Psikopat Kocam (Düzenleniyor.)

1. Bölüm

Düzenlendi.

Gözyaşlarım yanaklarımı ıslatıyordu. Neden mi? Çünkü zorla evlendiriliyordum!  Tabii ki evlenmek istemiyordum ama zorundaydım; babam böyle istiyordu.

Odadan çıkıp yavaş adımlarla salona doğru gittim. Babam, annem ve abim...

"Yarın kiminle evleneceğini göreceksin."

"Nasıl yani?" diye sordum burnumu çekerken.

"Buluşma ayarladım size, Sancak Cafe'de. Üstüne güzel bir şeyler giyip gidersen iyi olur. Herkesin göz zevki var sonuçta," dedi babam aşağılayıcı bir şekilde.

Kafamı usulca salladım ve tekrardan odama çıktım. Yastığa kafamı koyduğum gibi yorgunluktan gözlerim kapanmaya başladı.

**

Babamın isteği üzerine dizlerimin iki karış üstünde biten çiçekli bir elbise giydim. Elbise fazlasıyla kısaydı, o kadar kısaydı ki hatta eğilsem her yerim belli olabilirdi. Kahverengi saçlarımı maşayla hafif bir şekilde dalgalandırırken gözlerime siyah ağırlıklı bir makyaj yapmayı tercih ettim. Dudaklarıma da kırmızı bir ruj sürdüm, ayaklarıma da uyumlu olsun diye kırmızı topuklularımı geçirdim. Aynaya baktığımda babamın istediği şekilde "güzel" gözüküyordum.

Aşağı indiğim sırada annemin beni gördüğünde verdiği tepki "Vay canına! Harika görünüyorsun tatlım." olmuştu. Abim yüzünü buruşturarak elbisemin kısalığına bakmıştı sadece. Babam ise soğuk bir sesle "Dikkatli ol," demiş ve beni evden gitmem için uğurlamıştı.

Cafe'ye geldiğimde ne kadar güzel bir mekanmış diye bakıyordum, bayağı lüks ve modern bir yerdi.

Taze pastalar dikkatimi çekerken farkında olmadan dudağımı ısırdım. Ah, aptal ben... Rujum bozulucaktı!

Rujumu tazelemek amacıyla tuvalete doğru ilerledim. Tam kapıyı açacağım sırada biri beni kolumdan çekti ve beni duvara yapıştırdı.

Çığlık atmak için ağzımı açtığım sırada kendini bana bastırdı ve dondum kaldım, sesim çıkmadı.

Hemen kendimi toparlayıp "Sen de kimsin?!" diye bağırdım.

"Buğra Özer." Bu erkeksi ses içimdeki bir şeyleri canlandırmıştı, bir de buna eklenen sert koku başımı döndürmüştü.

Bir saniye... Buğra Özer mi? O an aklıma babamın dün gece dediği sözler geldi: "Sen Buğra Özer ile evlenecek insansın. Kendine gel ve ona yakışır bir kadın olup ağlama!"

Tanrım! Evleneceğim adam şu an da tam karşımdaydı. Beni duvar ve kendi arasında sıkıştıran bir sapıktı.

Tam olarak gözlerinin içine baktım... O kadar yakışıklıydı ki onu gören herkes çirkinliğinden utanabilirdi.

"Ada..." dedi. İsmimi söylemesi beni heyecanlandırırken cümlesine devam etti. "Bu elbise neden bu kadar kısa?" 

Ah... Beni kıskanmış mıydı? Bu hoşuma gitse de belli etmemeye çalışarak "Seni ne kadar ilgilendirir?" dedim.

"Ben senin kocan olacak insanım." dedi yüzündeki tehlikeli gülümsemeyle. "Bundan sonra benim yanımdan ayrılmayacaksın. Öncelikle... Şu ruju temizlemekle başlayalım."

Dudaklarıma yapıştığında ne yapacağımı bilemedim; bu benim ilk öpüşmemdi. Hızlı ve sert öpüşüne karşılık amatörce dudaklarımı hareket ettirmeye başladım.

Elleri sırtıma doğru çıktı ve beni kucağına aldı. Bacaklarımı beline sararak ona yardımcı olduğum sırada kalçama şaplak attı.

Dudağımı ısırdığında kendimi tutamadım ve hafif bir şekilde inledim. Dudakları yukarı doğru kıvrıldı; inlemem hoşuna gitmiş olmalıydı.

Anladım ki bu ona ilk yenilişimdi... Ama son da değildi.

Yorumlarınızı ve desteklerinizi bekliyorum. Yeni bölüm yakın bir zamanda gelir. Yazım yanlışım varsa affola. Kendinize iyi bakın!