Monaco memories

Hooftstuk 21

POV kim
We hebben net wat gedronken bij de Starbucks en nemen alweer afscheid. Of Naja afscheid, we zien elkaar morgen weer. Want morgen gaan we onderweg naar Rusland voor de formule 1. Max heeft geregeld dat iedereen van de vriendengroep mee kan. Ik ben daar super blij mee omdat we elkaar ook kennen door formule 1. Ik had het vorige keer al meteen aan mijn ouders gevraagd en ze zeiden gelukkig ja. Natuurlijk wou m'n pa wel met max praten via facetime maar alles mocht. Het enige nadeel is dat kristian helemaal naar sochi moet komen terwijl hij in moskou is nu. Hij zei tegen mij dat hij bij ons in het hotel kwam dus dat moet goedkomen. Ik geef max een kus en een knuffel want mijn trein gaat eerder. Ik geef Tara en dave ook een knuffel en ik stap de trein in. Ik besluit om in de trein kris te bellen voor morgen op dingen af te spreken. Ik wacht 30 seconden maar hij neemt niet op. Ik kijk op zijn instastory en ik zie dat hij op een event is. Daarom nam hij dus niet op. Ik doe mijn oortjes in. Voor ik het weet ben ik al weer bij Rotterdam centraal. Ben ik in slaap gevallen? Volgens mij wel oeps. Ik loop ondertussen naar de bus. Ik word gebeld door kris en ik neem op. "Hey krisi." Zeg ik. Ik hoor niks meer. Ik kijk op mijn telefoon en hij is uitgevallen. Fijn. De bus staat er al dus ik trek een sprintje. Ik heb het net gehaald.

Ik ben thuis en doe gelijk mijn telefoon aan de oplader. Hij gaat aan en ik heb een shit load aan appjes van kristian. Hij is vet bezorgd omdat ik opeens ophing. Ik bel hem even terug. "Hey kris." Zeg ik. "Waar was je net?" Vraagt hij meteen. "Ja ik was onderweg naar de bus maar m'n telefoon viel uit toen je belde." Zeg ik. We praten nog wat verder over morgen en na een tijde hang ik op. Mijn ouders zijn ook weer thuis want die waren boodschappen gaan doen zie ik aan de Ah tassen. Ze vragen hoe het vandaag was en ik geef gewoon simpel antwoord. "Kim, kristian is morgen toch ook in sochi." Vraagt mama nog een extra keer. "Ja mama, ik ben ook met kristian." Zeg ik.

Nadat we hebben gegeten pak ik mijn koffer in voor morgen. Ik FaceTime Isabella om mijn outfits uit te kiezen ( ik FaceTime haar altijd in dit soort situaties ). Na een halfuur heb ik allemaal leuke setjes kleren met dank aan izzy. Nadat ik mijn koffer heb ingepakt ga ik in bad. Ik heb mijn laptop erbij gepakt en ik kijk een nieuwe aflevering van orange is the new black. Ik heb denk ik een halfuurtje in bad gezeten wat best lang voor mij is want ik ben een persoon die veel liever doucht. Ik doe mijn slaapkleren aan en plof op mijn bed. Ik kijk op mijn telefoon en ik heb een paar appjes van de meiden. Het gaat over morgen.
Izzy: guys ik kan echt niet wachten
Megan: Same ik heb er zoveel zin in!
Taartje : ik ga eindelijk mijn man in het echt zien! Oh grapje ik ben bezet.
Megan: HAAHHHHAH
Sil: maar ik ga MIJN man wel zien
Renate: dit is wel heel sad.
Sil: it's the truth
Tara: for god SHAKE
Sil: DID YOU JUST
Renate : She did HAAHHA
U: IK PIS IN MN BROEK HAHAAH

Nadat ik echt flink heb lopen lachen stuur ik max en kristian nog een appje. Ik leg mijn telefoon weg en ik val in slaap.

Ik hoor mijn wekker gaan. Het geluid wat ik het allermeeste haat in mijn leven. Ik zet hem uit en ik mompel een beetje. Ik wil echt niet opstaan maar ik ga vandaag naar Rusland dus dat geeft me al veel meer motivatie om op te staan. Ik kijk op mijn telefoon en ik heb een 'goodmorning' berichtje van max. Zo ongelooflijk lief. Ik reageer terug en ga even op instagram. Ik kijk de reacties door van de foto van mij en max. Ik zie veel vragen maar ik antwoord er niet op. Ik leg mijn telefoon weg. Ik voel dat ik niet uit mezelf ga opstaan dus ik rol me zoals altijd gewoon uit mijn bed. Ik val uit mijn bed en sta op. Ik hoor dat papa en mama al wakker zijn dus ik ga maar naar beneden. M'n pa komt opeens naar me toe lopen en geeft me een knuffel. "Euh pa.. hoezo dit opeens." Lach ik. "Je word veelste snel groot." Zegt hij. "True, maar zie het maar voor je dat ik gewoon naar de familie ga." Lach ik. Ik pak wat fruit en snij het in stukjes. Ik heb geen zin in een boterham ofzo dus ik doe al het fruit in een bakje en eet het op. Ik kijk gtst terug van gisteren wat ik normaal nooit doe maar soms vind ik het wel eens leuk om te zien. De aflevering is afgelopen en ik loop naar boven. Ik ben zo blij dat ik met max mee kan. Ook gewoon dat ik kristian weer zie na een hele lange tijd. Ik maak me klaar en ik heb afleidende muziek opstaan. Afleidend ja, ik doe er altijd een uur over om me aan te kleden als ik muziek op heb.  <<>> na ongeveer een uur dus ben ik klaar. Ik pak de laatste dingen in en ik zorg dat ik alles heb. Papa helpt me om de koffer naar beneden te brengen want hij is best zwaar. Ik geef mijn ouders een kus en een knuffel en mama geeft een kleine preek over dat ik veilig moet blijven. Ik loop naar de bushalte met mijn loodzware koffer. Eenmaal aangekomen moet ik even wachten op de bus. Het maakt me eigenlijk niks uit want ik heb er zoveel zin in

2 uur later.

Ik ben eindelijk bij Schiphol na 2 uur. Gelukkig dit keer geen last gehad van vervelende mensen. Ik stap de trein uit en Isabella, Renate en Megan komen heel hard aanrennen. Ik had ze nog niet gezien maar zij mij absoluut wel. "Hey schatjeees!" Roep ik. Ik geef iedereen een knuffel. "Hebbie dr zin aan?" Vraagt Tara. "Wat denk jij nou dan?" Zeg ik. "Dat ik dave wil zien." Zegt ze heel hard. Helaas kan dave niet mee maar ze gaan vast wel facetimen.

POV max
Ik sta beneden te wachten op de meiden. Ik wacht samen met Raymond en Jake. Opeens voel ik twee armen om me heen. Het is kim, samen met Isabella, Renate en Megan. Ik draai me om en geef kim een kus. "Ben je weer te laat." Zeg ik. "Maar 5 minuten hoor!" Zegt kim en ze lacht. Isabella, Renate en Megan stellen zich ondertussen voor aan Raymond en jake. Kim laat me los en ze loopt ook naar Raymond en jake toe. "Hoi ik ben kim!" Zegt ze spontaan. "Dus jij bent de nieuwe vriendin van max?" Zegt Raymond met een lach op zijn gezicht. "Ja dat is ze!" Roept Isabella. "BIEM." Zegt megan opeens. We lachen allemaal en kim stelt zich ook voor aan jake.

1,5 uur later

We hebben Silvana en Tara opgepikt en zitten nu in het vliegtuig. Het ging allemaal best snel want we vliegen met een privé vliegtuig. We stijgen op en kim heeft mijn arm vast. Ik kijk haar aan en zonder iets te vragen geeft ze antwoord. "Ik vind opstijgen met een vliegtuig niet erg comfortabel en leuk." Zegt ze en ik glimlach. "Als er turbulentie komt ga ik gillen." Zegt Renate. "Ik spring per direct uit het vliegtuig." Grapt kim. Ik grinnik en kijk uit het raam. Het is ongeveer 5 uurtjes vliegen.

3 uur later

De tijd vliegt. Het is super gezellig met z'n allen en we moeten nog maar 2 uur vliegen. Ik hoor al een hele tijd niets van Renate. Ik kijk naast me en ze ziet er niet echt blij uit. Kim ligt volgens mij bijna te slapen terwijl ze in m'n armen ligt. Ik geef haar toch maar een klein duwtje. Ze kijkt verward op en ik sein naar Renate.

POV kim
Ik loop naar Renate en ik pak haar hand. Ik zie dat er iets mis is. We lopen samen naar het tweede deel van het vliegtuig en we doen de deurtjes achter ons dicht. "Wat is er?" Vraag ik. "Charles.." zegt ze en begint te huilen. Ik trek haar meteen in een knuffel. "Ik wist niet dat iemand zoveel voor je kon betekenen." Zegt ze terwijl ze snikt. "Het komt goed oké? Je ziet hem weer voordat je het weet." Zeg ik. Ik pak haar gezicht vast en veeg haar tranen weg. Ze glimlacht. "Klaar om weer terug te gaan?" Vraag ik. "YES! We zijn onderweg naar Rusland bish." Zegt ze en we lachen allebei. We lopen terug en we gaan terugzetten op dezelfde plaatsen. "Het leven is te zwaaaaar!" Roept Isabella opeens. "Sup" zegt Renate. "Ik kan max nu niet stalken." Zegt ze terwijl ze zich naar achter laat vallen in de stoel. "Wat?" Zegt max confused en hij kijkt naar achter. Iedereen lacht en max weet nog steeds niks. "Ik heb het over Max Mills sukkel." Zegt ze terwijl ze aan het lachen is. "Die ken je niet." Zeg ik. Ik laat m'n hoofd vallen op max zijn borstkas. Ik hoor Tara achter me een kotsgeluid maken. Ik steek m'n middelvinger op in de lucht en iedereen moet lachen. Nog 2 uurtjes en dan zijn we eindelijk in sochi.

2 uur later

"PRIVET RUSSIA." Roep ik als we uit het vliegtuig lopen. Wanneer we uit die slurf van het vliegtuig zijn lopen we de hoek om. Ik sta stil. Omg ik kan wel huilen van blijdschap. Ik laat mijn tas vallen. Ik ren zo hard als ik kan naar kristian en ik spring in een knuffel. Ik voel dat ik aan het huilen ben, van blijdschap natuurlijk. "WAT DOE JIJ HIER!? Ik dacht dat ik je pas veel later zou zien." Schreeuw ik in het Bulgaars want ik vergeet even dat de anderen dit niet kunnen verstaan. "Ik dacht ik kom je ophalen, ik was iets eerder vertrokken naar Sochi." Zegt kris in het Engels. "Oh shit, even vergeten dat de anderen dit niet kunnen verstaan." Zeg ik. Ik laat hem los en max loopt meteen naar hem toe om zich voor te stellen. Daarna lopen ook de meiden, Raymond en jake ook naar hem toe. De meiden kennen kris al een tijdje. Soms als we gingen Skypen, Skypte hij mee. "Waar is Daniel? Ik dacht dat hij ook zou komen naar sochi." Zeg ik. "Ja hij is ook in sochi alleen door de reis voelde hij zich ziek dus hij is in het hotel." Zegt kris. Ik knuffel hem nog een keer en ik spring op zijn rug. "OMW NAAR DE KOFFERS." Roep ik. We worden vet raar aangekeken door alle mensen hier. Eigenlijk kan het me niks schelen want ik ben hier met max, m'n beste vriendinnen en kris. Mijn favoriete mensen allemaal op 1 plek. Love it.