Olmuyorsa..

Gelme

-Yılmaz iyi misin moralin bozuk gibi ?

-İyiyim sağol Cüneyt.

İş arkadaşımda farketmişti üzerimdeki müthiş durgunluğu.Elif öğrencilerinin yanına istediğimde gelmemi söylemişti. Fakat bir daha ne onun yanına nede öğrencilerinin yanına gitmeye cesaretim vardı.

Ben ezik,fakir,yalnız ve gelecek garantisi olmayan bir insandım.Elifi neden bu berbat hayatın içine sürükleyeyim ki ? Evet ona deli gibi aşığım onsuz olma düşüncesi bile beni boğuyor.Fakat insan sevdiği kişinin iyiliği için bazı şeylerden  vazgeçmeli.Ondan bile.

-Yılmaz bu aralar neden bana karşı böylesin ?

-Nasılım anlayamadım.

-Soğuk mesafeli...

Bu kız çok açık sözlüydü.Ve aslında cevabını bildiği bir soruyu soruyordu.Kendiside biliyordu bunu ondan uzak durmalıydım.Olmazdı.

Ne berbat! Bu kadar severken onun iyiliği için onun gitmesine izin vermek.Elleriniz kopmaz fakat bırakmak zorundasın.Bırak gitsin mutlu olur belki...

Evde bir başıma otururken yalnızlığım dövdü beni yine.Elif bana önerilerde bulunuyordu.Çiçek besle, evcil hayvan al, bol bol kitap oku, resim çiz.Neler neler.

Hepsinide denedim.Elifi çizdim mesela.Kitaplar okudum onun verdiklerinden kendimi kahramanın yerine koydum.Bir kedi buldum sokaktan fakat bakamayacağımı anlayınca bıraktım.Hayatımı renklendirmeye çalıştım.Siyahla beyazı boyamaya çalışan beceriksiz biri gibi.

Kendi boşluğumda kaybolmaya yine başladım.Eski günlere döndüm sil baştan.Hayallerim nerede benim sahi? 

Kapı.Kapı çalıyordu.Bu saatte kim ki acaba ? Bana genelde çok nadir olarak komşu ve satıcıdan başka kimse gelmez.Evimi kim bilir ? Yoksa...

-Yılmaz seninle konuşmam gereken bir konu var.

Elif.Ben seni hayatımdan iteledikçe sen geliyorsun.Gelme Elif git. Sana çok gel dedim bekledim ama gitmen gerektiğini sana aşık olunca anladım.Çünkü insan aşık olduğunun iyiliğini ister.Gelme Elif git.