Wander

H3 - Palawan

Ik stap uit de deur van het kleine vliegveld in Puerto Princess de hoofdstad van Palawan, en voor het eerst voel ik rust, ik adem in en uit en kijk om me heen. De lucht ruikt een stuk frisser als in Nederland, ik ruik een zoete mango geur en de geur van tropische bloemen. Een zachte zeewind van de kust waait door mijn haren en ook al sta ik hier in het stad gedeelte van het eiland voel ik me een stuk dichter bij de natuur als ooit. Ik kan niet wachten om naar het strand te gaan, mijn tenen door het zand te laten gaan en luisteren naar de golven. Maar eerst moet ik m'n taxi vinden die me naar mijn hotel bij Kalayaan beach brengt.

Ik geef de taxichauffeur een kleine fooi en stap uit de taxi, ik sta voor een kleine houten Lodge met een Bamboe achtig dak, De kamers van de Lodge zijn allemaal aparte kleine houte huisjes midden tussen de palmbomen en tropische bloemen. Ik loop over het stenen paadje dat me naar het hoofdgebouw brengt, terwijl ik om me heen kijk naar die bloemen die je altijd op tumblr ziet. Ik kom aan bij het hoofdgebouw en laat mijn reservering zien aan de mevrouw achter de balie, ze leid me kort rond, en wijst me de weg naar de plek waar ik kan ontbijten, lunchen en dineren. Als laatste laat ze me zien welk huisje van mij is, nummer 23. Ik open m'n huisje en zet mijn spullen neer op de grond, als eerste pak ik uit mijn tas mijn zonnebrand, muggenspray en een boek dat ik nog even snel op Schiphol had gekocht maar niet compleet had uitgelezen in het vliegtuig. Aan de voorkant van het huisje zit een overdekte veranda met een hangmat erin, ernaast liggen wat foldertjes op een tabletje van wat dingen in de buurt. Ik zet mijn zonnebril op en begin met lezen; een Spa en massage plek, een paar restaurants, een kaart met een paar winkelstraten, wat andere bezichtswaardigheden en een yoga les. Ik pak mijn telefoon, de vliegreis had maar 1uur en 20minuten geduurd en het was nu 4uur s'middags, volgens het boekje met info van het hotel was het ontbijt van 8 tot half 11, de lunch van 12 tot half 2 en het diner van 5 tot 8, als ik me aan deze tijden hield had ik daartussen alle tijd van m'n leven! Ik realiseerde me opeens hoeveel tijd ik hier had, typisch dat je voor maar 650 euro en anderhalf uur je opeens vrij was van al je zorgen. De zenuwen van eerder waren opeens verdwenen, niemand wist waar ik was! Ik had mijn rekening geblokkeerd zodat alleen ik hem kon zien, zo kon ik niet opgespoord worden door mijn Afschriften. Ik keek om me heen, ik was in het paradijs! En alles om me heen bevestigde dat, de geuren, de kleuren de lucht de zee en ook de planten en de bloemen. Over een half uur zal ik wel gaan eten en daarna kijk ik naar de zonsondergang op het strand, ik zal mijn camera ook meenemen. En misschien zou ik morgen wel naar de Spa kunnen of een yoga les doen. Ik droomde weg bij alle mogelijkheden die ik hier had, en pakte het boekje en kaart van de Lodge weer. Er was hier ook een hele mooie grote tuin waardoor je heen kon lopen, volgens het boekje, ik stelde aan mezelf voor om dit te gaan doen morgen, nadat ik zou hebben hard gelopen langs de kustlijn. Ik pakte m'n boek op, en was voor het eerst in mijn leven echt gelukkig.