The Thing ! <3 ( KathNiel Story ! )

ChapterTwo:

Enjoy !! :)

__________________________________________

KATHRYN's POV:

" Is everything ready ?"... Tanong saken ni Julia.

I just smiled at her tapos nag-nod nalang din ako sa kanya.

Andito na kame sa airport. Hinihintay nalang namen na tawagin yung flight namen.

Sumandal muna ako sa upuan at pumikit saglit.

Hindi kase ako masyadong nakatulog kagabe. Kakaisip. Kakaisip sa kanya.

Dapat hindi ko na siya iniisip e. Babalik ako sa pinas kase i think it's time. Time na para magpaliwanag sa barkada. Miss ko na din sila. Pero sasabihin ko ba tlaga yung rason kung bakit ako umalis ng walang paalam ? Alam ko masakit, at alam ko na naging unfair din ako. Pero sana maintindhan nila kung gaano din ako nasaktan nung mga panahon na yun.

Hayyyy. Ayoko ng isipin to e. Pero

Hindi ko maiwasan.

" Uhmmm Kath. Are you sure na ayaw mo pa din tawagan ko parents mo para paalam na we're coming home?".. Narinig kong tanong ni Julia saken sa tabi ko. Nakapikit pa din kase ako.

Hindi ko kase pinaalam kayla Mommy na uuwe na ko . I want to surprise them. Nagtaka sila kung bakit bigla nalang akong pumayag na umalis at i-handle ang business. Pero 2 years palang ako sa states, pinapauwe na nila ako, lalo na si mommy kase namimiss na daw nila ako. Pero dahil hndi pa ko totally move on nun, hindi na muna ako pumayag. Pero ngayon, I decided to go back. Miss ko na din naman sila e. Sobra. Madame na kong namimiss. Though hanggang ngayon, hindi ko alam kung nakamove on na nga ako.

I shook my head bago ako dumilat at tumingin sa kanya.

" Let's surprise them. ".. I smiled at her and she smiled back.

Maya-maya pa, tinawag na yung flight namen. Tumayo na kame ni Julia at kinuha yung mga bagahe namen.

Hindi nagtagal, nakaupo na kame sa plane. Katabi ako nung window, kaya nakatanaw lang ako sa labas. Ang ganda ng ulap. Parang ang sarap hawakan. Yung feeling na malambot yun.

Bakit ganon? Kinakabahan ako, hindi lang ako sure kung bakit. Hindi dapat ganito yung nararamdaman ko.

Wala akong assurance na makikita at makakausap ko ulit ang barkada pagbalik ko sa pinas. Pero isa lang yung pinangako ko sa sarili ko.

Papahanap ko sila para magkita ulit kame. Galit man sila saken o hindi. Sisiguraduhin ko na babalik kami sa dati. Dahil sila nalang anhg meron ako. At gagawin ko ang lahat para mapatawad nila ako. Sa isang bagay lang naman ako hindi sigurado.

Sa paghahanap ko ba sa barkads, kasama kaya siya ? Handa konna ba siyang harapin ulit after 5 years? Isa lang naman yun sagot dun e. At yun ay sa pagkikita ulit namen.

FAST FORWARD...

Pagbaba namen sa plane, nahagip ko na yung simoy ng hangin. Napngiti ako.

Namiss ko to. I almost forget the feeling of being here.

" Welcome back to the philippines, Mam!"... Bati samen nung isang bag boy habang tinutulungan kame sa bagahe namen.

" It's good to be back."... Pabulong ko lang na sabe sa sarili ko habang nakangiti, and this time. It's real one. Habang naikot yung ulo ko.

I'm trying to familarize myself. Sobrang tagal ko din nawala. Feeling ko tuloy, tourist din ako sa sarli kong bansa.

" Kath, let's go.".. Yaya saken ni Julia habang papalabas siya. Sinundan ko nalang siya. Paglabas ko, may naghihintay samen na kotse. Nakabukas na yung door, hawak-hawak ni Julia habang nakatingin saken. I looked back at her.