Psikopat Kocam (Düzenleniyor.)

11. Bölüm

Helöw.

Sizi bekletmemek adına oturdum bölüm yazıyorum, değerimi bilin. Bu arada 4K'yı geçmişiz, buna çok sevindim. Az bir sayı olabilir belki sizlere göre ama ben mutlu oldum. Desteklerinizi beklemeye devam edeceğim. İyi okumalar!!
♤
11. Bölüm

Yasmin ve Buğra şu an dudak dudağa öpüşüyorlar.

Yasmin ve Buğra şu an öpüşüyorlar.

Yasmin ve Buğra şu an dudak dudağalar.

Ben sinirden çıldırmayayım da kim çıldırsın? Söyleyin, Allah aşkına. Nasıl bir durumun içerisindeyim?

"Gördüklerim birer kabus mu yoksa gerçek mi?" dedim ve gözlerimi kapattım. "1, 2, 3. Gözlerimi açacağım ve siz ikiniz normal bir şekilde yerlerinizde oturuyor olacaksınız. Her şey benim hayal gücüm. Gördüklerim yanlış," dedim ve gözlerimi açtım. Yasmin ve Buğra az önceki gibi değil de yerlerinde oturuyorlardı. Bu sahneyi görünce derin bir oh çektim. "Gerçek olmadığını biliyordum."

Yasmin sinir bozucu sırıtışıyla konuştu. "Gerçekti."

Gerçek mi? Ne demek 'Gerçek.'? Ben burada neyim? Bir evin sehpasında duran vazo falan olmalıyım herhâlde çünkü yanımda beni görmezden gelerek bu kadar rahat davranmalarının başka bir nedeni yok, olamaz da.

"Aryacığım," diyen Yasmin'e "Ada," diye tısladım. Yasmin gözlerini devirdi ve konuştu. "Sadece dengemi kaybettim ve bunlar oldu. Uzatılacak bir şey yok."

"Uzatmadım? Hatta daha ağzımı bile açmadım. Bu neyin uyarması?"

Yasmin omuz silkti ve "Ben şimdiden söyleyeyim de," dedi.

Sakin durmam gerekiyordu. Bu kızın amacını anlamıştım. Beni gıcık edip içimdeki canavarı dışarı çıkarmamı istiyordu ve bunun sayesinde de Buğra benden soğuyacaktı ama YEMEZLER.

Sakin bir şekilde durabildiğim için kendimi tebrik etmeyi sonraya sakladım. Buğra'ya trip atacaktım, bu kesindi.

"Eve gidelim," diye fısıldadım Buğra'ya doğru. "Lütfen."

Başını salladı ve örtünün üstündeki yiyecekleri sepete koydu. Örtünün üzerinden kalkınca onu da katlayıp sepetin üzerine yerleştirdi.

Arabaya binerken Yasmin acaba bizimle mi dönecek diye düşünüyordum. O kız bir de arabaya binerse... Buğra'yla ciddi bir şekilde konuşmam gerekecekti. Bu ciddi konuşmanın nereye varacağı da belli olmazdı. Eğer Yasmin bizim sonumuz olursa ben de Yasmin'in sonu olurdum.

"Nasıl bu kadar sakin olabiliyorsun?" dedi Buğra arabaya bindiğinde. Alaycıl bir şekilde gülüp konuştum. "Çok sakinim. Hatta o kadar sakinim ki Yasmin'i parçalamak istiyorum. Sen düşün yani."

Buğra hafif bir şekilde öksürdü ve "Tamam... Aldım ben cevabı," dedi. Alırsın tabii.

Araba yolculuğu sessiz bir şekilde geçmişti. Buğra birkaç soru sormuştu ama inat değil mi, cevaplamamıştım hiçbirini.

Eve gelince arabadan indik. Ben direkt bahçenin arka tarafına doğru geçtim. Cebimden telefonumu çıkardım ve annemin numarasını tuşladım.

Hâlâ Brezilya'daydık. Bu yüzden fatura çok yazacak olsa da bunu umursamadım.

Bir iki çalıştan sonra annemin sesi kulaklarımı doldurdu.

"Ada..."

"Evet, anne. Benim."

Derin bir nefes aldı ve anında konuya daldı.

"Uzun zamandır konuşmuyoruz. Ben sanırım biraz abarttım. Seni gerçekten çok özledim."

Annemin cümleleriyle gözlerim dolmuştu. Sonunda beni kırdığını anlamış ve hatasını fark etmişti. Tekrar konuştu.

"Özür dilerim."

Ada'nın annesi ile arasını düzeltmesini istiyordunuz. Sonunda beklenen sahne.:D Kitabımı beğenecek olan arkadaşlarınızla paylaşırsanız çok mutlu olurum, bir de kapak yapabilecek olan bana ulaşabilir mi? Sağlıcakla kalın!:*