KAYIPLAR (Düzenlendi)

10.bölüm

-sence çok kızar mı baba...

-bilmiyorum evlat...

-ben Firuze yi tanıyorum çok kızacak...

-ama anlayacak...

......

Firuze kapıyı çaldığın da açıldı içeriye geçtiğin de salonda amcası ve abisi vardı...

-abi neler oluyor neden çağırdın beni buraya...

-açıklayacağız...

-çoğul kullandın neyi açıklayacaksınız...

Abim karşıma dikeldi....

-bak Firuze babam yıllar önce öldü evet bu miras bize kaldı sana tek bir şey söyleceğim...

-dinliyorum...

-babam gelse şuan karşına dikilse yaşıyorum ben dese...

Kaşlarımı çatıldı beni tutan abimin kollarını ittim..

-neden bana bundan bahsediyorsun konu neden babama geldi .....

-Firuze...

Diyerek ilk önce bana sonra amcama baktı amcam bana doğru yaklaştı...

-biliyorum kızım bunu daha önce öğrenmen gerekirdi ama...

-ne diyorsunuz siz ya...

-Firuze...... ben....

Şaşkınlıkla baka kaldım ne aklım alıyordu ne de fikrim...

-sus...

-Firuze o amcamız değil babamız...

Ellerimi tutan adamdan ellerimi hızla çektim bir kaç adım geriye gittim...

-benim babam 20 yıl önce öldü...

-Firuze dinle...

-DİNLİYORUM ben ama sizde beni dinleyin benim babam öldü ve sen babam falan değilsin...

-anlamıyorsun...

-siz kafayı mı yediniz bu adam seni kandırıyor...

-hayır babam hiçbir zaman ölmedi saklandı...

Şaşkınlıkla baka kaldı Firuze yumruğunu sıkıp hava da onlara doğru salladı...

-babam yaşasaydı eğer ne ben katil olurdum ne de Zeyno ölürdü duydunuz mu beni sen de abi bu adama inanmaya devam et...

Arkamı dönüp bir kaç adım attığım da...

-kızım...

Öfkeli bir şekilde ona doğru döndüm...

-sakın bana kızım deme SAKIN...

Evden bir hışımla çıktım yağmur yağıyordu dışarıda arabayı es geçip hızla adımladım başımdan aşağı damlayan her su damlası canımı yakıyordu sanki...