Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Genç adam elinde çiçeklerle ölmüş nişanlısının mezarını ziyaret ederken onu gördü. Gerçek değilmiş gibiydi. Son konuşmalarını dün gibi hatırlıyordu: genç kızın kalbini ortaya koyuşunu, ona gitme diyemişini... Mecburdu! Onun yanında kendini iyi hissettiği halde onu reddetmişti. Onun sonu belli olmayan bir adama umut bağlamasını istemiyordu. Belkide duygularından kaçıyordu. Onu görmeyeli aylar olsa da resmi gözlerinden silinip gideceği halde, zihninde ona dair herşey gittikçe daha canlı hale gelmişti, yaptığı her hareket, söylediği her söz. Bunu kendine itiraf edemesede hep onu görme arzusu içindeydi. Ve şimdi böyle karşısında görünce mutluluğu inanılmazdı, kalbindeki kışa bahar gelmişti. Kalbi neden böyle deli gibi atıyordu? Yanına gitse miydi? Sessizce on biraz yanaşınca sesini duydu. Merveyle mı konuşuyordu? Gidip başında dikildiğinde Bahar onu fark etmedi bile, konuşmasına o kadar dalmıştı ki: - Benim burda ne işim var, bunları sana niye anlatıyorum bilmiyorum. - Bahar?
Genç kız beklemediği sesle irkildi. Başını çevirdiğinde onu gördü: - Yavuz? - Burda ne arıyorsun?
Genç kız kastığı vücudunu rahat bırakarak gülümsedi: - Hâlâ bıraktığım gibisin, yine aynı soru.
Oturduğu yerden kalktı ve genç adama arkasını dönüp gitmek için hazırlandı. Yavuz affaladı: - Bahar! Nereye gidiyorsun?
Genç kız yüzünde soğuk bir ifadeyle ona döndü: - Ziyaret bitti.
Yavuz nişanlısının mezarına baktı sonrada ona arkasını dönüp giden kıza. Elindeki çiçeği mezara bıraktı. Gözü hala ondan gittikçe uzaklaşan Bahardaydı. Nasıl ya? Bahar böyle gitmezdi, şimdi ona yüzünü dönecekti, emindi buna. Ama genç kız dönmedi. Yavuz huzursuz oldu. Onu görmek için tekrar bir şansı olmayabilirdi. Kalbi küt küt atarken koşarak Baharın arkasından gidip onu çağırdı: - Bahar!
Genç kız taksiye binecekken Yavuzun sesini duydu. Aslında onu hiç duymamış gibi yapıp çekip gidebilirdi. Ama onu görmüştü birkere, çekimine karşı koymak imkansızdı. Dudaklarının arasından tısladı: Lanet olsun!
Genç adam ona yetişip önünde durunca onu umursamıyormuş gibi: - Ne var?
Yavuz soluk soluğaydı hala: - Benimle bir çay içer misin?
Genç kız taksiciye devam etmesi için işaret çakıp Yavuza döndü: - Peki.
Yakında bir çay bahçesinde oturdular. Garson gelince genç adam gülümseyerek kıza sordu: - Çayın açık olacak değil mi?
Genç kız ima ettiği şeyi anlamazlıktan geldi: - Hayır, demli olacak.
Yavuzun yüzü düştü. Bahar konuşmak için bir hamle yapmıyordu genç adam da ne söyleyeceğini bilmiyordu. Bahar ona kırgın olmakla yerden göğe kadar haklıydı. Genç kız ona kalbini açarken o kapılarını sonuna kadar kapatmıştı: - Özür dilerim.
