Ik tik verveelt met mijn pen op de tafel, om de zoveel seconde vliegen mijn ogen naar de klok die langzaam af telt. Kim, die naast mij zit, beweegt de hele tijd. Eindelijk is de les voorbij, we springen allevier op en rennen als gekken uit het lokaal.
Voor het lokaal van McGonagall remmen we af. Ik klop drie keer op de deur, na een aantal secondes horen we een 'binnen'. We schuifelen achter elkaar naar binnen.
"Ga zitten," beveelt professor McGonagall en we nemen allevier plaats op een stoel. "Hadden wij een afspraak vandaag?" Vraagt ze. Allevier schudden we onze hoofd. "We wouden u wat vragen," zegt Kim.
"Brand los, zeg ik dan maar," zegt de professor. "Zoals u weet praat Romy al sinds ons vierde jaar niet meer. Op de een op andere dag was het klaar, het praten bedoel ik," zegt Kim. "En nu vragen jullie of ik jullie misschien kan helpen," vogelt McGonagall uit. "Mevrouw Hale, kunt u misschien even komen?" Romy loopt braaf naar professor McGonagall toe.
"Ik ben geen dokter, maar misschien kan madame Pomfrey je wel helpen," zegt ze. Romy knikt. "Nou dan nemen we haar mee naar de ziekenzaal," zeg ik en ik haak mijn arm in die van Romy. "Dank u wel, professor," zegt Lotta nog even snel voordat we weg zijn.
"Dat hadden we zelf ook wel kunnen bedenken," bromt Kim. "Maar dat deden we niet," zeg ik. Als we aankomen bij de ziekenzaal komt madame Pomfrey al op ons afhobbelen. "En wat is het probleem?" Vraagt ze. Ik leg het probleem uit.
"Ik ga mevrouw Hale onderzoeken, maar daarvoor moet ze wel een weekje of twee in de ziekenzaal blijven. Geïsoleerd, dus jullie mogen haar niet opzoeken," zegt ze dan. Een weekje of twee?! Dat is toch absurt lang? Geen van ons heeft zin om te vragen waarom, we kunnen niet wachten tot Romy weer kan praten. Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar haar stem.
Ongeveer twee weken later loop ik met mijn vriendinnen door de gang, morgen mogen we Romy eindelijk weer zien! Halverwege de gang zie ik de marauders staan, ik zeg gedag tegen Kim en Lotta en ga bij het groepje jongens staan. "Hoi," zeg ik, Sirius slaat een arm om mijn schouder. Dan zie ik dat Peter alweer mist. "Waar is die rat nu weer?" Brom ik. En ja, ik weet dat alle marauders een Animagus vorm hebben. Peter is zoals jullie wel snappen een rat, past wel bij hem.
"Ik weet het niet," zegt Remus bezorgt. "Het is echt vervelend hij verdwijnt de hele tijd," "misschien heeft hij een vriendinnetje," zeg ik hoopvol. Sirius en James schieten in de lach.
"Peter een vriendinnetje?" Proest James. "Dat is niet mogelijk," lacht Sirius. Ik kijk de jongens sprakeloos aan, maar als ik aan Peter denk moet ik ze wel nageven dat ze wel een beetje gelijk hebben. Peter is niet bepaald knap ofzo.
Dan komt Lily aanlopen. "Hey, Lils," zeg ik en Lily komt naar ons toe. "Heb jij Peter gezien?"vraag James, Lily schud haar hoofd.
Waar is die rat??
JE LEEST
New Girl ~Marauders Fanfictie~ ✔
FanfictionRowan raakt op Hogwarts al vrij snel bevriend met de marauders, ook gaat ze al vrij snel met Lily om. Ze ziet de marauders als haar beste vrienden, totdat één van de jongens toch nog gevoelens bij haar oproept.