I Hate My Math Teacher! (Secret Kiss) [Short Story]

Chapter 3b

Naging maayos naman yung takbo ng event na in’organized ng mga kaibigan ni Sir Dylan.

5 pm na pauwi na din kami, sabi nya kasi baka gabihin kami mahaba pa yung byahe saka baka traffic daw.

Nandito ko sa sasakyan nya nagiintay dahil nagpaalam pa sya sa mga kaibigan nya na mauna na kaming aalis. Parang naguguilty tuloy ako dahil sinama nya ako dito, hindi tuloy nya maenjoy kasama yung mga kaibigan nya.

Kung ano anong iniisip ko! alam ko naman nagenjoy din syang kasama ako eh. Ha ha ha!

While waiting for him, naisipan kong tawagan si Julia para hindi ako mabored kakahintay dito at maibalita sa kanya ang good news! Na we are a couple na at wala na kami sa trial period of dating.

Iniisip ko pa lang yun abot tenga na ang ngiti ko. ^______^

“Hellooooooo friend!” bati ko sa kanya sa phone

“Oh...? ano yan, mukhang sobrang saya mo huh! May nangyari bang maganda sa date nyo ni Sir Dylan?”

“Ahh...tama ka jan! Ang saya saya ko nga ngayon eh! Pauwi na nga pala kami kaso iniintay ko pa sya eh kausap nya pa mga friendster nya.”

“Ano naman yun? Dali magkwento ka na! Naeexcite na ko eh.” Pagmamadali nya

Basta talaga tungkol sa amin ni Sir excited may malaman tong si Julia.

“Ano kasi... wala na kami sa trial period of dating. From now on, I’m really dating him.”

“Really? That’s good to hear! Well, from now on marami ka na ding magiging friends na kasing age ni Sir Dylan. Should I say older and mature friends. Hihihihi!”

“Huh..? Older friends? What are you talking about?” O.o

“Ehhh! Di mo ko gets! Ang slow huh. I mean di ba maraming friend si Sir, eh di makikilala ka nila at magiging friend mo na din sila.”

“Ah, you’ve kissed, haven’t you? Ha ha ha, of course you have! And then the next level, you’ll  either... you know what I mean. Ha ha ha”

“Huuuuh...?” O . O

“Eh.. you really don’t get me? Tsk well  I’ll give you more details when you get home. ‘kay? Bye!”

*beep* *beep* *beep*

Binabaan nya na ko ng phone. Ano bang pinagsasabi ng babaeng yun?!

Bigla nalang may naisip akong.... kyaaaaaaaaa! It can’t be that she means.....

O///o///O

Nandito na nga pala sya tapos na syang makapagpaalam sa mga kaibigan nya. Hindi tuloy ako mapakali dito.

Kyaaa! I have to calm down! We couldn’t possibly do stuff like that today!

“Did you call Julia?” tanong nya

“Ye..ah, katapos lang.”

“Sorry natagalan ako ang kulit kasi nila eh pinipilit na wag muna ako umuwi pero sabi ko iniintay mo ko at hihahatid pa kita sa inyo.” Sabi nya

“O..kay lang”

Kinakabahan ako! Hindi tuloy ako makatingin sa kanya baka mahalata nya ako. Ang adik kasi nung si Julia kung ano anong sinasabi kung ano anong weird thought tuloy ang naiisip ko! > O <

*ba-dump* *ba-dump* *ba-dump*

Ang bilis ng tibok ng puso ko. I have to be normal! NORMAL! Nagiging abnormal na ata ako eh! Ampness!

Nasa byahe na kami at tama nga ang sinabi nya. TRAFFIC! Grabe bakit ganito ka traffic hindi kami umuusad.

“Ito na nga ba sinasabi ko eh. Mahihirapan tayo makauwi nito.” Sabi nya

Hindi ako umiimik. Napatingin ako sa labas dahil naguumpisa ng umulan. Malakas na ulan. 9 pm na ng gabi at mukhang gagabihin talaga kaming umuwi. -__-

“Ah! Ang malas naman bakit dito ko kasing naisipang dumaan. Ano bang meron at sobrang traffic dito? Naabutan pa tayo ng malakas na ulan. Sorry Kylie, mukhang late na kita maihahatid sa inyo.”

Ako naman hindi pa rin mawala yung pagka abnormal ko kaya hindi ako nakakatingin sa kanya. 

Pero nung nagsorry sya napatingin ako sa kanya, mukhang worried yung mukha nya kasi nga late na at baka iniisip nyang baka mapagalitan ako sa bahay.

At mukhang napansin nya na ang itsura ko.

“Hey, hindi ka nagsasalita kanina pa, saka bakit ganyan ang itsura mo may sakit ka ba?” tanong nya.

*tremble* *tremble* *tremble*

“I get it. Just hang on a little longer.” Yun nalang ang sabi nya

Waaah! Baka iniisip nya may sakit ako dahil sa itsura ko nung nakita nya ko. This is the worst. I’m now his girlfriend and I’m making him worry over me. > . <

I was thingking to much sa mga pinagsasabi ni Julia para tuloy akong magkakaroon ng car sickness.

Napansin kong huminto na yung sasakyan naming at narinig ko syang nagsalita.

“Kylie, we’re here. Tonight we’ll rest here, tomorrow morning I’ll take you home.”

Ehh.. Rest here? Tomorrow morning?

Pagbaba ko ng sasakyan saka ko lang narealize na nasa tapat kami ng HOOOTEL! OMG! Naguumpisa na naman bumalik yung mga weird thoughts para akong magkakasakit sa sobrang kaba ne’to.

*ba-dump* *ba-dump* *ba-dump*