Εμείς ; {TYS17}

Θύμισε μου...

Καθόμουν στην καφετέρια και περίμενε την Ελεονώρα. Σήμερα θα συναντιόμασταν για να συζητήσουμε. Η Ελεονώρα είναι και αυτή απόφοιτη της αγγλικής φιλολογίας...το ίδιο και εγώ και θέλουμε να ανοίξουμε μαζί ένα φροντιστήριο και το συζητάμε πολύ τον τελευταίο καιρό. Εδώ και μία εβδομάδα έχει έρθει ξανά Ελλάδα και η γνώμη της είναι ότι πρέπει σύντομα να γίνει δικός μας ένας χώρος ώστε να ξεκινήσουμε μαθήματα όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Καθώς περιμένω την Ελεονώρα το κινητό μου χτυπάει. Το βγάζω μέσα από την τσάντα και βλέπω ένα άγνωστο νούμερο το οποίο δεν έχω καταχωρημένο στις επαφές του κινήτου μου. Στην αρχή ταλαντεύομαι και δεν ξέρω αν θέλω να απαντήσω ή όχι αλλά το σηκώνω.

"Παρακαλώ;" λέω ευγενικά και με ήρεμη φωνή.

"Μαργαρίτα."ακούω μία αντρική φωνή την οποία ξέρω πολύ καλά.
"Πέτρο τι θέλεις; Πως βρήκες το νέο μου νούμερο;"
"Μαργαρίτα γαμώτο, ασε με να μιλήσω σε παρακαλώ. Θέλω να βρεθούμε, να μιλήσουμε δεν γίνεται να έχει τελειώσει όλο αυτό."με παρακαλάει.

"Πέτρο εμείς οι δύο έχουμε τελειώσει εδώ και ένα χρόνο. Τέλος δεν ξαναγυρίζω πίσω σε ότι έχει γίνει."λεω αποφασιστικά και βλέπω την Ελεονώρα να μπαίνει στην καφετέρια και να με πλησιάζει. Με χαιρετάει και κάθεται απέναντι μου. Ο Πέτρος απο την αλλη συνέχιζε.

"Θέλω να βρεθούμε να μιλήσουμε, έστω ένα λεπτό στο σπίτι σου. Να πούμε κάποια πράγματα και μετά πράξε όπως θέλεις, αρκεί να ξέρω ότι σου έχω μιλήσει." μου λέει και κάθομαι και το σκέφτομαι. Εγώ με τον Πέτρο ήμασταν μαζί ένα χρόνο και κάτι μήνες. Μετά τον χωρισμό μας που έχει περάσει εδώ και ένας χρόνος δεν μιλήσαμε και δεν μου εξήγησε τι είχε γίνει εκείνο το βράδυ...και ούτε θέλω να ξέρω. Το μόνο που θέλω είναι ησυχία. Αυτή που έχω εδώ και λίγο καιρό στη ζωή μου.

"Πέτρο μόνο 5 λεπτά το απόγευμα. Έλα από το σπίτι μου αλλά μην περιμένεις τίποτα παραπάνω, εμείς οι δύο έχουμε τελειώσει και έχω πάρει την απόφαση μου." ξεφύσηξε και για λίγο δεν μιλούσε κανένας. Η Ελεονώρα με κοιτάει σοκαρισμένη.

"Εντάξει Μαργαρίτα το απόγευμα θα είμαι εκεί. Ευχαριστώ...ευχαριστώ που μου δίνεις αυτή την ευκαιρία να σου μιλήσω. Θα τα πούμε."μου λέει και κλείνει το τηλέφωνο πριν πω οτιδήποτε.

Αφήνω το κινητό πάνω στο τραπεζάκι.

"Δεν το πιστεύω ότι το έκανες αυτο. Μαργαρίτα πας καλά; Είχαμε πει ότι δεν θα ξαναγυρίσεις σε αυτον τον κόπανο."μου φώναξε η Ελεονώρα λίγο παραπάνω και γύρισα να κοιτάξω γύρω μου. Ρεζίλι θα γινόμασταν.