Olmuyorsa..

Sefil

-Elif.Burada ne işin var ?

-İçeri gelebilir miyim ?

-Ortalık biraz dağınık ama...

-Sorun değil.

Ben onu uzaklaştırmaya çalıştıkça o tekrar geliyordu.İçeri geçti ve oturdu.Bir an fakirhanemden utandım.O böyle bir yaşama layık değildi işte.O gözümde hep en iyisine layıktı.

-Aç mısın ?

-Hayır.Yılmaz yanıma gelir misin konuşmak istiyorum.

Nedensiz korkmuştum.Konuşmasak diyesim geldi.Kelimeler kırıcı kelimelr incitir.Birbirimize bakalım.Korkuyordum.

-Yılmaz bilmek istiyorum.Neler yaşadın,hakkımda ne düşünüyorsun,neden birdenbire uzaklaştın.Anlat herşeyi.

Merak insanın içini kemiren bir fare gibidir.Ben faremi yıllar önce öldürdüm.Merak etmiyorum artık hiçbir şeyi.Üzülüyorum çünkü öğrendiğimde.Gerçekten herşeyi öğrenmek mi istiyorsun Elif ?Utanıyorum hemde çok...

-Ben sadece seni böyle bir yaşamın içine sokmak istemedim.

-Nasıl bir yaşam ? Ben senin arkadaşın olarak zaten yaşamının içindeyim.Sana yardım etmek istiyorum.

-Ben olsam böyle biriyle arkadaş olmazdım.

-Kendini hep düşük görüyorsun.Öyle değilsin biliyorum.Benim senin durumunda arkadaşım yok mu sanıyorsun ? Yardım edebilirim sana maddi olmasa da manevi.

-Bilmem.Aslında isterim.

-Pekala yarın geleceğim ve sen yalnızlık depresyon hissinden kurtulacaksın.

-Tamam ama iş...

-Haftasonu ?

-Olur tabiki.

-Peki 2 gün sonra görüşmek üzere...

-Görüşürüz iyi akşamlar.

Hayatımın en güzel anlarından sonra geçmeyecek olan o 2 günü bekleyecektim.Ah Elif belki beni depresyonumdan kurtaracaktın fakat hafızamıda silebilir misin ? Olsun sen beni arkadaşın olarak görsende yanımda olmanda yeter bana.Geçsin şu 2 gün başka birşey istemem...