Genç kız kapıyı çekip çıktı. Yüzü alev alev yanıyordu. Rüyada mıydı? Yavuz ona gerçekten dokunmuş muydu? Titrek parmakları dudaklarında durdu. Onu öpmüştü. Hiçbir zorlama olmadan, kendi isteğiyle! Bahar gözlerini kapatıp o ana geri dönmeye çalıştı. Ellerini yüzüne kapattı. Kalbi pırpır ediyordu. Yavaş yavaş yatışırken gözlerini açtı: - Hani buna bir son verecektin Bahar! Sarı komutana umut bağlamaktan vazgeçecektin? Bunu anlaman için kalbinin kaç kere daha onun tarafından kırılması gerekiyor?
Aklından geçen şeyler çok mantıklıydı. Bugüne kadar kalbini dinlemişti de ne olmuştu? Sadece hayalkırıklığı. Burnunu çekip yutkundu: - Bitti. Ben yeni bir yola girdim. Ardıma bakmayacağım artık. Yavuz benim için İnsanlık namına yardım ettiğim SIRADAN biri sadece.
"İstesende sıradan olamazsın ki sen... O kadar dürüst ve cesursun ki..."
Tek bir kelime bile söylediklerini hatırlamaya yetiyordu. Yavuzla ilgili herşeyi aklından silebilse?
"Yaptığın her şeyi tutkuyla yapıyorsun, ülkenide tutkuyla koruyorsun. Sevdiğin kıza yeryüzünde sadece o varmış gibi hissetirebilirsin..."
Onu esir alan bu tutku değil miydi zaten? Onun tarafından arzulanarak sevilme isteği. Az önce içerde olan şey bunun küçük bir örneği gibiydi. Kendini ondan nasıl sakınacaktı? İçinden sitem etti: - Haksızlık bu? - Kime? Savaşa mı? - Savaş? - Unuttun değil mi onu? Oda sana umut bağladı. Onun kalbini kırmaya hakkın var mı?
Genç kız kendi kendine söylendi: - Hemde kimin için? Seni aylarca aramayan biri için. Yanında olan hep Savaştı.
Karabayırdan geldiği o ilk günlere geri döndü. İstanbulun kalabalığını yadırgamıştı. Halbuki yıllarca burda yaşamıştı. Birkaç ayda Karabayırı ne kadar benimsediğinin kendisi bile yeni farkına varıyordu. Kendi şehrine yabancı hissediyordu şimdi. Yeniden buraya alışmak kaçınılmazdı, insanoğlunun doğasında vardı. Annesi yüzünden diplomasını kaybettiği o gün babasıyla tanışmaya karar verdi. Annesinin sözüyle ondan yıllarca ayrı kalması hataydı zaten. Ama babasının onu birkez olsun arayıp sormaması tuhafına gidiyordu. Ona açıklayacak birşeyleri olmalıydı. Çekingen adımlarla içeri girerken nasıl biriyle karşılaşacağını bilmiyordu: - Baba.
Oturduğu yerden ona tebessüm eden bir adam.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onu baştan aşağı süzdükten sonra yerinden doğrulup gelip ona sarıldı: - Kızım! Sensin demek. Resimlerinden daha güzelsin.
Bahar ona soğuk bir edayla sarılıp bıraktı: - Beni tanıdığınıza şaşırdım. Birkez bile arama zahmetinde bulunmadığınıza göre unuttunuz sanıyordum.
