Chapter 6

18 0 0
                                    

Ang audition

Jamie's

"Ever heard of it bes? Ang balita ko open for audition daw ang band na The Zolpimist, at kailangan nila ng lead vocals. Mag-audition ka!" excited na pahayag niya, habang ako naman ay nag-iisip. Why not? The Zolpimist is the type of band na pwede sa acoustic and rock genre and aside from that, they are one of my favorite band.

"If given a chance, why not? But I doubt it thou, malamang maraming nakapila for audition and I'm sure na mas maraming magagaling." Sabi ko habang inaayos ang mga gamit ko

"Don't you worry, according sa narinig kong balita pupunta talaga sila sa mga schools para sa auditon, so I suggests that you should practice now." I sighed in relief, siguro naman makakapag practice pa ako? It's really an honor to be a part of their group and besides music is my passion.

"Sure, I will." And she gave me her biggest smile

--

I kept on thinking what song should I sing for the audition, it's more harder than I thought. I scanned my phone and stopped at the song of Maroon 5's She will be loved. Why not? I've always love the song. Kinuha ko ang gitara ko at sinimulang I-strum ito, I think that I'll go for the acoustic version.

Handa na akong matulog ng tumunog ang phone ko, walang pagdadalawang isip ko itong kinuha at agad na binuksan at ng nakita kung kanino galing ang mensahe ay agad na nagsisi. Seriously?

From: Patrick

Hi Jamie! Long time no see, were looking forward to have dinner with you and Sophie tomorrow night so that we can all catch up. Hope to see you and I miss you.

He really is serious with the girl huh? To the point na nag-aya siya ng dinner in order for us to know her. Hindi na ako nagreply at tinuloy na lang ang plano na matulog. No matter how hard I try to ignore him, I just can't, iba pala talaga pag gusto mo.

Pumasok ako kinabuksan ng inaantok pa dahil hndi agad ako nakatulog ng dahil sa text. Talaga naman! Affected much pa din? Bitbit ang gitara ay dumarecho na ako sa classroom namin, hanggang ngayon ay wala pa din si Sophie, at hanggang ngayon ay hindi pa rin nakakapag desisyon kung sasama ba ako mamaya o magdadahilan na lang ng kung ano. Humikab pa ako bago naramdaman ang tuluyang pagbagsak ng mga mata. Nagising na lang ako sa pakiramdam ng may yumuyugyog sa akin at pagdilat ng mata'y bumungad si Sophie na ngayon ay ngiting-ngiti.

"Bes, wala tayong klase ngayon, nagpa-emergency meeting si dean." So ayun ang dahilan kung bakit siya masaya, wala pala kasing klase. Sana pala natulog na lang talaga ako sa bahay.

"at hindi lang iyon bes, ngayon na darating ang The Zolpimist! I assume na may kanta ka ng napractice di ba?" anas niya habang inaalog ako, kung kanina'y medyo antok pa ang pakiramdam, ngayo'y bigla akong nabuhayan, as in now na talaga? Kailangan kong mag-practice! Walang salita akong tumayo at kinuha ang gitara ko para magpunta sa music room. Napahinto lang ako ng maalala yung dapat kong itanong.

"Bes, pupunta ka mamaya? Dinner?" tanong ko na medyo nag-aalangan, how awkward could it be?

"I'm still thinking, but it's up to you, kung pupunta ka edi pupunta din kami ni JM. If not, then we'll better think of an excuse right?" she smiled at me and I can't help but to smile at her, what she had said already help me to decide.

"Thank you, but I think we should go. He's happy with her right? I think it's now time for me to play my part as his friend. Ang unfair kaya sa kanya non! Suportahan naman natin." Pabiro ko pang sabi, besides friends supports each other even if it hurts, I promised him that.

"If you say so, See you later at the courtyard? I bet that you still need to practice. Wishing you the best for later. I know that you can do it!" I hugged her for the last time before leaving her.

In my Dreams (Under Major Revision)Where stories live. Discover now