Εμείς ; {TYS17}

Ποτέ μην λες ποτέ...

Η μεγάλη μέρα για εμένα και την Ελεονώρα είχε πια φτάσει.

Έχω αγχωθεί τόσο πολύ που όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Ούτε άφησα και τον Ιάκωβο βέβαια. Όλο στριφογυρνούσα στο κρεβάτι και ξυπνούσε για να με ηρεμήσει.

Σήμερα το απόγευμα έχουμε τον αγιασμό του φροντιστηρίου. Ανοίγουμε επίσημα και έχω αγχωθεί και εγώ επίσημα.

"Και αν δεν έρθει κανένας; Και αν μπερδευτούν;"

"Μωρό μου χαλάρωσε...το χαρτί το λέει ξεκάθαρα. Ανοίγουμε 10 Σεπτεμβρίου και ώρα εφτά το απόγευμα. Πόσο να μπερδευτούν;"με σταμάτησε ο Ιάκωβος απο το να πηγαινοέρχομαι πάνω κάτω στον διάδρομο του φροντιστηρίου.

"Ναι ρε Μαργαρίτα, χαλάρωσε λίγο σε λίγες ώρες θα έχουμε γεμίσει μικρά και μεγάλα παιδάκια εδώ μέσα. Έλα και δεν μπορώ τα άγχη" είπε και χάιδεψε την κοιλιά της. Είχε κλείσει ήδη τον πρώτο μήνα εγκυμοσύνης αλλά όλα την ξίνιζαν.

 Αχ Ελεονώρα σκάσε. 

Συγνώμη ανηψάκι μου δεν φταίς εσύ. Μόλις βγεις απο την κοιλιά της μάνας σου θα καταλάβεις.

Κάθισα απότομα στην καρέκλα του γραφείου και στήριξα το κεφάλι μου στα χέρια μου.

"Και αν δεν μας επιλέξει κανένας;"ρώτησα φοβισμένη.

"Μωρό μου φτάνει...όλα καλά θα πάνε. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να πάμε σπίτια μας και να έρθουμε σε λίγες ώρες που θα έρθει και το παιδί με τα φαγητά ώστε να τα στήσουμε."Γιατί πάντα ο Ιάκωβος είναι τόσο ήρεμος; Μου την δίνει. Το μωρό μου...

Το κινητό του Ιακώβου χτύπησε και τότε όση ψυχραιμία είχε την έχασε στο λεπτό.

"Βγαίνω λίγο να απαντήσω."είπε κάπως αγχωμένα και βγήκε απο το φροντιστήριο. Ο Ιάκωβος ποτέ δεν έφευγε απο μπροστά μου, πάντα σήκωνε το τηλέφωνο και μιλούσε κι ας ήμουν μπροστά. Ακόμα και στο πιο σοβαρό τηλεφώνημα.

Δεν έδωσα παραπάνω έκταση στο θέμα και μαζεύοντας τα πράγματα μου και μιλώντας με την Ελεονώρα βγήκαμε μαζί απο το φροντιστήριο κλείνοντας την πόρτα πίσω μας. Έπρεπε να πάμε σπίτι και να ετοιμαστούμε.

Μόλις κλείσαμε και την κεντρική πόρτα κατευθυνθήκαμε προς τον Ιάκωβο που καθόταν πλάτη σε εμάς λίγο πιο κάτω.

"Είσαι τρελός! Εγώ αυτό δεν το κάνω."άκουσα που είπε και γύρισε προς τα εμάς και μόλις μας είδε κοκκάλωσε "Κλείνω."απάντησε μονολεκτικά και ήρθε κοντά μου.