Εμείς ; {TYS17}

Με έχεις κάνει καψούρη...

Ιάκωβος

Καθόμαστε όλοι μαζί στον καναπέ και απλά κοιταζόμαστε. Ύστερα απο την βόμβα που πέταξα όλοι σοκαρίστηκαν. Η Μαργαρίτα καθόταν απέναντι μου και έβλεπα στα μάτια της το πόσο πολύ ήθελε να με σκοτώσει.

"Ας μιλήσει κάποιος, γιατί θα τρελαθώ."έσπασε την σιωπή ο Φίλιππος και δεν μπορούσα να συμφωνήσω πιο πολύ μαζί του.

Ξαφνικά πετάγεται επάνω η Ελεονώρα και προσπαθώντας να μαζέψει τα δάκρυα της άρχισε ξεκίνησε να μας εξηγεί.

"Δεν αντέχω αλλο...Όχι Ιάκωβε δεν είναι η Μαργαρίτα έγκυος...αλλα μάλλον εγώ. Αλλα είσαι τοσο κατίνα μου κοίταξες τα μηνύματα μας. Έχω φρικάρει σε σημείο που δεν μπορείς να καταλάβεις. Της ζήτησα να μου πάρει το τεστ εγκυμοσύνης γιατί εγω μόνο που το σκέφτομαι φρικάρω και φοβάμαι."αρχικά φώναζε και ύστερα ψέλλισε πέφτοντας στην αγκαλιά της Μαργαρίτας η οποία δεν έχανε το μοχθηρό βλέμμα της απέναντι μου.

"Εεεεε...."οπα ο Φίλιππος, τον ξέχασα αυτόν "Είπες οτι είσαι έγκυος;"την ρωτάει και η Ελεονώρα κουνάει θετικά το κεφάλι της.

"Ααααα...που έχετε το κρασί είπαμε;"σηκώθηκε απο τον καναπέ και έψαχνε το κρασί. Σηκώθηκα και εγώ και προσπάθησα να τον καθησυχάσω "Ηρέμησε αγόρι μου. Αυτο ειναι καλό. Κάτσε να το συζητήσουμε."

"Βγάλτε τον σκασμό. Ιάκωβε κάτσε κάτω και Φίλιππε παίρνεις την Ελεονώρα και πηγαίνετε να συζητήσετε σπίτι σαν άνθρωποι."έβγαλε μια δυνατή κραυγή η Μαργαρίτα "Για να μην τα σπάσω όλα εδω μέσα."έβγαλε απο την αγκαλιά της την Ελεονώρα και με γρήγορα βήματα μπήκε στο δωμάτιο της και έμεινε εκεί.

Έκανα μεγάλη βλακεία.

Τα παιδιά δεν έφυγαν αμέσως, αντίθετα έμειναν άλλη μια ώρα και προσπαθούσα να τους ηρεμήσω και τους δυο. Δεν είναι και λίγο, είναι μικρό διάστημα μαζί και τους ήρθε η εγκυμοσύνη ξαφνικά. Πιστεύω ότι ήδη έχουν αποφασίσει μέσα τους το σωστό. Τους καληνύχτισα και κατευθύνθηκα προς το τραπέζι πίνοντας το υπόλοιπο κρασί που είχε απομείνει. Έπρεπε να βρώ δύναμη να της μιλήσω.

Περπάτησα προς το δωμάτιο της, που πια έχει γίνει δικό μας και χτύπησα ελαφριά την πόρτα. Δεν πήρα όμως καμία απάντηση και μπήκα ξέροντας πως όσο και να χτυπούσα δεν θα μου απαντούσε.

Άνοιξα πολύ λίγο και έμεινα πίσω απο την πόρτα βάζοντας το κεφάλι μου μέσα στο δωμάτιο "Μωρό μου;"ρώτησα και την είδα που καθόταν στο κρεβάτι και κοιτούσε έξω απο το παράθυρο.