Wander

H14 - wake up call

Ik open mijn ogen. Licht valt tussen de gleufjes van de gordijnen door, op mijn gezicht. Ik adem diep in en uit, en draai me om in de zachte hotel dekens. ik zie Jace's rug terwijl hij een t-shirt over zijn hoofd trekt. Hij draait zich om en lacht, "you're awake"zegt hij terwijl hij op het randje van het bed gaat zitten. ik glimlach en kruip tegen hem aan.

"what time is it?"
"8:30 you gotta get up"
"Get up? Why so early?"
"Well, it's time for an adventure"
"An adventure?" Vraag ik lachend.

Jace pakt mijn hand en tilt me uit bed, "i have nothing to wear"
Jace raapt mijn zwarte jurk can de grond en geeft hem aan mij.
"That's way to fancy for an adventure" zeg ik. "well take something of mine, like this sweatshirt, you can even try these jeans. boyfriend jeans are 'in' right?"
Ik lach en neem de kleding aan,
"what do you know about fashion?"
"Enough to see that you look flawless" zegt ie als ik zijn broek en sweatshirt aan heb getrokken. en hij achter me in de spiegel staat, de kleding past prima een beetje te groot maar het ruikt naar Kace en zit comportable dus ik draai ne om. "well, what are you waiting for? Let's go on an adventure?"

"No i'm not eating dog!" Jace en ik lopen over de chinese farmers market, en bekijken bijzondere kruiden, geverfde kuikentjes en nu ook een kraam met honden en krokodillen vlees.
"No you don't want to try?" Vraagt hij plagend.
We lopen verder, todat Jace stilstaat, hij bekijkt zijn telefoon en kijkt daarna nerveus in het rond.
"what's up?" Vraag ik.
"Theire here"
"Who?"
"Doesn't matter, we need to go"
Jace begint met snel een steegje in te lopen, ik ren achter hem aan.
"Jace? What are you doing"
"We need to go, Jill, come!"
Ik ren gehaast achter Jace aan, het feit dat hij gestresst is, maakt me bang.
Het nauwe zijstraatje lijkt nu aan een einde te komen. ik achter me en zie aan het begin van de straat een groep mannen in legeroutfits rennen. "They saw us, jill, come lets go inside" jace rent een klein kruidenwinkeltje in, loopt die door tot aan het einde, waar gelukkig een deur zit die een andere straat in loopt. We lopen de straat in, en zien dat de mannen ons nog niet gezien hebben hier, dus we lopen een andere sieradenwinkel in en verstoppen ons in een kast.
"Can you now, please tell me, who those freaking guys are, cause i'm freaking out and scaring the hell out of me."
"Not now Jill, be quiet"
"You promised to me, that you wouldn't lie anymore!"
"Jill shut up, if they hear us, where dead okay?"
Ik sluit mijn armen over elkaar en ga geirriteerd zitten op de bodem van de kast. Tijd verstrijkt, zo'n 10-20min zitten we stil in een kast zonder iets te zeggen. Dan opent Jace langzaam de deur, hij stapt uit de kast en loopt de hoek om de gewone winkel weer in. ik stap ook uit de kast en loop achter hem aan, hij staat voor de kassa en vraagt iets in het chinees aan de verkoopster. dan loopt ie terug naar mij.
"there gone, we are safe to go"
"so now you'll tell me who those guys are?"
"Jill please"
"no we made a promise"
"okay, those guys work for.... the guy we spy on.."
"so the guy you guys are spying on, knows that you guys are spying on him? that doesn't make any sense?"
"No, they just think we're criminals"
"Jace..."
"Okay, i'm sorry, those guys are a whole different story, there mad at us for something we did in the past and there trying to catch us ever since. i didn't want to tell you the stiry cause i'm not proud of it."
"Well you arn't proud of the fact that you're a homeless guy spying on people for money either, but you told me that anyway."
"Well you know it now, i'll explain later we just need to go out of this shop now, kay?"
Ik knik en we lopen weg. op de weg terug over de markt lopen we opnieuw hand in hand, het voelt vertrouwt. Ookal heb ik het idee dat ik gestoord ben om Jace te vertrouwen. maar ik ben al ongeveer alles verpest in mn leven wat ik kan verpesten en nu zit ik vast in een criminele groep in een onbekend land, 1000de kilometers van huis. En ik hou van Jace. ik hou van hem... ik herhaal het zachtjes in mn gedachten, het is waar, ik hou echt van hem. en ondanks het feit dat dit gestoord is, is het ook wel gestoord geweldig, ik wou aan mijn leven ontsnappen, en nu lijkt het alsof ik in een of andere brad pitt film zit. ik glimlach, mischien moet ik me minder zorgen maken, en meer genieten van het ironie dat elke minuut van de dag hier heeft. terwijl andere op school zitten, loop ik over een chinese markt, met Jace. Alles samen met Jace.