Olmuyorsa..

Güneş yeni yeni ufukta kendini gösterirken attım kendimi sokağa. Yatak dar gelmişti bana ev hapishane. Kulaklarım uğulduyor.Kahretsin! Üstüme hiç birşey almadan çıktım.Hava o kadar soğukki kemiklerime kadar titriyorum.Bir kaç tane araba geçiyor yanımdan.Sessiz olmalı her yer çok ihtiyacım var huzura... 

 Aptal kedi ! Bu saatte yanıma gelip ses çıkarmak zorundamısın ? Sevmiyorum işte sen de yanlız bırak beni. Hayatımdan herkes gitti biliyorum sende başka birini bulunca gideceksin.

  Şu dünyada yapayalnızım.Kalmadı hiç kimsem kaybedecek birşeyim.İşe gitme vakti gelecek. Ah o patron yok mu ilk onu öldüreceğim. Psikopata dönüşeceğim bir gün.Zaten boş bu hayat. Birazdan eve gideceğim üstümü giyineceğim her zaman ki gibi sonra doğru işe.Akşama kadar patronun lafını çekeceğim sonra eve geleceğim yine kendi sessizliğimle konuşarak yemeğimi yiyip kıvrılıp uyuyacağım.Değişmeyecek.Mahkumum buna.

  Boğulacak gibi oluyorum.Nefesim öyle tıkandı ki. Ölüp gitsem kim farkedecek ? Hayır hayır bu böyle devam etmemeli.Nasıl devam etmeli ha ?

  Şu geçen yaşlı amca senin ne işin var bu saatte sokaklarda ? Sen ne yaşıyorsun ? Benim gibi kimin kimsen yok mu yoksa gelinin oğlun seni evden gönderdimi ? Peki ya benim bir oğlum gelinim olacak mı ? 

  Hayır hayır olmamalı  böyle.Biri bana yardım etsin ne olur.İnsan hayallerinin hiç birini gerçekleştiremeden ölmemeli.Özelliklede 40 ına yaklaşmış bir adam için hayat böyle olmamalı.

    Hayır olmamalı.