Olmuyorsa..

Doğum Günü

Uzun ama zevksiz hayatımın en güzel günlerini geçirdim.Elif her hafta sonu geliyordu.Değişik değişik kurslara kayıt etmişti beni.El işi, resim...

Tiyatroyada gitmiştik.Parklara gidiyorduk,gözlerimizin içi gülerek kağıt helva yiyorduk.Beni arkadaşı olarak görüyordu ama olsun.Varlığı nefes aldırıyordu bana.

Varlığının kokusu ruhuma dolduğu zaman bütün yaşamımın tasası gidiyor.Saçlarının kokusu da işliyor ruhuma.Ruhumu dinlendiriyorsun.Bir tek sen yapıyorsun bunu.

Ben bu yaşadığım mutluluk bozulacak diye çok korkarken asıl mutluluğu yaşadım.

İşte eve dönüyordum.Havalar ısınmıştı iyice.Hava güzel olunca mutlu oluyordum.Üstelik yarın hafta sonuydu yani Elif'i görecektim.

Fakat Elif gelmemişti.Bütün gün kapının önünde beklemiştim fakat gelmemişti.Gözyaşlarımı attım içime.

Akın gözyaşlarım,şimdi içime gidiyorsunuz belki mutluluk gözyaşı olarak dönersiniz...

Kırık dökük yatmıştım o akşam.İçim yine çaresiz bir çocuk gibi olmuştu.Hiç büyüyememiştim ki.Bedenim 25 ruhum 65.

Sabah kapı ziliyle uyandım.Bir çocuk gelmişti.Tanımıyordum.

-Yılmaz abi sen misin ?

-Evet sen kimsin ?

-Elif Abla gönderdi beni seni götürmem gereken bir yer var.

-Peki bekle üstümü giyineyim gidelim.

Neler olduğunu anlamamıştım fakat eğer çocuk Elif seni cehennemde bekliyor dese yine giderdim.

Okula gelmiştik.Neden gelmiştik ki ? Hafta sonuydu okul kapalıydı fakat bahçesi...

-İYİKİ DOĞDUUUN YILMAZZ!

-İYİKİ DOĞDUN YILMAZ ABİİİ

-NİCE YILLARAA

Uzun yıllar sonra gözlerim ilk defa mutluluktan dolmuştu.En son doğum günümü annem babam hayattayken kutlamıştık.Fakat babamın içki içmesi için iyi bir bahaneydi.Şimdi karşımda bir sürü çocuk ortalarında Elif ve kocaman bir pasta vardı.Benim gözlerim dolmasında kimin dolsun ?

-Hadi Yılmaz mumları üfle.Dilek tutmayı unutma.

Elif'in hep yanımda olmasını diledim.Çocukların hepsini tek tek öptükten sonra sarıldık Elifle.

Kemiklerimi kıracak kadar sıkı sarıl.Sarıl ki üşümeyeyim.Bedenim değil ruhum üşüyor.Sen sarılınca hafızam siliniyor.Sarıl Elif.Bırakma.

Doğum günü bitince çocuklar evlerine dağıldı.Elifle başbaşa kalmak güzeldi fakat bana o mutlu anlarda bile bir derdi var gibi geliyordu.Hissediyordum.Sıkıntısı içime işliyordu.

Ortalığı toparladık ve Elif'e sorununu anlatmasını istedim.

-Bak Elif ben ne kadar mutluyum.Senin sayende.Kimse bana böyle bir sürpriz yapmamıştı çok teşekkür ederim.Fakat içim sıkılıyor çünkü bir derdin var.

-Evet anlamışsın Yılmaz çok büyük bir derdim var.

-Haydi anlat bana.