oturmuş ağlıyor,komediye bakar mısın!?"Harry kendisiyle dalga geçildiğini anlayınca utançla başını eğdi.Niall Zayn'i ittirip mutfaktan dışarı atarken Liam'da onları takip edip Zayn'e bağırmaya başladı."Densizin tekisin!"
Louis gelen bağırma seslerini bastırmak için kapıyı kapadı ve Harry'nin karşısına oturarak eliyle çenesini kaldırdı ve ona bakmasını sağladı."Harry bunun için ağlamana gerek yok,herkes bir şeyleri unutur bu çok normal bir şey"Harry uzun zamandır görmediği merhameti Louis'ten tekrar görünce vücut ısısının giderek arttığını fark etti.Zorda olsa sırf Louis için gülümsemeye çalıştı."Şey haklısın ama sende biliyorsun o benim her zaman yaptığım yemekti,nasıl unutabildim?"
Louis peçete çıkarmak için elini cebine attığında eline gelen paramparça olmuş unufak beyaz kağıt parçalarıyla yüzünü buruşturdu."Ah tabi ya,yağmura selam olsun"Harry kıkırdayıp Niall'ın eline tutuşturduğu peçeteyle burnunu sildi.
Louis kot ceketinin cebinden hafif ıslanmış paraları çıkartıp masanın üstüne koydu."Biraz ıslaklar ama saç kurutma makinesiyle halledebilir bence"
"Ne ki bunlar?"
"Senden aldığım borç paralar,denkleştirebilmek için geceleri de çalışmaya başlamıştım o yüzden bir kaç gündür geç geliyordum"Harry'nin anında yüzündeki gülümseme kayboldu ve yerini kızgınlıkla hayal kırıklığı karışımı bir ifade aldı.Kendini şuan o kadar kötü hissediyordu ki az önce ağladığının iki katı ağlayabilirdi.
"Louis sinirim bozuluyor şunları gözümün önünden çek!Nasıl böyle bir şey düşünebilirsin,sana inanamıyorum,şuan nasıl hissettiğimi tahmin bile edemezsin!"Harry Louis'e hiç bağırmak istemese de bunu yapmak zorundaydı,Louis'in artık bir şeyleri anlaması için bunu yapmalıydı.
Louis belkide ömrü hayatı boyunca Harry'den ilk defa bu kadar çok korkmuştu,Harry sinirliydi ama sanki sinirlenirken bile hareketlerini Louis incinmesin diye seçiyor gibiydi."Sana yüz kere söyledim ama hala anlamamakta ısrar ediyorsun!Benim olan şey aynı zamanda senindir de Louis.Burası bizim evimiz,benim sana verdiğim para bizim paramız,şuan bulunduğumuz mutfakta bizim.Burası bizim dünyamız işte,artık bunu anlayabilir misin!?"
Louis sadece kafasını sallayıp şok olmuş gözlerle Harry'i izledi.Parayı verirken kabul etmeyeceğini zaten düşünmüştü ama nefesi kesilene kadar bağırabileceğini ummamıştı.Harry Louis'e yaklaşmaya başladığında mutfak kapısı açıldı ve içerisini birbirine karışan sesler doldurdu."Hayır pizza yemek istemiyorum başka bir şey sipariş verelim!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Years (Larry Stylinson)
FanfictionBu iki çocuk yapacakları şeyin zevk alma dışında hiçbir şekilde ileriye gitmeyeceklerine dair birbirlerine söz vermişlerdi. Sonra yıllar geçti.... Harry sözünü tutamadığı için binlerce kez Tanrı'ya lanet etti! Uyarı:Hikaye psikolojik etkenler,intiha...