Herkese merhaba arkadaşlar bu benim ilk hikayem o yüzden şimdiden yapacağım hatalar için hepinizden özür dilerim. Umarım hayalimdeki yavbah'ı siz de seversiniz. Yorumlarınızı bekliyorum. Sevgiyle ve YavBah'la kalın...
Bahar'dan:
Meraba ben Bahar. 25 yaşındayım ve bu yaşadığım 25 yıl boyunca hergün anne ve baba sevgisine hasret bir şekilde yaşadım. Benim hayatta kalmamın tek sebebi Murat. Murat kim diye sorucak olursanız Murat benim 15 yıldır bir günümü bile onsuz geçirmediğim dostum, sırdaşım, herşeyim.Bu gün yine her gün yaptığımız gibi etrafta saf saf geziniyorduk Murat'la. Bir anda yanımıza Ayşe hemşire geldi. Ayşe hemşire yanımıza gelip telaşla
Ayşe Hemşire: Murat hocam sizi Reşat hoca çağırıyor.
Murat: Dur Ayşe sakin ol. Noldu? İlk önce sen onu söyle.
Ayşe Hemşire: Hocam bilmiyorum Reşat hoca sadece acil olduğunu söyledi.
Murat: Tamam Ayşe sen gidebilirsin. Bahar sen de kantinde beni bekle tamam mı?
Tamam anlamında başımı salladım ama ne olduğunu o kadar çok merak ediyordum ki bir anda ayaklarımın beni Reşat hocanın odasının önüne götürdüğünü fark ettim. Reşat hoca Murat'a tahininin çıktığını söyledi hem de buraya kilometrelerce uzak olan yere Karabayır'a. O an sanki kalbimden vurulmuş gibi hissettim. Benim hayatta kalmamın tek sebebi olan, bana sırdaş olan, 15 yıldır bir gün bile ayrılmadığımız Murat şimdi benden kilometrelerce uzağa mı gidicekti. Olayın şokuyla gözümden akan yaşların bile farkında değildim. O anda murat odadan çıktı ve benim herşeyi duyduğumu anlamış olacak ki
Murat: Bahar merak etme zaman buldukça gelmeye çalışırım İstanbul'a hem dünyanın sonu değil ya.
Bahar: Murat nolur bırakma beni nolur
Dememle Murat'ın boynuna yapışmam bir oldu. Bir iki dakika ikimiz de konuşmadık ben kafamı Murat'ın omzuna gömmüş bir şekilde ağladım. Sonra Murat halime çok üzülmüş olacak ki
Murat: O zaman beni bırakmaya gel.
Bir yandan gözlerimdeki yaşları silerken bir yandan da Murat'ın sorduğu soruya cevap verdim.
Bahar: Bilmem olur mu ki?
Murat: Çok güzel olur. Hem bir gün daha fazla geçirmiş oluruz fena mı olur?
Murat'ın bu sözüyle ikimiz de gülmeye başladık.
Bahar: Tamam o zaman bırakıp geliyim ben seni sen şimdi orda başının çaresine bakamazsın bensiz.
Dedikten sonra ikimiz de gülmeye başladık.
Murat: Bak sana gülmek çok yakışıyor. Ağlarken çok çirkin olmuştun az önce.
Bahar: Murat ya çok kötüsün.
Deyip Murat'ın omzuna vurdum ve sonra sarıldık.
Çoktan uçaktan indik bile artık Karabayırdaydık. Bizi almak için bir araba göndermişler. O arabaya bindik ve yola çıktık. Derken ne olduğunu bile anlayamadan bir anda çok şiddetli bir ses duyuldu. O kadar çok korktum ki bir iki dakika hiç hareketsiz öylece olduğum yerde kalakaldım. Ta ki Murat bana seslenene kadar
Murat: Bahar ç-çabuk Bahar in aşağıya koşmamız lazım. Sırf biz geldik diye patlatmışlar bombayı çabuk in
Murat'da bunları şoförden öğrenmiş. Meğer bu yüzden Karabayır'da çok az sayıda doktor varmış. Doktorlar cesaret edemedikleri için. Sonra hızlı adımlarla hastaneye koşmaya başladık hissettiğim korku sayesinde daha hızlı adımlarla koştum. Nihayet artık hastaneye geldik. Ve bir anda halkın kendi imkanlarıyla tahtaların üzerinde yaralılar getirmeye başladılar.
Murat: Bahar sen burda kal benim hemen hastalar bakmam lazım tamam mı?
Bahar: Murat ben de gelicem senle unuttun mu ben de bi doktorum.
Murat: Tamam hadi çabuk o zanan bu gün burdan herkes sağ çıkıcak Bahar tamam mı?
Tamam anlamında başımı sallayıp direk ilk elime gelen sedyedeki kişinin yarasıyla ilgilenmeye başladım.
Yazardan:
Bu sedyede yatan şanslı kişi sizin de tanıdığınız gibi Yavuz Karasu ama kızımızın ileride bu çocuğa aşık olacagından daha haberi yok.
Bahar'dan:
Nihayet yarasını sarmayı bitirdim. Yarası çok derin ama bir haftaya toparlar. Sırtında çok fazla yara var galiba polis bu adam diye geçirdim içimden. Nihayet uyanmıştı.
Bahar: Ağrın var mı?
Yavuz: Sizin yüzünüzden bunca insan bu halde sırf size bi şey olmasın saçınızın teline zarar gelmesin diye bunca insan sefalet içinde mutlu musunuz şimdi içiniz rahat mı he söylesene rahat mı?
Bahar: Söylediğin şeyler can yaktığı kadar gerçek biliyorum. Sordun ya mutlu musun diye hayır mutlu değilim hem de hiç. Ama şunu bil ki bu insanların hepsinin burdan sağ sağlim çıkabilmesi için elimden geleni yapıcam hatta elimden gelenin fazlasını yapıcam.
Bahar'dan:
Bu sözleri söylememle kapıyı çarpıp çıkmam bir oldu. O adamın sözleri kalbimi o kadar çok acıtmıştı ki ayaklarımın beni taşımadığını fark ettim ve kapının önüne başımı dizlerimin arasına alıp gözlerimden akan yaşları silmeye başladım.
Yavuz'dan:
Evet onlar yüzünden olmuştu onca şey ama o da bötle olsun istemezdi o da haklıydı neden bu kadar üzerine gitmiştim ki onun hatta daha tanımıyordum bile onu sonradan pişman olsam da işe yaramadı işte. Galiba o doktora bir özür borcum var.
Bahar'dan:
Murat'la tüm hastalara baktık ve birbirimize söylediğimiz gibi hiçkimse ölmedi. Hem yol yorgunluğunun hem de bu gün o adamın söylediklerinin ağırlığı yüzünden çok yorgun hissediyordum. Murat'a bu gün o adamla olan tüm konuşmaları anlattım ve
Murat: Sen böyle olsun istemezdin ki boşu boşuna sıkma canını. Bak onca insan için sabahtan beri yapmadığın şey kalmadı.
Bahar: Çok teşekkür ederim Murat her zaman arkamda durup bana destek olduğun için.
Murat: Tabi arkanda durup sana destek olucam çünkü sen benim 15 yıllığımsın.
İkimizde birbirimize tebessüm ettik ve benim bir anda suratım düştü. Murat üzüldüğümü fark etmiş olacak ki
Murat: Yine noldu?
Bahar: Bunca insan tedavi.olabilmek için saatlerce doktor bekliyor. Belki de bu gün ben olmasaydım doktor beklemekten 3-4 kişi ölecekti.
Murat: O zaman sen de tahinini buraya iste hem bunca insan doktor beklemez, hem de burdaki halk biraz nefes alır. Ne dersin?
Bahar: Bilmem ki başarabilir miyim hem tayin işleri falan nasıl olucak?
Murat: Sen bu hayatta gördüğüm en cesur ve en iyi kalpli insansın senin üstesinden gelemediğin bir şey görmedim ben. Eminim bunun da üzerinden gelirsin tayin işlerini de merak etme ben hallederim yeter ki bana burda kalıcam de.
Bahar: Kalıcam, burda kalıcam.
Murat ellerini ellerimin üzerine koydu ve
Murat:1-2-3
Bahar-Murat: İnsanları kurtarmaya....
Ve hikayemin sonuna geldim. Bu hikayeye 4 saatimi verdim baya bi emek harcadım umarım beğenirsiniz. Yorumlarınızı bekliyorum. Yavuz ve Bahar'a gelince de bu ilk bölümde fazla sahneleri olmadı belki çiftimizin ama ilerki bölümlerde çiftimizi büyük sürprizler bekliyor. Hoşçakalın, takipte kalın ve Yavbah'la kalın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UMUT
Teen Fiction+Biz diye bi şeyin olması imkansız. -İmkansız diye bir şey yok. Biz istersek her şeyi oldururuz. Biz istersek her şeyin üstesinden geliriz. +Yapamayız, gücümüz yetmez. Hiç umudumuz yok. -Benim umudum sensin. +Seni seviyorum. -Seni seviyorum. . . . ...
