Say YES (On Going)

Chapter 1

By: Elisha Jabines

Do you know Plagiarism is a crime? If you don't know what that is. Search it.

©2014

★♔Chapter 1♔★

3 years ago..

Nandito na naman ako sa Jabby's cafe hinihintay ang mga business partners ni dad sa company.

Ewan ko ba kung ba't ako pumayag na ihandle ang business na inappoint sa akin ni dad.

DI ko naman gusto. Gusto ko maging sculpture artist. Gusto ko maging malaya!  

Dear Ate Charo,

TULUNGAN NIYO HO AKO!-- di joke lang.

Ako si Kimberly Avenez,only child. Spoiled :/ Prinsesa pero hindi maldita. Wala akong masyadong kaibigan kasi sabi ng dad ko concentrate RAW sa studies .tsss Nung nabalitaan nga niyang may naging friends daw ako (kahit nagh-hi lang sakin) sinabihan na niya akong lumayo sa kanila. tssss.

E paano ako magkakaroon ng confidence niyan? Sabi niya na kesa sa mga kaedad raw ako makipagusap ay sa mga kasama raw sa companya ang kausapin ko. *sigh* ehem. 23 years old born  November 10 (gift?) ,  Singkit,  brown hair  . Gusto ko ngang magpakalbo kasi ang init init. Joke k -.- Nakatira sa isang apartment na binigay sa akin ng parents ko. Ayaw kong magpakilala sa maraming tao na anak ako mayayaman. Di naman sa pinagmamalaking mayaman ako.  Pero hindi naman mayaman ang mama ko noong ikinasal siya sa dad ko.

Si mama ay hindi nakapagsalita at hindi na nakakarinig simula pa noong ipinanganak siya. Pero kahit ganun siya'y mahal na mahal  pa rin siya ni dad. Simple lang si mama  pero napakatalino at napakaganda pa. At mabait pa! :D

Ay! Nandito na pala sila. shake hands shake hands. smile smile. talk talk. tawa tawa pero slight lang kasi mawawala ang poise. 

After 12749149 years natapos na rin! Pagkatapos neto may ipapag-- " Kimberly, ayusin mo na ang report mo para bukas. " -.-  sabi eh. "Yes dad." spell workaholic.  I dont know how to spell.

Wala na nga akong time para sa sarili. Knaaaaks. Ginagamit ko lang yung napakaliit na free time ko pumupunta sa mga exhibits . WOW diba? Pero siyempre, hindi alam ni dad :/ 

May isa nga akong room sa apartment na puro sculptures na gawa ko. yeah.Pero tuwing bibisita si dad at tinatanong yun, sinasabi kong puro mga kung ano-ano lang ang inilagay ko dun. Alam nga ng mama ko pero secret lang namin. She knows my dreams. Dad? never told him. Napapagalitan na nga niya ako kasi palagi akong nalelate sa pagpasa ng mga reports kasi gumagawa ako ng mga sculptures pero hindi rin niya alam yun.

May isa akong katulong sa bahay. Si Manang Lou. Pero kahit katulong ang tingin nila sa kanya ay parang nakakatandang ate ko lang siya. She's in her 40's. Palagi nga kaming nagchichikahan. Parang bestfriend ko na rin siya.

After ng meeting umuwi na ako.

"Hi Manang!"

"Oy Kim! May tumawag kanina." sabi niya

"Sino raw?"

"Walang sinabi eh. Sabi raw na mag-usap raw kayo." Hindi na niya kailangang magpakilala kasi hinding-hindi ko siya makakalimutan. Wala na. Kumulo na naman dugo ko -.- Haaaaay!

"Ahh. okay manang. Pag tumawag siya sabihin mo wrong number siya kasi hindi ko siya kilala. Alam mo naman kung bakit diba?"

"Aahh. Siya pala iyon. Wag kang mag-aalala akong bahala."