~He is mine~

~Κεφάλαιο 8

•Την επόμενη ημέρα δεν πήγα σχολείο επειδή είμουν χάλια.Η μητέρα μου με πήγε στον γιατρό και είπε ότι ήταν απλά ένα βαρύ κριολόγημα(δόξα το θεώ😅).
Από την μια είμαι άτυχη γιατί θα πρέπει να μην βγω από το σπίτι για τουλάχιστον τρεις με τέσσερις ημέρες αλλά από την άλλη τυχερή γιατί δεν θα πηγαίνω στο σχολειό.

Οι ημέρες δεν κυλούσαν γρήγορα και ο πυρετός δεν υποχωρούσε.Την Πέμπτη ημέρα ήμουν κάπως καλύτερα.Τότε το κινητό μου χτύπησε. Ήταν ο Αλέξανδρος. Το σήκωσα.

"Γεια σου Άλεξ!"λέω με βαριά φωνή.
"Γεια σου μωρό μου,πως είσαι σήμερα;"με ρωτάει.
"Ε κάπως καλύτερα από τις άλλες μέρες"
"Χαίρομαι αγάπη μου......φοβήθηκα όταν δεν σε είδα να έρχεσαι την Δευτέρα σχολείο."
"Δεν σου είπε η Παναγιώτα;"
"Μου είπε......αχχχ.....μου έχεις λείψει τόσες μέρες"αναφωνεί.
"Κι εμένα αγάπη μ"απαντάω και έχω βουρκώσει γιατί ξέρω τι θα πει.
"Δεν μπορώ λεπτό μακριά σου,σε θέλω εδώ δίπλα μου να σε έχω μέσα στην αγκαλιά μου και να μην σε αφήσω ποτέ"
Αυτό ήταν.....πάει καταρεω....λίγα δάκρυα συγκίνησης κύλησαν στο μάγουλο μου αλλά όχι κρατήθηκα και δεν έκλαψα.
"Είσαι τόσο γλυκός ώρες ώρες....."απαντάω αλλά ξέρω ότι είναι αλάνι οπότε κατάλαβε ότι είχα βάλει τα κλάματα.
"Ρε μωρό μου μην κλαίς τώρα.Δεν θέλω να σε ακούω να κλαίς....μόλις γίνεις καλά και ξανά έρθεις σχολείο σου έχω και μια ακπληξη."μου λέει και χάρηκα κάπως.
"Αωωω τι έκπληξη;"
"Δεν σου λέω αφού είναι έκπληξη!"
"Εντάξει......μακάρι να γίνω γρήγορα καλά"λέω γελοντας.
"Αχ αυτό το γέλιο μου έχει λείψει πάρα πολύ....σε θέλω ρε γαμώτο!"μου λέει καθώς έχω διακρίνει μια ευεσθυσία στην φωνή του.
"Θα με έχεις πολύ σύντομα"
"Μακάρι.....λοιπόν πρέπει δυστυχώς να σε αφήσω γιατί έχω προπόνηση"
"Εντάξει τα λέμε"
"Μπαι μωρό μ"
Δεν ανέφερα ότι ο Αλέξανδρος μαζί με τον Γιώργο παίζουν ποδόσφαιρο και μάλιστα πολύ καλά. Βαριεμε τρέλα....κάτι πρέπει να κάνω ρε γαμώτο αλλά είναι και αυτή η γαμημενη αρρώστια.....είμαι καλά δεν έχω πονοκέφαλο αλλά ρε γαμώτο δεν νιώθω τα πόδια μου(😂). Τοτε με παίρνει κάποιος με απόκρυψη. Δεν το σηκώνω αλλά ξανά παίρνει. Δεν το σηκώνω με τίποτα. Σταματάει για λίγο. Ξαναχτυπάει για τρίτη φορά και λέω "ε όχι να μου σπάσουν τα νεύρα τώρα...την τέταρτη το σηκώνω". Δεν πάει άλλο μα ποιος να είναι. Ξαφνικά ακούω το κουδούνι. Δεν περιμένουμε όμως κάποιον. Τότε χτυπάει η πόρτα μου και μπαίνει μέσα............

......η μητέρα μου😒(αχ τι καλά)

"Αναστασία σου έχω μια έκπληξη"μου λέει και μπαίνει μέσα ή Παναγιώτα.
Π: "Επ ρε ανάπηρη τι παίζει θα γίνεις ποτέ καλά....η παρέα μας έχει τρελαθεί" μου λέει
Μαμά: "Αναστασία σας αφήνω να τα πείτε"
Α: "Εντάξει.....λοιπόν για πες κάνα καινούργιο νέο;"
Π: "Δε βαριέσαι τα ίδια.....εκτός από την ψυχολογία μου.....λείπεις ρε ανάπηρο!"μου λέει και γελάω.
"Και εμένα μου λείπεις όλοι μου λείπετε"
"Αχχχχχ.......λοιπόν για πες εσύ τι νέα εδώ στο σπίτι;"
"Εδώ περνάω τέλεια,φανταστικά,καλά μιλάμε πρέπει να το δοκιμάσεις......δεν κάνω απόλυτος τίποτα......σκάει και ο τζίτζικας με τέτεια ζέστη άστα να πάνε"
"Α κατάλαβα.....μπα δεν θα πάρω"λέει γελώντας.
"Γελάς ε γελάς....καλά θα σε φτιάξω εγώ"και την πιάνω και αρχηζω να την γαργαλαω στην κοιλιά.
"Χαχαχ μη σταματά ρε.....χαχαχ......δεν μπορώ......άλλο....χαχαχαχαχαχα"λέει μη μπορώντας να πάρει ανάσα από το γέλιο. Αλλά επειδή την αγαπάω την άφησα προς το παρόν.
"Αχχχ....λοιπόν δεν μου είπες,μίλησες καθόλου με τον Άλεξ;"
"Εμ ναι λίγο πριν έρθεις με πήρε τηλέφωνο για να δει τι κάνω...αχ είναι τόσο γλυκός"
"Αυτό το έχω καταλάβει.....άντε θα τον δεις σύντομα.....αύριο θα έρθεις;"
"Όχι ρε αφού δεν μπορώ καν να περπατήσω τι λες τώρα...."
"Α οκ!!"

_________________________________________

Επ τι γίνετε?

Σήμερα είχα ποιό πολύ έμπνευση και έγραψα και πιο πολλά.

Ελπίζω να σας άρεσε και αυτό το κεφάλαιο.

Τα λέμε γκαϊς........💕