Isang Dipang Langit

Kabanata 7

The next day, in the middle of sewing, Celestina stopped when she heard a knock on the door. It was Choleng. Pagkapasok nito ay agad itong lumapit sa kanya. She let her sit on the bed beside her.

"Sa aking palagay ay kakausapin kayo ng iyong Papa mamaya. Aking narinig kanina na ang lalaking may masamang balak sa inyo ay nakitang wala ng buhay! Nag-usap ang Don at Doña sa may sala bago silang dalawa ay pumasok sa kwarto."

Her eyes widened. "Siya nga?"

Naalala na naman niya ang mga nangyari. Her mind did a quick flashback for a few seconds. It was, so far, the scariest thing that happened in her life. This is when, she also realized, that she was a strong girl for instead of running away and leaving her savior, she decided to fight the bad guy too.

"Tumugma raw ang itsura na iyong sinabi nuong nakaraan. Ang kasuotan at lahat ay walang nagbago. Nakita raw ang katawan nitong nakasabit sa isang puno sa kagubatan ng San Rafael. Malapit-lapit iyon sa batis na iyong tinukoy. Dahil rito ay mas nasiguro nilang ito ang mismong lalaking iyong tinutukoy. Ang masamang tao ay nagpatiwakal!"

Kinilabutan siya sa narinig.

"Natitiyak bang nagpatiwakal iyon?"

"Ang sabi..."

"At nalaman ba nila kung siya'y isang tulisan talaga?"

"Isang dating lechero, Señorita."

"Lechero?"

Choleng nodded. "Hindi naman raw ito isang dati pang tulisan. Ngunit ang aking hula, baka naman ngayon pa lamang ito maghahasik ng lagim! O hindi kaya isa lamang itong wala sa pag-iisip?"

The possibilities are endless. Celestina wondered what he wanted from her. Yuon nga lang paano niya malalaman kung patay na iyon?

"Sandali lamang, a-ano pong siyang ginagawa ninyo diyan?" Surprised, the maid pointed at the shirt she was holding.

Napatingin siya sa hawak at naramdamang uminit ang pisngi niya.

"Nagtatahi," namimilosopo niyang sagot.

"Aking nalalaman iyan, Senorita!" Natawa ito ng bahagya. "Ang akin pong ibig tanungin ay kung ano ang dahilan at tinatahi ninyo iyan!" Choleng said with disbelief. Para na ata siyang baliw sa paningin nito.

Pinakita niya ang damit na may butas. "Baka lalong lumaki, akin lamang naisipang agapan."

"Kinuha ninyo iyan sa kanyang kwarto nang walang paalam!"

Tumango siya. Napatakip siya ng bibig at bahagya na rin siyang natawa nang maalala niya ang ginawa niya. When she saw Mariano was busy cleaning outside earlier this morning, she took the opportunity to go inside his room and get some of his clothes. Halatang luma na ang lahat at kupas na. May iilang damit duon na halatang tinahian lang ang butas at ang iba, wala pa. She took the ones which needed some sewing.

Choleng smiled playfully. "Aking nais isipin na ito'y ginagawa niyo pa rin upang pasalamatan siya."

Perhaps, what Choleng said was partly true. Ngunit ang kalahating parte ng katotohanan ay gusto niya lang talaga iyon gawin. She saw that it needed some sewing so she just felt the urge to fix it. Parang ang mga damit ni Joaquin kapag naglilikot ito at nasisira na tinahi niya dati, pero wala rin naman silbi ang pagtatahi niya dahil itinatapon din naman ni Esmeralda ang mga damit na iyon.

"Si Mariano ay nasaan nga pala? Ginugupitan na ba ni Manang?"

Tumango si Choleng.

Celestina smiled at her and changed the topic before she dismissed the maid.