ANONİM-TEXTİNG

#16

Nora'nın gecenin bir buçuğunda dışarı çıkması sorun olmamıştı çünkü annesi iş için dört günlük bir seyahate gitmişti.

Taksici adama adresi söyledikten sonra içini bir endişe kapladı. Ege sabah uyandığında ya onu hatırlarsa diye düşünmeden edemiyordu ama yapacak bir şeyi yoktu. Onu orada tek bırakmak istemiyordu. Geri zekalı arkadaşı Berk niye Egeyi orada yalnız bırakmıştı aklı almıyordu ve düşündükçe sinirleniyordu.

Taksici adam geldiklerini söylediğinde irkildi ve çantasından cüzdanını çıkardı ardından gereken parayı adama uzattı.

Gergin bir şekilde taksinin içinden çıktı ve barın kapısına doğru yürümeye başladı. Bacakları zangır zangır titriyordu ama Nora olabildiğince güçlü adımlar atmaya çalışıyordu.

Barın önündeki kimliğe bakıp içeriye girmene izin veren adamlara baktı ve titrek bir nefes aldı. Ardından kimliğini çıkardı ve adamlara gösterdi. Adam ona girebilirsin işareti yapınca hızlı adımlarla içeri girdi. Yaklaşık olarak üç ay önce on sekizine girmişti. Nora bu yönden mutluydu en azından içeri girebilmekte bir sorun yaşamamıştı.

Bar düşündüğü kadar iğrenç kokmuyordu. Artık tek sorunu Egeyi bulmaktı. Gözleriyle etrafı tarıyordu ama bir türlü Egeyi bulamamıştı.

Birkaç adım attı ve sağa doğru döndü. Orada da bulamayınca içinde endişe duygusu yer edindi. Hareketlerini hızlandırdı ve sol tarafa doğru yürümeye başladı.

Egeyi koltukta baygın bir şekilde görünce içindeki endişe biraz gitse de baygın bir şekilde yatması onu daha çok korkutmuştu.

Şimdi ne yapacaktı?

-----
Lütfen bölümleri beğenir misiniz? Madem okuyorsunuz beğenin. Atarlandım.