Wat sociale media wel niet voor je kan doen..

hoofdstuk 13

POV Felicia

Snel bel ik Rein "hey babe" hoor ik Rein vrolijk zeggen.. er valt een traan over mijn wang "R-Rein.." begin ik "jaa.. wat is er??" Klinkt er nu stukke minder vrolijk. Ik slik even "kun je misschien hierheen komen? Ik zal je steun wel even fijn vinden. Ik mis je, en ik kan niet wachten tot ik je zie. Ik kan niet wachten tot volgend weekend om voor 't eerst te meeten.. ik vertel je alles, als je komt" zeg ik dan in 1 adem. "Oke, geef je adres maar." Hoor ik dan en ik geef mijn adres.

POV Leo

Ik open langzaam mijn ogen en kijk verward om me heen. "W-w-waar ben ik?" "Dokter, hij is wakker!" Gilt een vrouw. En dan opeens komen er allemaal mensen in witte jassen naar me toe.

-

Ik schijn zwaar geheugenverlies te hebben, en die vrouw.. dat is dus mijn moeder ofzow.. opeens komt er een meisje binnen lopen. Wauw, opslag verliefd. Wat is zij mooi! Ze ziet er verdrietig uit.

POV Ming

Ik loop langzaam de kamer binnen en zie Leo op het bed zitten. "Heey.." zeg ik dan zacht. "Hoi, ik ben Leo en met welke mooie verschijning heb ik te maken?" Vraagt hij me. ik kijk hem zonder iets te zeggen aan, kent hij me dan niet meer?! Wat is dit, waarom staart hij me zo aan?!

POV Rein

Ik ben over 1 station bij Felicia, ik ga haar eindelijk zien!

POV Felicia

Huilend laat ik me zakken op een bankje voor Ming's huis. Ze is niet thuis, als ze maar niks geks in dr' hoofd haalt. Waar is ze heen? Als ik opeens een hand op mijn schouder voel, ik kijk op. En daar staat 'ie, Rein. Ik lach en omhels hem dan weer huilend. Hij wrijft over mijn rug, en hij neemt plaats op het bankje en zet mij op zijn schoot. Snikkend hang ik over zijn schouder heen.