Wat sociale media wel niet voor je kan doen..

hoofdstuk 15

POV Nils

Ik besluit Rein te bellen, waar is hij toch? Hij mist de repitite!

"Hallo, met Rein" klinkt er door dE telefoon. "Rein kil, waar de fuck zit je?" Het is even stil, "ik ben bij Felicia, we zoeken Ming.. ze uhh… is weg………" ik schrik "weg?" Vraag ik dan voor de zekerheid.. "ja." Zegt Rein zachtjes, het is even stil. Ik hoor een stem in de achtergrond "ze neemt nog steeds niet op.." dan hoor ik een zucht en gesnik. "Weg?! Hoe bedoel je weg?" Roep ik gespannen "weg als in vermist?!?!" "We weten niet waar ze is, ze heeft helemaal niks laten weten! " zegt Rein kalm. "blijf waar je bent, ik kom eraan! Die repitie kan wel even wachten!" Ik hang op en Rein sms't mij het adres en ik p de eerst volgende trein. Die ik pakken kan.

Als ik uitstap zie ik Rein en Felicia(?) "Hoi, Felicia" zegt ze terwijl ze haar hand uitsteekt en me met een "lach" aan kijkt "Nils" zeg ik. Ze lacht droogjes "mja, wist ik al" en ze grijnst. Met z'n drieen lopen we naar het huis van Ming. Als we net voor de deur staan loopt Ming de straat in. We rennen er alle drie op af "Ming!" Roep ik luid, ze stopt met lopen en kijkt me raar aan, als ze me ziet begint ze heel hard te huilen.

POV Leo

Ik open mijn ogen moeizaam, ugh. Er komt een vrouw binnen, "hallo Leo, hoe voel je je?" Ik kijk haar niet begrijpend aan, ze knikt en noteert wat. "Ik ben Karin een verpleegster." Ik knik, dan komt er nog een vrouw binnen gestormt "Leo, oh Leo! Schatje wat is er toch gebeurd? En wie in godsnaam heeft dit gedaan?!" er stromen tranen over haar wangen, wie is deze vrouw? Wacht opeens herriner ik me weer wat dingen. Dit is toch mijn moeder? "Mama?" Brengen mijn droge lippen nog maar net uit, met tranen in haar ogen knikt de vrouw naast mijn bed.