Psikopat Kocam (Düzenleniyor.)

FİNAL

Sondaki konuşmamı okursanız çok memnun olurum.

♤

18. Bölüm "FİNAL"

Buğra

Şu sıçtığımın hastenelerinde hep bir kayıp veriyordum. Şimdi de sevdiğim kadın gidebilirdi, ellerimden.

Çaresiz ve kimsesiz kalmak istemiyorum.

"Nerede o piç?" diye atıldım Selin'e doğru.

Kıpkırmızı olmuş gözlerini bana çevirdi. "B-b-bilmiyorum."

Bilmiyorum mu? Bu benim günlerdir aldığım bir cevaptı.

Sinirle yumruğumu duvara geçirdim; acıdı ama acıyan elim değildi. Fiziksel acıyı şu an hiçbir şekilde hissetmiyordum. 5 gündür ruhsal bir çöküşteydim. Ada'nın olmadığı yerler gerçekten de sıkıcı ve sessizdi.

"5 gündür haber yok, şu doktorlar niye hiçbir şeyden bahsetmiyorlar?" dedi annem. O da ağlamıştı.

Annemin sorusuna "Çünkü bizi meraktan öldürmeye çalışıyorlar!" diye bağırdım. Koridordaki birkaç kafa da bizim tarafa doğru dönmüştü. Omzumu sıkan kız kardeşim Nurcan beni sakinleştirmeye çalıştı.

Kapı açıldı, dışarıya çıktığı an doktorun yakasına yapıştım. "Bize artık bir şeyler söyle!"

Doktordan beni uzaklaştıran görevliler sayesinde geriye doğru düşmüştüm. Annem endişeyle bana bakarken doktor konuştu. "Ada hanımı ziyaret edebilirsiniz ama çok durmamak şartıyla. Sağlık durumu..." Daha fazla dinlemedim. Doktor bozuntusu diğer bekleyenlere bilgileri vermeye devam ederken ben odaya girmiştim bile. Pardon, dalmıştım.

"Ada..."

Gözlerini bana çevirdi. Mavi gözleri... Özlemişim.

"Ada, her şeyi anlatacağım ama sözümü kesmeden dinle."

Başını salladı ve beni dinlemeye başladı.

"Ben... Çok önceden bir seri katildim ve Burak'ın babasını borcu yüzünden öldürmüştüm. Bana olan intikam hevesinden dolayı gelip sana zarar verdi. Onu maç günü tanımamıştım, o yüzden bu kadar yanımıza kadar gelebildi."

Ada şok olmuş bir şekilde bana baktı. Belki anlattıklarımdan ve yapacaklarımdan pişman olacaktım ama zorundaydım.

"Benim yüzümden tehlikedesin yani. Arkamda olan bir sürü insan var ve hepsi benim canımı istiyor. Onlara karşı koyabilecek gücüm yok. Seni de koruyamam anlayacağın."

Gözlerimi yumdum, ağlayışını, aşık olduğum mavi gözlerin kızarmasını görmek istemiyordum.

"Buğra... Neden bana bunları anlatmadın? Şimdi ne yapacağız? Beni bırakmayacaksın, değil mi?"

Gözlerimi açtım. Zor bir cevap olacaktı benim için. "Seni bıraksam bile seni bulurlar çünkü artık izimi taşıyorsun. O yüzden bu işi burada ben bitireceğim."

Anlamadığını belirtircesine bana baktı. Daha açık bir şekilde belirtmek için "Seni benim öldürmem lazım!" diye bağırdım sinirle. Bazen gerçekten çok aptal olabiliyordu, Ada.

"Ne?!" dedi dehşet içinde bana bakarken. İnanamıyor gibiydi ama inanmasına da gerek yoktu. Birazdan olanları görecekti.

"Böyle bir şey mümkün mü?" dedi bağırarak. "Beni, karını, aşık olduğun insanı öldürebilecek misin?"

Sırıttım. "İşte... Bu da benim gerçek yüzüm."

Önümdeki sandalyeye hızlıca bir tane tekme geçirdim. Ada çığlık atmaya kalkıştı ama "Şştt," dedim parmağımı dudaklarıma koyarak.

Titriyordum.

Lanet olsun, eski günlere geri mi dönüyordum yoksa?

Betondan duvara yumruğumu geçirince vurduğum yer içe doğru göçmüştü. Duvardaki tüm tabloları alıp yere atmaya başladım.

"Buğra, dur!"

Dinlemedim.

Çıldırmış gibiydim. Ki çıldırmıştım da. Bunu duvardaki saati alıp kafa atarak parçalamamdan da anlayabilirdiniz.

Cebimden çıkardığım çakıyla birlikte Ada çığlık attı. Gözlerimin beyazının kızardığını biliyordum. Sinir krizi geçirdiğim zamanlar böyle olurdu.

"Çakıyı al ve kalbime sapla," dedim Ada'ya çakıyı uzatarak. "Ama fazla derine inme çünkü orada sen varsın!"

Ada gözyaşlarını akıtırken başını iki yana salladı. "Lütfen dur, yalvarırım."

"Peki senin kalbinin derinliklerinde ben var mıyım?"

Gözleri korkuyla büyüdü. Ne yapmaya çalıştığımı anlamıştı.

"Bunu deneyerek görelim mi?" dedim titreyen çenemle.

Elimi kaldırdım, göğsüne çakıyı sapladığım an da Ada'nın gözleri faltaşı gibi açılmıştı.

Acıyla "Psikopatsın sen," dedi. "Benim..."

Yutkundu ve son nefesiyle cümlenin devamını fısıldadı.

"Psikopat Kocam."

♤

Öncelikle...

Kitabın bu bölümünü ilk başta final yapmıştım sonra yoğun istek üzerine Sezon Finali diye değiştirdim ama tekrardan Final yapıyorum çünkü kitabın sonunu böyle planlamıştım. Şimdi kitabı devam ettirsem... kurgu yok elimde. Yazacak bir şey de yok bu yüzden. Yani anlayacağınız bu bölüm FİNAL.

Neyse.

Sizleri seviyorum!♡ Başka bir kitapta görüşmek üzere.