Wat sociale media wel niet voor je kan doen..

hoofdstuk 22

POV Felicia

Daar zit ik dan geen idee wat ik moet zeggen,

"Hallo Felicia, we weten dat het verhaal van Thomas niet klopt, kun je ons zo vriendelijk zijn om het echte verhaal vertellen?" "Wat heeft hij dan verteld?" vraag ik met een lichte angst in mijn stem. "Dat hij met zijn hoofd tegen de rand van de kast is gevallen door het stoeien..." Zegt de agente. Ik denk even na zou hij dit echt hebben verteld, voor ons? Ik heb een kleine glimlach op mijn gezicht en zeg dan "Ja dat klopt , wat hij heeft verteld is waar." "Honderd procent zeker?" De agente kijkt me wantrouwend aan. "Ja, honderd procent!" "Oké dan mag je gaan, fijne dag verder! Ik bel je van de week wel nog eens een keer om het af te handelen." Ik knik kort en loop dan onder begeleiding het kamertje uit.

Ik loop naar Rein, Nils en Owen en vraag of ze mee gaan naar buiten.

POV Rein

Ik snap niet waarom dit zo een 'geheim' is ofzo, ze kunnen het me gewoon vertellen... Ik vraag aan Felicia wat er nou precies is gebeurd. "Felies? Wat was er nou?" "Nou kijk Thomas is met zijn hoofd tegen de rand van zijn kast gevallen tijdens het stoeien tussen Leo en Hem, alleen ze dachten dat ze hadden gevochten enzo..." zegt ze. "Oh okay, dus ik hoef me geen zorgen te maken?" "Nee tuurlijk niet!" zegt ze en ze geeft me een zoen. We lopen naar het parkje en gaan op het gras zitten

POV Ming

Wat is er met Nils, waarom zegt hij niks tegen me, heb ik iets fout gedaan... Al die vragen spoken door mijn hoofd, ik tik Nils aan en vraag wat er is: "Niks, mijn hoofd zit bij een meisje van net, niet verkeerd denken maar ik wil weten wat er is gebeurd..." "Ohhh, wie was het dan?" vraag ik nieuwsgierig "Ze heet Esmee." zegt Nils. Hij kijkt niet echt heel blij maar ik probeer hem op te vrolijken. Ik duw hem op de grond zodat hij ligt en ik ga tegen hem aan liggen. Ik kijk om naar Rein en Felicia, ze staan bij de boom te zoenen. Nils kijkt me aan en begint te lachen. "Wat ben je toch een schat." zegt hij tegen me

Ik begin te lachen en sla hem op ze arm "Nu nogsteeds?" vraag ik grinnikend. "Nee nu niet meer." Zegt Nils plagerig. We rollen van de heuvel af met een harde lach. Het is zo gezellig maar over een uur moeten ze al weer weg...

Opeens vraagt Nils "Hebben jullie zin om mee te gaan vanavond, dan blijven jullie slapen en kunnen jullie morgen mee naar de repetitie..."

"Oh my god, waarom vraag je dat nog...?" vraag ik, natuurlijk wil ik denk ik in mezelf. "Oh het maakt niet uit, jammer dat je niet wilt..." zegt nils met zijn zachte stem "Wat, ben je gek?! TUURLIJK WILLEN WE MEE WAT DENK JIJ?!?" Roep ik hard. Nils begint te lachen maar doordat ik zo hard schreeuwde komen Rein en Felicia op ons af rennen.