AŞK TOHUMU

3.BÖLÜM

Tostumdan büyük bir ısırık aldım. Gülşen'de benimle birlikte tostunu yiyordu. "Kızım sen ne zamandan beri bu kadar cesurlaştın?" diye sordu bana hayretle bakarken.

"Ben hep böyleydim sadece önceden onun gibi gıcık bir tiple uğraşmıyordum o kadar"
"Ama çok yakışıklı dimi"
"Bence hiç değil insanın içi güzel olmalı"
"Ama herkez onu seviyo bence çok tatlı"
"Lütfen 'bende onu seviyorum' deme"
"Sevmiyorum ama Allah var çok yakışıklı"
"Bize ne onun yakışıklılığından, insanın içi güzel olmalı"

Tostumdan bir ısırık daha aldım. Biz bunları konuşurken ezan okunmaya başladı. Hemen Gülşen ile kalkarak spor salonuna gittik.

Poşetten seccademi ve tesbihimi çıkararak serdim. Gülşende hemen benim yanımda kılmaya başladı.

Okulda namaz kılan bizden başka kimse yoktu. Bunun nedeni kılacak yerin olmaması.

Namazı kıldıktan sonra sınıfa çıktık. Kimse sınıfta yoktu. Gülşen ile sıralarımıza oturdum. Öyle oyalanırken bi öğrenci geldi ve bizi konferansa çağırdı ve sınıfta kimsenin kalmaması gerektiğini söyledi.

Konferans salonuna gittik. Önlerde boşyer kalmamıştı bizde arkalara geçtik. Akın gözüme çarptı yanında bir sürü kız oturuyordu.

Gülşen ile onun hemen önündeki sırada boş sandalye olduğu için mecburen oraya oturduk. Akın sağ çaprazımda oturuyordu ama arkamda olduğu için onu görmüyordum.

Konferan için bir adam geldi. Bu adam kitap yazarıydı. Anlaşılan kitap tanıtımı yapacaktı. Konferan bittiğinde salondan çıkmaya çalıştık ama herkez kapıya doluştuğu için sıkış tıkış ve kaplumbağadan yavaş bir şekilde  ilerliyorduk.

Konferans salonundan zorda olsa çıktık. Gülşen ile direk sınıfa çıktık. Sınıfta sadece Akın oturuyordu. Elinde bir kağıt vardı. O kağıtta ne yazıyorsa çok dikkatli okuyordu.

Yanına giderek yol vermesini bekledim hiç kalkmadı bile. "Yol verir misin?" diye sordum. Önce bana baktı sonra yavaşça ayağa kalktı ve bana yol verdi. Sırama oturdum ve kitabımı çıkardım.

Ben kitabımı okurken bir anda önüme bir kağıt uzattı. Kağıtı elime aldım ve ne yazdığına baktım. Kağıtta 'öğlende Yaptıklarım için özür dilerim bir hayranın _ _ _ _' yazıyordu.

Bu neydi şimdi. Bir hayranmış anlaşılan adı dört harfli. Yoksa niye dört çizgi çizsin. Hangi zamandan kaldı bu kağıtla çıkma teklifleri.

Anlamsızca Akın'a baktım oda bana aynı şekilde bakıyordu.

"Ne bu?" dedim kağıtı kaldırarak.
"Bilmem bende sen söylersin diye bakıyordum"
"Ne alaka"
"Hani öğlende yaptığın için özür dilemek için"
"Ben mi, senden mi,özür ha,orda haksız olan sendin ama ben özür dilicem hemde kağıtla gerçekten mi" diye sordum alaycı bir şekilde gülerek.

"Neden olmasın,sonuçta sende geri kafalısın"
"Ben miyim geri kafalı,bir kıza asla böyle dememelisin ayrıca beni kendinle karıştırma"
"Ben kızlarla nasıl konuşulacağını iyi biliyorum ama sen farklısın"
"Derken"
"Boşver"
"Beni böyle şekilde rahatsız etme bir daha sonuçta okuldaki 500 kızın 499'u seni seviyo git onlara sor"
"500'üncü sen misin?"
"Birazda olsa aklın varmış bak bunu öğrendiğim iyi oldu"

Kitabıma dönerek okumaya devam ettim ama Akın'ın bakışlarının üzerimde olduğunu hissedebiliyordum.

Sınıfa giren Yusuf hoca ile kitabımı kapattım ve ayağa kalktım. Yusuf hoca oturun dedi ve bizde oturduk.

Hoca dersi anlatırken aklımda hala Akın vardı. Farklısın derken neyi kastetmişti acaba. Büyük ihtimalle kötü anlamda demiştir o, sonuçta beni övecek hali yok yani...

Yusuf hoca dersin sonunda herkeze ödev verdi. "Herkez yanında oturan kişi ile bu güne kadar işlediğimiz konulardan birini hazırlayarak sunum yapacaklar. İki haftanız var. İki hafta sonra herkez derste sunumlarını yapacak buna göre ders içi puanı vereceğim" dedi ve gitti.

Ne yani Akın ile bir sunum mu yapacağım. Onun gibi egolu biri ile nasıl sunum yaparım. Hayatta olmaz. O beni dinlemez ki. Hep bana karşı çıkar,ayrıca kendisi ödev bile yapmaz. Onun için bile bir uşağı vardır.  Sonuçta zengin çocuğu. Her şey için bir uşağı vardır...