Years (Larry Stylinson)

CHAPTER 15

Yanağındaki sızıdan çok kalbi acıyordu Harry'nin,sevdiği adam tarafından ona tokat atılmıştı,o gözünün önünde acılar içinde kıvranırken acıların en büyüğünü eklemişti Louis kendi elleriyle.Söylenecek çok söz varken sadece bakışlar konuşuyordu.Yapılması gereken o kadar ifade varken mimikler kendini saklıyordu.

"Karşıma geçipte kurduğun şu cümlelere bak Harry!Sen bu değilsin,acımasızca becerilmek çok mu hoşuna gidiyor!?"Liam Louis'e doğru bir hamle yaptığında Zayn onun bileğinden tutup engel oldu,bu konuşmanın er ya da geç zaten yapılması gerekiyordu ama tabiki de böyle bir yolla değil,Harry ağlayıp Louis ona bağırırken değil.

"Senden uzak duruyorum diye sevineceğine üzülüyorsun resmen!Ben sana hiçbir şey yapmıyorum sen kendine kendine acı çekiyorsun,sana bunu defalarca söyledim ama hep anlamamakta ısrar ettin,biz sevgili değildik,sadece saçma bir zevk filminin iki kendini bilmez oyuncularıydık,artık bitti!"Harry artık ağlamıyor,kendini yere atmış haykırıyordu,Louis onu yerden kaldırıp nefessiz bırakana kadar öpmek istese de onun yerine uzun bir süredir açık olan kapıdan içeri girip odasına çıktı ve eline rastgele aldığı eşyalarını ve kıyafetlerini sırt çantasına doldurmaya başladı.

Tek çare bu diye düşündü.Onunla aynı evdeyken,aynı havayı solurken ne Harry ondan ne de Louis ondan uzak durabilirdi,Louis kendine göre şuan en doğru bildiği şeyi yapıyordu,o kadar yanlıştan sonra bir doğruyla her şeyi düzeltebileceğini sanıyordu.

Sırt çantasını iki omzuna da taktıktan sonra şapkasını eline alıp hızlı hızlı indi merdivenleri,Harry'i hala kapının girişinde sakinleştirmeye çalıştırdıklarını gördüğünde istese de o kadar kolay ayrılamayacağını anladı bu evden.Biliyordu ki Harry buradan gitmesi için en büyük engeldi.Elinin tersiyle akan göz yaşlarını ve burnunu silerken elinde şapkası ve sırtında çantasıyla gördüğü Louis'le buz kesti.

Hayır,hayır,hayır!Her şeyi kaldırabilirdi ama gitmesini kaldıramazdı.

"L-Louis...n-nereye?"

'Görüyorsun işte'der gibi baktıktan sonra Harry'nin engel olacağını bilmesine rağmen yanından geçmeye çalıştı ama tam tahmin ettiği gibi bir kol tarafından durduruldu."G-gitme!"Louis sadece bunu demeyeceğinin devamının geleceğini bildiğinden sessizliğini korumaya devam etti."Ö-özür dilerim Louis,gitme!B-ben bir daha sana yaklaşmam,dokunmam,istediğin gibi uzak dururum ama gitme!Yalvarırım gitme!"

Louis adım attığında Harry daha sıkı tuttu onu."Bırakma beni!"

Louis gözlerini yumup dudaklarını araladı."En doğrusu bu Harry"Harry onun tam karşısına geçip kapalı olan göz kapaklarının üstünü öptü."Hayır değil,kal burada,gitme bir yere,yemin ederim sen istemediğin sürece dokunmam sana!"Louis Zayn'e işaret verdiğinde Zayn Liam ve Niall'la bakıştıktan sonra aynı anda Harry'i Louis'ten uzaklaştırdılar.

"Ne yaptığınızı sanıyorsunuz,onu durdurmam lazım gidiyor görmüyor musunuz!?"Louis ona tüm masumiyetiyle bakan yeşillere son kez baktıktan sonra bağırışları kulaklarına dolarken arkasına bakmadan koşmaya başladı.

"Başka istediğin bir şey var mı kulaklığını da koydum çantaya"Louis başka bir şey istemediğini söylediğinde Zayn telefonu kapatıp çantanın fermuarını çekti,haftalardır Louis'in nerede kaldığını bilen tek kişi oydu ve onun baskıları ve ısrarları nedeniyle kimseye söylemiyordu.

"Onunla mı konuşuyordun?"Arkadan Harry'nin yorgun sesi duyulduğunda Zayn Harry'nin bunu zaten bildiğini düşünerek cevap vermedi ve Louis'in yatağının üstüne oturdu.Harry her ne kadar ona küçük gelse de o gittiğinden beri üstünden çıkarmadığı Louis'in tişörtünün üstüne terlemiş ellerini silerek Zayn'in yanına yerleşti.