Γεια ονομάζομαι Αναστασία και είμαι 16 χρόνων.Εχω την ποιο τρελή κολλητή,την Παναγιώτα, όπου στα δύσκολα είναι πάντα εκεί για εμένα.Τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να μου αρέσει ένα παιδί,ο Αλέξανδρος.Το χειρότερο,όμως, κορίτσι της τάξης μου,η Λόρα...
"Λοιπόν εγώ πρέπει να φύγω γιατί νύχτωσε και η μαμά μου θα με περιμένει και επίσεις πρέπει να συνεχίσω τις ασκήσεις των μαθηματικών........άσε δεν ξέρεις πόσο βαριεμε να τις κάνω" "Χαχα ευτυχώς που δεν έρχομαι σχολείο,βαριεμε να ακούω την γκρίνια της γιατί είμαι και λίγο σκραπας. "Χαχα αυτό το έχω καταλάβει.....άντε τα λέμε." "Αντίο Παναγιώτα" Μόλις έφυγε έμεινα πάλι μόνη μου.....κάθισα είδα την αγαπημένη μου σειρά,το survivor(lol😂),και μετά από λίγο με πήρε ο ύπνος. Το πρωί ξύπνησα με όρεξη,σηκώθηκα έκανα λίγα βήματα και κατέβηκα στην κουζίνα τρέχοντας.Η μητέρα μου χάρηκε που είμουν καλύτερα. Σήμερα δεν θα πάω σχολείο πρώτον γιατί είναι Παρασκευή,η τελευταία μέρα της εβδομάδας,και δεύτερον προληπτικά για να μην ξανά αρρωστήσω. Είχα βαρεθεί την καθημερινή μου ως τώρα ρουτίνα. Αλλά δεν είχα τι να κάνω οπωτε είπα να την επαναλάβω άλλη μια φορά. Επιτέλους έφτασε το μεσημέρι,η μητέρα μου γύρισε από την δουλειά και μαγείρεψε μεσημεριανό. Όλο το μεσημέρι μιλούσα σε βιντεοκλήση με την Παναγιώτα και τα δίδυμα. Κανονίσαμε αύριο να βρεθούμε στην πλατεία όλα τα παιδιά από την παρέα μας. Μου είχανε λείψει τα χαζά.
Την επόμενη ημέρα το πρωί βγήκα μια βόλτα με την Παναγιώτα για να ξαναμπω στο κλίμα της πόλης. Μέσα στην συζήτηση μου ανέφερε ότι σήμερα ήταν η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και τα δίδυμα μας είχαν μια έκπληξη. Αγχόθηκα κάπως. Και να που έφτασε το απόγευμα. Η Παναγιώτα ήρθε και με πήρε ώστε να πάμε μαζί στην πλατεία. Μόλις με είδαν τα κορίτσια έτρεξαν και με αγκάλιασαν.
"Εντάξει κορίτσια φτάνει"τίποτα αυτές "τι θέλετε να με στείλετε στο νοσοκομείο από ασφυξία;"λέω και σιγά σιγά με άφησαν. Τότε παρατήρησα την Παναγιώτα να κατευθύνετε προς ένα στενάκι,μάλλον το μέρος όπου της είχε πει ο Γιώργος. Έκανα το ίδιο προς ένα άλλο στενό όπου με περίμενε ο Αλέξανδρος.
"Γεια" "Γεια....πως είσαι σήμερα" "Καλύτερα.....λοιπόν γιατί ήθελες να έρθουμε εδώ" Με κοιτάει και μου δίνει ένα τριαντάφυλλο με ένα γράμμα επάνω. "Ορίστε...."λέει "Αωωω τι όμορφο....."λέω και διαβάζω και το γράμμα.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
"Μωρό μου είναι πολύ γλυκό"του λέω και τον αγκαλιάζω. "Σου έχω και άλλα δύο δώρα" "Ααα τι είναι;"ρωτάω και τότε βγάζει ένα βραχιόλι από την τσέπη του. Μόλις το είδα έμεινα. Μου αγόρασε το βραχιόλι όπου τόσο καιρό ήθελα.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
(Λίγο απλό αλλά ωραίο😂❤)
"Αυτό δικό σου μωρό μου"μου λέει και μου το δίνει. "Δεν το πιστεύω....αυτό είναι το βραχιόλι όπου ήθελα να αγοράσω εδώ και καιρό." "Το ξέρω....." "Μα πως;" "Θυμασε τότε που βγήκαμε με τα παιδιά και είχες έρθει και συ με την Παναγιώτα και την Ανθή;" "Ναι το θυμάμε" "Ε λοιπόν σε είχα δει να το κοιτάς." "Σοβαρά μιλάς....." "Ναι......δεν ξεχνάω εύκολα εγώ"μου λέει. Τον αγκαλιάζω ενώ είμαι έτοιμη να βάλω τα κλάματα. Με κοιτάει και μου λέει "έλα βρε αγάπη μου μην κλαίς" "Ένταξη..... συγνώμη....."τότε με σταματάει και με κοιτάει με τα τέλεια μάτια του😍. "Μην ζητάς συγγνώμη" μου λέει και χαμογελάει. Για να αλλάξω λίγο το θέμα......
"Χμμμ.....κάτι είπες και για τρίτο δώρο" "Δεν ξεχνάς βλέπω" "Χαχα όχι"του λέω και με κοιτάει. Έχει κάτι γαμημένα όμορφα μάτια όπου λιώνω. Τότε με κολλάει στον τείχο και με μια κίνηση ενώνει τα χείλη μας. Αχχχ.....πρέπει να παραδεχτώ φιλάει ωραία. Σιγά σιγά κατέβηκε στον λαιμό αφήνοντας τα δικά του σημάδια.
