Wat sociale media wel niet voor je kan doen..

hoofdstuk 27

POV Daan

Verloren zit ik op een stoel. Did that shit really just happend? Hoe kon Nils dat Ming aan doen? Ik dacht dat hij Ming echt leuk vond!... En Esmee, like hell wat een bitch. Had ik het toch even mis gezien! Beter dat ik verder niet iets was begonnen...

Owen komt naast me zitten met een gigantische grijns op zijn gezicht. Hij zit druk te Whatsappen. 'Sarah' zie ik staan. "Oeeh, Owieee! Wie is Sarah?" Vraag ik als ik hem in zijn zij prik. Hij mompelt iets en schuift dan een stukje van me weg. Chagrijnig of zo!

"Hey! Waar zijn Ming en Nils?" Vraagt William verontwaardigd wanneer hij de kamer betreed. "Op de toilet." Mompel ik afwezig, weg in gedachte. Nils, hoe kon je Ming dat aan doen... Moet ik gaan checken of ze oké zijn, misschien hebben ze nu wel hevige ruzie en kan ik haar hieruit bevrijden. Nils moet deze shit echt niet nog erger maken!

POV Thomas

"Je mag gaan, voor nu. Felicia heeft je verhaal bevestigd. Ook al weten wij beter, we kunnen je niet zomaar vast laten zitten." Opgelucht haal ik adem. Ik ben vrij, voor nu.

De rit naar huis was stil loos, mijn moeder zei geen woord en zo deed ik dat ook niet.

"Ik ga het eten klaar maken, het is al laat." Ik knik en loop naar mijn kamer. Ik haal mijn mobiel tevoorschijn en zie dat ik wat gemiste oproepen heb van Leo en berichten. Dat die gast überhaupt nog iets van me wilt!

POV Felicia

Wat is er net gebeurd... Oh my, ik moet dit echt even verwerken hoor. Ik zit op de grond op schoot bij Rein, ik leg mijn hoofd op zijn schouder en zucht even diep. Ik voel zijn hand op mijn schouder en hij wrijft er zachtjes over.

Ik kende hem pas een tijdje persoonlijk, maar dat was slechts online. En nu binnen enkele dagen, dit. Echt ondenkbaar! Wel cool. Ik bedoel maar wat sociale media wel niet voor je kan doen!

Een getril haalt me uit mijn gedachte. Ik besef dat het mijn mobiel is en haal hem uit mijn zak.

"Hallo met Felicia." Mijn droge kil liet mijn stem even doen overslaan. Ik kuch even en herstel me dan.

"Hallo! Felicia! Met Leo!" Zijn stem, hij leeft! En... Oh my gawd. Ik kan dit niet plaatsen.

"Hallo?" Klinkt er uit mijn mobiel.

"Uh, ja... Uh Sorry. Hey Leo. Hoe is het met je?"

"Ja, goed... Uhm, kun je langs komen? Ik heb zeg maar nogal wat vragen." Klinkt Leo's stem door mijn mobiel.

"Uh, kan je het je moeder niet vragen of zo?" Vraag ik zenuwachtig, moet ik hem nu alles uit gaan leggen? Van wat er is gebeurd en misschien kan Ming dat beter doen... Of Thomas, als hij zich kan inhouden. Net nu ik bij Rein ben, oh god wat moet hij wel niet denken. Ik ben nu bij Rein én blijf er slapen. Ik ken hem pas zo kort, misschien was het ook niet zo'n goed idee.

"Nee, ze weigert uitleg te geven. Please kom langs, ik zal noodles brengen!" Probeert Leo me over te halen.

"Ja, uhm ik zou graag willen hoor, dat niet. Maar eh ik kan niet, zeg maar." Stamel ik.

"Hoe bedoel je kan niet?" Lacht Leo

"Ja, ik ben zeg maar momenteel in Amsterdam en blijf hier ook slapen." Stamel ik nerveus.