~Kara YAZI~

Zor Sınav..🎗

~Kadir'den~

Yarın ilk uçakla balıkesire gidecektim.Baran muhtemelen izimi sürerken cocuklugumun gectigi yerlerede gidecek ve bana bi adım daha yaklaşacaktı..Bu yüzden balıkesirde bana dair hic bi iz birakmamam gerkiyordu.

Bu yolculuk bana iyi gelecek gibiydi. Yani öyle hissediyorum. Son yaşanılanlardan sonra kendimi cok tuhaf hissettim.Neslihanın hayatı bu kadar güzel gidiyorken ona bu kötülüğü yapmak, onu hayattan koparacak gercekleri bilmesine izin vermek benim.için Çok zor olacaktı.En son neslihan sözlüsü fatihin ona yaptığı süprizi gördüğünde mutluluktan havalara uçuyordu.Fatih ona balkon önünde uçan balonlar eşliğinde Yere mumlarla Benimle evlenirmisin Yazdırmıştı..Neslihanın süpriz Evlenme teklifi hayaline karşılık böyle bişey yaptırmış ..sözlü olmaları ise severek degilde tavsiye üzerine konuşulmasıyla kesilmîş...Elanın bana anlattikları bu bilgiler benim işime yariyordu.zaten şu fatih denen herifi gözüm hic tutmadı.
Sahi ela neden bana bunları sôylemîşti.Merak etmistim.

Balıkesire geldigimde ilk olarak işlerimi hallettim
.daha sonra bi zmnlar yaşadgmz eve gittim.Bahcesinde iki tane minik cocuk oynuyorlardı. Anneleri olacak ki bi bayan da hadi iceri diye sesleniyordu..
Keşke hatirlayabilsem, cocuklugum biraz olsun zihnimde canlansa.Belki neslihanida hatirlardım..
.
Gerekli yerlere uğrayıp kimlik bilgilerimi sildirdim.
Yapilmasi gereken işlemleri yaptiğimda dönme vaktim gelmişti.
Hala aklım almıyordu neden hatırlayamıyordum.ben nasıl bir çocuktum neler yapardım..oyun oynarmiydim.Nasıl Yaramazliklar yapardım..Gerci annem anlatirdi sürekli ama ben yinede hatiramda canlandirmak isterdim.Cocuklugumda gecirdgimiz trafik kazasinda hafiza kaybı geçirmiş olmam beni cogu seydem mahrum etmişti.Daha 8 yaşindayken cocuklugumun bir kısmıni unutmuş olmak beni birhayli uzüyor ve yoruyordu.Belki neslihanı hatirlayablrdim onu tekrar taniyip hatiralarini hatirlayacak kadar vakit geçirememiştik kazadan sonra. O cok onceden gitmisti bile..

Çalan telefonun sesi ile düsüncelerimden sıyrıldım.
Ekrana baktıgımda Bilmedigim bi numara cıktı.
"Efendim"
.'......'
"Kimsiniz"
'...'
"Kimsiniz diyorum size"
'...'
'Elaa kızııııımmm nerdeesîn'
Telefondan gelen uzaktan bagiran bir kadının sesi ela mı diyordu...bu ela miydı.

"Ela.?ela sen misin?.
Ela cevap ver senmisin"
Ela da benim.numaram ne.arıyordu..ve neden konusmamisti..
Suratima telefonun kapanması düsüncelere dalan dikkatimi dagıtti.

Merak icinde istanbul yoluna koyuldum.İstanbula döndügümde ilk işim elayı bulmak olacaktı.

...
Erdemle neslihanın evine geldik.
Neslihanların kapısının önüne geldigimde icimde tuhaf bi his vardı.buraya her gelisimde adını koymadığım bi his oluyodu...
Kapi acıldıgında karşımda neslihan şaşırmışcasına bakıyordu..
Sari ve kiremit renginin bulunduğu puantiyeli hoş elbisenin üstüne taktığı sade sarı bir şal gözlerindeki yeşili farklı bir tona getirmişti.Bunun.yaninda sanki beni hic beklemiyor gibi suratındaki tebessüm Siliniverdi.

'A sen mi geldin.hos geldin kadir'.
"Hoşbuldum ..beni gördüğüne üzülmüş gibisin birseymi oldu"
Deyiverdim.
'Yoo hayır hayır .Neden üzüleyim.cok sevindim seni gördüğüme.gelsene iceri.'

"İyi bari"
Erdem dışarıda bekleyeceğini Söyledi ısrarda etmedim bende fazla kalmayacaktım zaten.
Merdivenleri bitirdigimde karşımda duran ela'dan başkası değildi.
Altında siyah kot pantalon ve üstünde kırmızı bluzuna kombin olarak giydigi siyah deri ceket saçları bukle bukle dolgunca duruyordu. Neslihana göre abartili bir giyimi vardı.
Ona soracağım sorudan korkar gibi bir hali vardı.
"Hoşgeldiniz bende çıkıyordum.görüsmek üzere"deyip yanimdan süratle geçip merdivenlere ilerledi.
Neslihan ise o esnada bana misafirligiminden ötürü yalanci bir tebessüm atıverdi.
Ama ela ya sormam gerekiyordu.Arkami dönüp
'Ela 'diye seslendim.Ela ani birsekilde durdu omzunun üstünden telaşlıca bakiverdi.Neslihan ise bana saşkinca bakiyordu.Bunu hissedebliyordum.
"Telefon.telefonun "dedim.
Ela korkuyla yutkundu.
Siyah deri ceketinin cebini göstererek
"Cebinden düşecek .Dikkat et".
Tutmakta oldugu nefesini hızlica verirken 'hay Allah Farkedemedim. Teşekkür ederim"dedi.
Şimdilik bu kadar yeterdi. O telefondaki kisinin ela olduguna emin olmuştum.peki ama.neden ?
Neslihanin gösterdiği odaya dogru ilerledim
Acaba Gelmesemiydim diye düsündüm evde sessizlik hakimdi..Kimse Yokmuydu peki?.
"Hos geldin kadir oglum".bu seslenen rıza amcaydı kolları ıslak havluyla kururluyordu..
Odaya geldiginde havluyu neslihana uzatti yerine koymasini istercesine.Beni samimi birseklde kucakladı..
"Hos buldum riza amca.nasilsınız ."
"İyiyim oğlum..seni gördüm daha iyi oldum.lafın gelişi değil he.Seni gorünce mutlu oluyorum.kızımı kurtardığın için belki ama olsun."dediği ile yüzümde tebessüm oluşuverdi..
"Sağolun .sizi mutlu edebliyorsam ne mutlu bana"
Bunu benmi söylemiştim..Ben ve Mutluluk..
Pek inandirici gelmedi kendime bile..
.
"Namaz Kılacaktım Bende.Gel beraber kılalım"dedi gülümseyerek.
Ben namaz kılmasını bilmiyorum ki.en son 12 13 yaslarinda kılmıştım galiba oda hayal meyal hatirliyorum.
"Ben namaz kılmayı bilmiyorum rıza amca"dedim.
Gergin tavrımla.
İlk başta şaşırmış olsada.hızlıca şaşkınlığını üzerinden atıp
"Olsun evladım ben sana öğretirim" dedi.
Ona cevap verceğim sırada elimde duran telefona gelen mesaja verdim dikkatimi.

{Gönderen:Erdem
Abi işin uzun sürermi.sana anlatmam gereken birsey var.}
Ne oldu ki lan. Anneme mi birsey oldu yoksa.
Hizlica telefonu cebime koydum ve
"Olur tabi riza amca .ama şuan acil bir işim çıktı.Birdaha ki sefer öğrenirim olur mu?" Dedim

"Tabi evladım olur.neden olmasın. Sen git işini hallet beni dert etme ".
"Tamam o halde göŕüşmek.üzere rıza amca."
Bir an durdum. Neslihan karşımdaydi şalının üzerine başka bir seyi şal a benzer bir örtüyü sarkıtmis farklı
bir havası vardı.
"Gidiyormusun kadir."
"Evet giidyorum neslohan"
"Allaha emanet ol"
"Sende Allaha emanet ol"dedim
"Kendine Dikkat et".
"Olur "dedi gülümsemesiyle sağ yanağının alt kısmındaki gamze beliriverdi.
Beni uğurlamak için kapiya kadar geldi.
"Nasılsın.iyimsin"diye.sordum
"Iyiyim.hemde cok.iyiyim" dedi ve o yesil gözleri gülümsediğinde kayboluverdi..
Ben onun yanındayken. Sanki kendim.olmaktan çıkıyorum.Sanki daha iyi biri oluyorum.
Ne yapıyordu o bana.Bunu oda hissedebiliyormuydu.
Farklı bir dünyada gibi oluyordum..O farklı bakıyordu sanki bana...

Merdivenleri bitirdiğimde Kapı da dışarda açıldı.Gelen Elif teyzeydi.
"Aa hoşgeldin Kadir Giidyormsn yoksa."
"Hoşbuldum elif teyze.evet gidiyorum acil bir işim çıktı."
"Bu sayılmaz o zmn birdahaki sefere tamammı evladim"
"Tamam peki"dedim.hafif tebessüm.ederek.
Evden çıkıp hızla arabanın yanına ilerledim.Erdemi aradı gözlerim ama yoktu.
"Erdem"
"Nerdesin lan."
Nerde bu çocuk daha yeni mesaj attı bana, nereye kayboldu şimdi..

Çalan Telefonun sesiyle elimi cebime attım.
Arayan 'Sanem Doktor'
"Efendim"
"Meraba kadir. Bugün annenin kontrolü vardı .Ben annen hakkında konuşmak için aramıştım seni.müsaitsen muayenehaneme geleblrmsn?"
"Ciddi birşey mi var "diye kısa kesmiştim
"Gelince konusalım olur mu?"
"Tamam"
Telefonu kapatıp arabama yöneldim.Biryandan erdemi aradım.Nerde bu herif.Gelde sövme işte.
Arabayı hareket ettirdiğimde ön kapının camına hızla vuran erdemi görünce şaşırıp arabayi durdurdum.

Kapıyı açar açmaz iceri dalan erdem baya yorulmuş görünüyordu.Hızlı.hızli nefes alıp verirken devam.et der gibi elini ileri hareket ettirdi.
"Noldu erdem .Ne bu Halin Lan."
"Anlaticam abi Anlaticam."
Torpidoyu açıp hazirda bulunan bi şişe suyu dikti ağzına.
"Yavaş lan yavaş ."
"Geberdim.abi koşmaktan Sende burda yavaş diyorsun"
"Neden lan neden koştun söylede bilelim"
"Abi bu kız varya"
"Hangi kız"
"Sen eve girdiginde senden sonra dısarı çıkan ..adı neydii."
"ELA "
"Heh o ela ..Abi Kız mayyak Psikopatın biri çıktı."
"Nasıl Psikopat lan"
"Basbaya Psikopat abi.Abi evden çıktığı gibi koşmaya başladı.Bi yere yetisir gibi. İlk önce anlam veremedim.Sonra koşarken Bisey düştü çantasından .seslendim.duymadı.Arkasından koştum yerde ki anahtari aldım.arkasından koştum.
Kız durmadi ki duymadi da. Bende hizlandım .Bi ara arkasina bakti benim.kostuğumu görünce daha cok hızlandı.Bi sokağa saptı. Bende ona yetişene kadar kaybettim onu."

"Bu kız kim lan. Ne derdi varda garip hallere giriyor.Birşeyler bileceğini sanmıyorum."

"Bilmiyorum abi ama normal değil"

"Bu kızı bi araştıralım erdem.Ne derdi var Öğrenelim bakalım."

"Tamam abi ben hallederim"

Bu kız kimdi. Derdi neydi.Tuhaf bir kız ilk günden belliydi bi tuhaflik olduğu bakalım bunun altından ne çıkacak .
"Abi telefonun"
Erdemin sesiyle düşüncelerimden sıyrılıp telefonu aldım elime
Arayan 'Sevgi hanım' annemin yardimcısı
"Efndim"
"Ka- Kadir beey"
"Noldu sevgi hanım birseymi oldu annem iyi mi"
"Buraya gelseniz cok iyi olacak"
Telefonu fırlattım vitesi 4'e alıp bastım gaza.
Anneme birsey olduysa yaşayamam.Ona birsey olursa kendimi asla affetmem..Şimdi degil anne Şimdi degil.Şimdi gidemessin..
"Tamam Kadir Sakin ol "
Duymuyordum Duymak istemiyorum hicbirseyi.
"Lan dur..Yavasla araba..araba geliyor"
"Kadir sana diyorum dursana"
"Kadiiirrr"

"Hayat Sizi Beklemediğiniz bir anda İstem dışı Uçurumdan Dertlerin Ortasina Ativerir.Ve siz Burdan Kurtulmak zorundasınız ..Nasıl kurtulacağınız ise Sizin dirayetinize bağlı bir çıkış yoludur..."