Karanlık ve soğuk bir odada yalnızlığım, korkularım devem ediyordu. Bugüne kadar hep gülen ben üst üste gelen acılar yüzüne ağlamadan gün geçiremiyordum. İçimi rahatlatan tek şey gökyüzündeki ihtişamlı yıldızlardı. Yıldızlar o kadar güzeldi ki bakmaya doyamıyordum. Keşke hiç sabah olmasa, güneş hiç doğmasa. Keşke hiç sabah olmasa da beni üzenler dokunmasa.
İlk defa bu kadar soğuk bir gece yaşıyordum. Yaklaşık burada hayat süreli bir ay olmuştu. Evet, yanlış duymadın! İlk bir haftasında su ve yemek getirdi. Daha sonra bu karanlık odanın kapısı hiç açılmadı. Sesleri bile gelmiyordu. Bir aydır su içmeden, yemek yemeden, bir tanecik battaniye ile ısınmaya çalıştım. Halen hayattayım. Onlar hayatta mı bilmiyorum. Artık umurumda da değil. Çok üşüyordum. Battaniye ısınmama yardım etmiyordu. Odanın pencere kısmında sadece demirlik vardı. Rüzgarın gelmesine engel olamıyordum. Uyumaya çalıştım, olmadı. Sabaha yaşar mıydım?
Vücudumda gezinen rüzgar gitmiyordu. İçimi rahatlatan, huzur veren yıldızlara bakmak için pencerenin önüne sürünerek gittim. Yukarıya kafamı kaldırdım. Yıldızlar gözükmüyordu. Aniden gözlerime bir ışık tutuldu. Bu neyin nesiydi? Kapat diye bağırdım.
''Korkma, ben sana zarar vermem.''
Sesi oldukça kalındı ve erkek sesi olduğuna emindim.
''Sende kimsin? Şu ışığı da kapatırsan! ''
''Benim kim olduğum önemli değil. Senin hakkında ki çoğu şeyi biliyorum. Burada kalma sebebine kadar hepsini. Adını, yaşını ve bir çok şeyi. ''
''Nereden biliyorsun? Kimsin sen? ''
''Hayır, hanım efendi. Soruları ben sorarım. Duydum ki kaçmak istiyor musun? ''
Bu nereden tanıyordu beni. Hafızamı mı okuyordu? Kendini beğenmiş birine benziyordu.
''Hayır, bey efendi. Burada tutsak oluşumdan gayet memnunum. Artık beni yalnız bırakır mısınız? ''
''Seninle yaşantılarımız çok benziyor, Bahar. Bende senin gibiydim ama kaçtım. Sana bir fırsat tanıyorum. Bu parmaklıkları kırarım ve seni çıkartırım ama benimle gelmen şartıyla. ''
''Niçin güveneceğim sana? Ya kötü biriysen! ''
''Şuan bir yabancıdan başka güveneceğin biri var mı? Güven bana. ''
Doğru söylüyordu inkar edemezdim. Gözlerimin içine baktı ve tekrardan ''güven'' dedi. Güven.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUTSAK ve KATİL
AventuraHiç tutsak kaldınız mı? Tek başına kimse olmadan kaçış mücadelesi verdiniz mi? Korkudan hiç bilmediğiniz birine sığındınız mı? Bunların hiç birini yaşamadıysan ve bilmiyorsan kesinlikle okumalısın.
