Εμείς ; {TYS17}

Θέλω μια εκδρομή...

Μπήκα στην καφετέρια αρκετά αργοπορημένη. Ο Πέτρος είχε πει ότι θα έρθει να με πάρει απο το σπίτι, αλλα βρήκα μια δικαιολογία και του είπα να συναντηθούμε αμέσως στο μπαράκι που παίζουν τα παιδιά κάθε βράδυ.

"Συγνώμη που άργησα."του λέω και αφήνω την τσάντα μου σε μια καρέκλα στο τραπέζι που κάθεται. Σηκώνεται και με φιλάει σταυρωτά. "Έχει πολύ κίνηση, είναι και Παρασκευή."καθόμαστε και οι δυο και αφού παραγγείλω τον καφέ μου είμαι έτοιμη πια να παίξω τον ρόλο μου.

"Για πες μου, πως πάει η δουλειά;"μιλάω άνετα και φανερά χαρούμενα. Ακουμπάω το χέρι του και νομίζω είναι στα πρόθυρα να λιποθυμήσει.

"Καλά ευτυχώς, δεν ξέρω αν σε ενημέρωσε ο Ιάσονας."μου λέει και κάνω τάχα πως δεν ξέρω "Μάλλον δεν σου είπε, σκέφτηκα να ξαναέρθουν στην δισκογραφική και να βγάλουν επιτέλους το cd που ήθελαν."

Προσπαθώ να κάνω την έκπληκτη "Αλήθεια; Αυτο είναι πολύ ευχάριστο, ήταν άδικο που τους είχες διώξει."Θέλω τόσο να του σπάσω τα μούτρα.

Χριστέ μου, ηθοποιός έπρεπε να γίνω.

"Ναι, σκέφτηκα πως θα χαιρόσουν και ίσως να ξαναπροσπαθούσαμε και εμείς."πίνει λίγο απο τον καφέ του και περιμένει να απαντήσω.

Εκείνη την στιγμή είδα να βγαίνουν μέσα απο ένα γνωστό αμάξι και να μπαίνουν στο μπαράκι ο Ιάκωβος με τον Φίλιππο "Θα δούμε Πέτρο, απλά επειδή έρχεται ο Ιάκωβος με τον αδερφό του ας μην το συζητάμε άλλο."του ζητάω και βλέπω πως μόλις του λέω για τον Ιάκωβο χαλιέται. "Παιδιά."τους φωνάζω και κάνω σαν τρελό που τους βλέπω. Έχω να δω τον Ιάκωβο λίγες ώρες και νιώθω σαν στερημένο.

Τα παιδιά μας πλησίασαν και σηκώθηκα να τους αγκαλιάσω και έτσι όπως αγκάλιασα τον Ιάκωβο έμεινα εκεί μέσα στην αγκαλιά του "Μικρό; Τι κάνετε εδώ πέρα;"με ρωτάει.

"Είπαμε να έρθουμε να μιλήσουμε λίγο μωρέ."χαμογελάω κρύα "Φίλλιπε μάντεψε τι σε θέλω."

"Να φοβάμαι;"με ρωτάει.

"Καθόλου, απο Δευτέρα θέλω να βοηθήσεις την Ελεονώρα με τα πράγματα στο φροντιστήριο διότι είναι πολύ βαριά."Προσπαθώ να μην γελάσω μιας και ξέρω τον έρωτα του με την Ελεονώρα. Ο Ιάκωβος με σφίγγει επάνω του και καταλαβαίνω ότι και αυτός θέλει να γελάσει "Αν θες έρχομαι να βοηθήσω εγω εσένα."μου ψιθυρίζει και μου κόβεται το γελάκι μαχαίρι. Όση ώρα μιλούσαμε βέβαια, ο Πέτρος κάρφωνε με τα μάτια του τον Ιάκωβο με απίστευτο μίσος.