Wander

H7 - because i love you

--------------------------------------------

Heey iedereen sorry dat het zo lang duurde voordat ik het update, ik had het heel erg druk, maar ik ga vanaf nu weer veel schrijven :) vinden jullie het tot nu toe leuk? Moeten de hoofdstukken langer? Comment please <3

--------------------------------------------

Ik open mijn ogen, het daglicht schijnt door het raam en ik kijk eens goed de kamer rond, dit is niet mijn kamer (23). Ik hoor naast me een diepe ademhaling en realiseer dan dat ik naast Jace lig. Ik heb nog mijn kleding aan van gisteravond, wat een lichte opluchting maar eigenlijk ook een lichte teleurstelling is, Jace daarentegen heeft alleen z'n broek nog aan, zijn armen liggen achter zijn hoofd waardoor zijn gespierde opperlichaam nog meer word benadrukt. Hij ziet er vreselijk knap uit hoe hij zo ligt te slapen. Ik bedenk me wat ik moet doen, ik wil een awkward stilte voorkomen als hij straks wakker word dus besluit ik om zachtjes wegtesluipen. Ik open de deur en sluit hem zachtjes, Jace slaapt gewoon verder. Terwijl ik naar mijn huisje loop vraag ik me af hoe ik daar terecht gekomen ben. 'Okee zet alles op een rijtje...., eum we gingen naar het danscafe van Maya, Jace en ik gingen dansen......' Ik wrijf over mijn hoofd, ik heb verschrikkelijke hoofdpijn. Ik kom aan bij mijn huisje en realiseer dat ik mijn tas met sluiters vergeten ben, waarschijnlijk bij Jace.... 'Shit!' Ik kan nu niet terug..... Hij is waarschijnlijk al wakker. Ik bedenk me wat ik nu moet doen. Als ik hier blijf liggen in de hangmat zal hij me zien opweg naar het hoofdgebouw en zal ik in deze vieze kleren blijven.... Ik heb echt behoefte aan een douche. Ik sta op van de hangmat en loop een rondje langs mijn huisje. tot mijn grote geluk heb ik een van de ramen op een kier opgelaten door de hitte. Ik open het raam verder maar het is te hoog om erdoor heen te klimmen. fack fack fack, wat moet ik doen?!?!? Ik herriner me opeens het kleine salontafeltje op de veranda en met een turbo snelheid ren ik er naar toe, ik til het tafeltje op en loopt wat ongemakkelijk terug naar de achterkant van het huisje. Ik zet het tafeltje neer in de aarde en ga er rustig op staan, ik kom er niet heel veel hoger door maar wel net genoeg om me op te kunnen heisen aan het raamkozijn. Ik duw mezelf over de rand van het raam en beland eindelijk op de grond van mijn oude vertrouwde huisje. Met een zucht plof ik neer op mijn bed en probeer ik me gister avond weer te herinneren. Okee alles weer op een rijtje.... We gingen naar het danscafe, ik ging met Jace dansen en toen.... Ik nam een wodka, Jace ook.... En daarna.... Daarna werd ik wakker naast hem in bed. Niet dat er iets gebeurd was... Zou ik hem hebben gezoend? Want ik zou me dat wel graag willen herineren... Oh heb ik eindelijk vrienden maak ik deze awkward situatie! Ik wrijf over mijn slapen en bedenk me hoe ik ooit Jace nog onder ogen kan komen, als de bel gaat. Ik kijk in de spiegel en zie in een flits dat ik er verschrikkelijk uit zie.... Okee wie zou dat zijn? Wat kan ik doen? De bel gaat nog een keer en ik besluit om maar gewoon open te doen, ik open de deur en zie dat het Jace is, mijn ogen worden groot en ik weet niet of ik nu 'hoi' moet zeggen of de deur in zijn gezicht dicht moet gooien, maar ondertussen blijf ik gewoon verstijfd stil staan en zeg ik niks. 'Hey, i think you forgot your purse' hij glimlacht met een scheve glimlach en ik sta nog steeds met grote ogen naar hem te kijken. 'Euh yes.... Yes that's mine i guess' zeg ik en ik pak voorzichtig de tas uit zijn hand, hij grijnst nog steeds, 'listen, about last night...' Begint Jace zijn zin, 'yes i haven't showered since last night i really think i should do that now and change clothes and stuff, nobody can see me like this so maybe it's better if you go....' Zeg ik zijn lach veranderd en hij legt zijn hand op mijn wang, 'your beautiful, even now' zegt hij zachtjes, ik glimlach en weet niet wat ik terug moet zeggen ik voel me heel lichtjes, alsof zijn hand op mijn wang alle vraagtekens en moeheid uit me dreven. 'Okay' zeg ik zacht, hij glimlacht en zegt 'i should have done this way earlier' terwijl hij zijn lippen op de mijne drukt, ik geef me over aan hem, en leg mijn armen om zijn nek terwijl hij zijn armen rond mijn middel legt, en ik vergeet alles, alle incidenten met mijn ouders en school, al mijn angsten, het is voor even allemaal weg. ik voel alleen zijn lippen op de mijne en zijn ademhaling en zijn hartslag. Hij laat me los en ik kom met m'n lippen heel dicht bij zijn oor 'yes you should've done this earlier' fluister ik zachtjes

Jace P.O.V.

---------------------------------------------

Dit stukje is geschreven vanuit Jace's 'point of view' ik heb dit wel gewoon in het Nederlands geschreven omdat het makkelijker te begrijpen is :)

---------------------------------------------

Ze was zo mooi en ze had het zelf niet eens door... Dit feit maakte haar mischien zelfs nog mooier, ik hield van haar ook al was ik niet echt zo'n jongen die weet wat hij moet doen als hij echt van iemand houdt. Ik zit in Mike's hotel kamer samen met Mike en Steffen, ze praten over de voetbal wedstrijd van gister, Steffen was gister niet met ons mee gegaan en kon de hele wedstrijd op detail navertellen. ik had haar gewoon gezoend... Zou ze me leuk vinden? Of was het gewoon, gewoon... Ik draai mijn glas cola rond zonder er van te drinken, ik heb geen dorst, en ook geen zin in voetbal. Ik wou dat ze hier was, ze zou me overrompelen met haar verhalen en fantasieën, ik kon eeuwen naar haar luisteren. Ze neemt me naar een andere wereld. Ik zou haar zo graag willen vertellen hoe bijzonder ze is, alleen hoe? Hoe in hemelsnaam? Ik kan dit soort dingen niet, ik ben nooit een persoon geweest die iemand omkoopt met rozen. Ik word uit mijn gedachten gewekt door Steffen 'Jace, Jace are you still in this world? Hahaha what's wrong boy? I thaught you loved footbal!' Ik kijk op en glimlach 'yeah sorry guys don't feel that well, but i do love football! Tell me some more!' ik probeer zo aandachtig mogenlijk te luisteren naar zijn volgende verhalen.

Jill P.O.V.

'Hey' ik kijk naar chels die naar me toe gelopen komt. 'Hey' zeg ik verast, want ik wist dat chels mij niet mocht. 'Tonight we're going out for dinner, the 5 of us. I know you feel like your part of us, but you're not, okay? So i've been asked to ask you if you want to come with us, and i'll tell them you can't, and don't even think about coming! Jace is mine Maya is Mikes and you're not going to ruinen everything! So stay out! And maybe i'll see you tomorrow" een stroom van woorden kwam uit Chels haar mond en ik voelde me verast maar ook vreselijk gekwetst, 'okay' zei ik zachtjes, ik had geen behoefte om arrogant terug te doen, ik was veel te overwelmd door wat er zojuist gebeurd was. Het was al donker en Chels liep naar de rest om te vertrekken, ik zou haar verschrikkelijk op haar plaats kunnen zetten door gewoon mee te gaan maar ik voelde me opeens zo down dat ik er geen behoefte meer aan had. Ik besloot naar de tuinen te gaan, de tuinen waar het allemaal was begonnen, nog maar 4 dagen geleden.

Ik loop over pad blauw tot ik bij de hibiscus bloemen kom, ik neem plaats op het stenen pad en luister naar de vogels, ik probeer mezelf te kalmeren door oude yoga technieken op te halen die ik ooit geleerd had. Met m'n knieën over elkaar en ogen dicht zat ik op de kleine kiesel steentjes. maar hoe ik ook probeerde kwam alles steeds voorbij flitsen. Jace had mij gezoend, maar Chels..... Chels had gezegd dat Jace van haar was, ik voelde walging als ik aan haar dacht, ik had gewoon mee moeten gaan, als ik afleiding heb denk ik niet aan thuis, en vooral als ik bij Jace ben. Ik besluit mijn oortjes in te doen en te luisteren naar kalmerende yoga muziek die nog altijd op mijn telefoon staat. 'adem in, adem uit, adem in' herhaal ik in mijn gedachten. de tijd verstrijkt.

'Heyy' Ik draai me om en zie Jace staan, 'i already thaught i would find you here, let me guess you weren't at the dinner because of Chels? I could've known, she is very manipulative but she can also be very sweet.' Jace komt naast me zitten en kijkt me aan, 'you don't have to be afraid of her' 'why not?' Ik merk dat mijn stem erg schor is. Jace glimlacht en staat op, hij loopt naar een struik toe en komt even later weer terug met een hibiscus in zijn hand, 'because i love you' zegt hij en hij stopt de hibiscus bloem achter mijn linker oor, ik sluit mijn armen om hem heen en kruip dicht tegen hem aan, 'i love you two' zeg ik zachtjes terwijl zijn gespierde armen mijn beschermen.