New Girl ~Marauders Fanfictie~ ✔

12 years

Ron kijkt met wijd opengesperde ogen naar zijn rat. "Hallo, vrienden," zegt peter met zijn vieze piepende rot stem. Mijn vader kijkt hem woest aan. "En jij moet Lana zijn," zegt die ratzak naar mij, ik zet van afschuw een stap naar achter. "Praat niet tegen mijn dochter," sist mijn vader boos naar Peter.

"Oh Harry, je lijkt zo op James," zegt Peter nu tegen Harry, maar Harry slaat hem weg. Iedereen kijkt vol afschuw naar hem.

Dan leggen Remus en pap precies uit wat er is gebeurt. Hoe die rat James en Lily heeft verraden en zijn eigen dood heeft gespeelt. "En nu is het tijd hem te vermoorden!"schreeuwt pap. "Nee, nee, alsjeblieft niet," smeekt Peter en hij loopt naar Hermione. Zakt voor haar neer en pakt haar mantel vast. "Slim, lief meisje, je laat ze me toch niet vermoorden?" Hermione zegt niks en trekt alleen maar haar mantel weg.

Nu is Ron de laaste hoop van dat misbaksel. "Ron, ik ben jarenlang je brave rat geweest. Ik heb nooit iets gemeen gedaan, alsjeblieft spaar me," zegt hij nu. "Ik heb je in mijn bed laten slapen,"zegt Ron vol afschuw.

Remus richt zijn stok naar Peter, net goed. "Nee!"roept Harry. Wacht, riep hij nou nee? Iedereen  kijkt Harry verbaast aan. "We brengen hem naar het kasteel," beslist Harry, Peter kijkt hem vriendelijk aan. "En dan geven we hem aan de Dementors," zegt hij, Peter schrikt.

We gaan in een vreemde stoet naar buiten, halverwege de trap blijf ik hangen waardoor ik door mijn enkel zak. De rest van de route strompel ik met behulp van mijn vader naar boven.

Buiten word ik naast Ron neergelegd en we praten over hoe ontzettend veel pijn we hebben. "Het komt nooit meer goed," jammert Ron, een beetje overdreven. Harry is in gesprek met mijn vader, ik weet niet waarover.

Dan opeens verschijnt de maan achter de wolken, ik weet wat er gaat gebeuren. "Jongens weggaan!"roept pap. Hermione en Harry blijven staan, maar zeggen tegen mij en Ron dat we naar de ziekenzaal moeten gaan. Eerst werken we tegen, maar uiteindelijk gaan we toch.

Het eerste wat ik hoor is de stem van Ron. "Jullie stonden net nog daar! En nu zijn jullie hier," roept hij. "Waar is mijn vader?"vraag ik met een zwakke stem. "Lana! Je bent wakker, hij wacht buiten op je," zegt Hermione. Ik ruk de dekens van me af en ren de trappen af.

Voor de school staat hij, mijn vader, de man die ik al twaalf jaar niet heb gezien. Ik spring meteen in zijn armen. "Ik moet onderduiken," zegt hij nadat hij me loslaat. "Ik weet een goede plek waar we naar toe kunnen gaan," zeg ik met een glimlach en ik trek hem op scheurbak.

Nu gaan we weer terug naar de pov van de originele hoofdrol, Rowan.

Ik ben aan het afwassen, in mijn schortzak ligt mijn toverstok. Het schooljaar is bijna voorbij en dat betekent dat ik mijn dochter snel weer kan zien. Ik maak me zorgen om Sirius, waar zou hij zijn? Ik weet dat hij is ontsnapt uit Azkaban, dat heb ik gelezen in de ochtenprofeet.

Opeens hoor ik de deur open gaan. Ik trek meteen mijn toverstok. "Mam?!"hoor ik een stem, Lana. Ik stop mijn toverstok weer in de zak en omhels mijn dochter. "Waarom ben je hier al?"vraag ik terwijl ik wat takjes uit het zwarte haar van mijn dochter haal. "Er is iemand voor je," zegt Lana met een gigantische glimlach.

"Kom maar," zegt ze tegen iemand en de deur gaat opnieuw open. En daar staat hij, in de deur opening, de liefde van mijn leven. Hij heeft misschien vettig haar, vieze kleding, hij is mager en heeft heel wat littekens, maar het is mijn Sirius.

"Sirius?" Mompel ik stomverbaasd maar ontzettend blij. "Rowan,"zucht hij en hij loopt naar me toe. Als hij recht voor me staat kijk ik in zijn grijze ogen, ik haal wat haar uit zijn gezicht. "Ik heb je zo gemist," zeg ik en ik glimlach. "Ik jou ook," zegt hij.

Dan druk ik mijn lippen op de zijne, zoals jaren geleden. We zijn misschien ouder, maar hoe ik me voel bij hem is nog niet veranderd. Lana klapt vrolijk in haar handen.

Sirius is weer bij mij, we zijn weer samen. Misschien is hij op de vlucht en heeft een prijs op zijn hoofd staan, maar hij is weer bij mij. En dat is het enige wat telt.

**************
Einde!!! Jehee, ik weet dat Sirius over twee jaar dood gaat, maar dat boeit me niet. In mijn verhaal blijft hij lekker leven! Hij word gelukkig met zijn vrienden en familie.

Ik hoop dat jullie het een leuk verhaal vonden, dan zeg ik nu Doei! Tot een ander verhaal!