Przy włączonym świetle

Rozdział XI: Tartar

Nico nie mógł powiedzieć, że lubi Tartar, ale szczerze powiedziawszy... nie było chyba nikogo, kto lubiłby Tartar. Przy barze tłoczyło się kilku młodych ludzi ale, tak jak powiedziała Piper, w tym klubie nikt nie przejmował się brakiem pełnoletniości. Tak długo, jak nie wyglądałeś na dwunastolatka, mogłeś wejść do środka i zamówić wszystko co chcesz.

Gdy stanęli przed klubem, czekali już na nich Percy i Annabeth, rozmawiający z Hazel i Frankiem. Gdy ich zobaczyli, Annabeth przyciągnęła Piper do mocnego uścisku.

– Gratulacje! – powiedziała.

Hazel przytuliła ją następna, uśmiechając się szeroko. Percy i Jason, nieznośni jak zawsze, rzucili się sobie w ramiona, krzycząc głośno i kołysząc się na boki. Nico wywrócił oczami.

– Cholerni idioci – mruknął do Franka.

Frank podskoczył, patrząc na niego z szeroko otwartymi oczami i uśmiechnął się lekko.

– Wejdźmy do środka – powiedział Jason.

– Musimy? – zapytał Percy. – To miejsce przyprawia mnie o ciarki.

– Nie martw się, Percy. Obronię cię.

– Aw, dzięki bracie! – Wyszczerzyli się do siebie i weszli do baru.

Nico spojrzał na Piper i Annabeth.

– I wy niby zdecydowałyście się spędzić resztę życia z tą dwójką?

Annabeth roześmiała się.

– Nie przypominaj mi.

Gdy weszli do środka, wszystkie stoliki były zajęte, ale Annabeth i Piper podeszły do grupki ludzi, siedzących przy jednym z największych stołów. Nico usłyszał coś, co brzmiało jak: „Mam dzisiaj urodziny, a ona właśnie się zaręczyła". Po kilku kolejnych słowach, których Nico nie mógł usłyszeć, wszyscy wstali i wyszli. Will zagwizdał.

– Jest przerażająca.

– Wiem. Jeżeli wywiąże się jakaś bitka przy barze, upewnij się, że Annabeth jest po twojej stronie.

Usiedli przy stole. Po kilku minutach podbiegł do nich Leo.

– Jesteś ostatni, Valdez. Stawiasz piwo.

– Daj spokój.

– Takie są zasady.

– Dobra, ale wiedzcie, że kupię wam najtańsze i najgorsze piwo, jakie znajdę.

– Więc... – Percy odwrócił się w stronę Piper – Oświadczył się?

Nico wybuchł śmiechem. Wil uśmiechnął się lekko. Annabeth uniosła brwi.

– Coś przegapiłam?

– Jason się nie oświadczył – powiedział Nico z uśmiechem. – Ona to zrobiła! Jason ukrył się w łazience i pół godziny czekał, aż przywiozę mu pierścionek.

– Zuch dziewczyna! – powiedziała Hazel.

Jason ukrył twarz w dłoniach.

– Więc siedziałam tam całkiem sama, zastanawiając się co się stało, ponieważ wybiegł z pomieszczenia wyglądając na przerażonego. Chciało mi się płakać, a on dalej nie wrócił z łazienki. Zrobił to dopiero po dwudziestu minutach. Usiadł obok mnie, wyciągnął pierścionek i powiedział: „Planowałem to od trzech miesięcy".

– Spierdoliłeś sprawę, czyż nie, Grace?

– Tak, tak. Spierdoliłem. Wiem!

– Macie już datę? – zapytał Frank.