Gece Kuşu

3. Bölüm

-Öykü Acar-
Bazı roman, dizi kızları gözlerine giren güneş ışığıyla veya sevgililerinin dudaklarına kondurdukları buseyle uyanırlar. Ben ise o sabah belimdeki acıyla uyandım. Gözlerimi açtığımda karşımda Ayaz'ı buldum.

"Kalkma konusunda özürün mü var kızım?" Yerde doğruldum. "Ben ne ara düştüm yataktan ya?" Ayaz güldü. "Düşmedin, sen kalkmayınca ben seni yataktan ittim."

Ben bu adamla iyi anlaşacağım dedim ama uykuma karışacaksa işimiz var. "Yataktan itmek nedir ama ya? Öküzleşmeyelim lütfen." Derin bir nefes aldı. "İnsan gibi uyandırmaya çalıştığımda kalkarsan öküzleşmem."

"Bu saatte kalkmak bence insanca değil. Sen nasıl kalkıyorsun onu çözebilmiş değilim, benim tanıdıklarım genelde bu saatlerde kalkamaz da." Bir şeyler mırıldandı. "Ne?!"

"Hazırlan, kahvaltıyı kaçıracaksın. Sanırım bu son seni düşünüp seni kaldırmaya çalışmam. Artık köylerden horozları mı toplarsın seni kaldırmaları için o benim sorunum değil."

"Beni ilk ve son kez düşündüğün için teşekkür ederim ve... Odadan çıkar mısın acaba?" Sırıtarak bana baktı. "Odadan çıkmayı düşünmüyorum, tuvalette giyinebilirsin." Ayaz'a sırıtıp giysilerimi alıp tuvalete gittim.

Gıcıktı ama içinde kocaman bir kalp vardı, hissediyordum.

•••

Yemekhaneye girdiğimde gözüm tanıdık yüzleri aradı. Kutay ve Gazel'i gördüğümde kaçmak için yollar düşünmeye başladım. Kutay iyiydi hoştu ama Gazel'e gıcık kapıyordum.

"Öykü, gelsene!" Kutay'ın sesini duyduğumda yer yarılsın diye dua okuyordum. Kocaman gülümsememi yerleştirip yanlarına gittim. "Selam." dedim.

"Selam." Gazel ise ağzını bile açmadı. "Eee, okul nasıldı?" Kutay'ın sohbet açma girişimine karşılık verdim. "Yani okul nasıl olursa öyleydi. Yavaş yavaş insanlara da alışacağım."

"Ayaz insan değil o zaman?"

Gazel'in tepkisiyle kaşlarımı çattım. "Anlamadım?" Gazel sahte bir gülümseme yerleştirdi yüzüne. "Ayaz'a alışamazsın tatlım. Onunla yaşam senin sandığın kadar kolay değil. O kadar insan onunla aynı odada kalmaya katlanamadı, sen dua et senin gitme vaktin geldiğinde gidecek bir yerin olsun."

"Ayaz'ın içini hiç biriniz bilmiyorsunuz."

"Sende bilmiyorsun."

Sustum, verecek bir yanıtım yoktu. Yanıma koyulan tepsiyle rahatladım. Duru, Gazel'e kötü bakışlarını yolluyordu. "Ayaz başka biri. Ne sen, ne ben. Başka insanlarla Ayaz bir değil. Evet, bir sürü insanlarla kendi problemleri yüzünden sorun yaşadı. Bu Öykü'yle yaşayacağının göstergesi değil. Öykü, o insanlar gibi değil. Evet onu daha birkaç gündür tanıyorum ama bunu hissedebiliyorum. Seninle iddiasına girerim, Öykü o insanlardan daha uzun dayanacak."

Duru'ya gülümsedim, o da bana gülümsedi. Birbirimize sarıldık. Kulağıma fısıldadı. "Nasıl kapak oldu ama."

•••

"Eleştirmeyeyim diyorum da şu yan masadaki kızın rujunu gördükçe kusasım geliyor." Yeliz'in söyledikleriyle Beren ve ben gülüştük. Dün tanışmıştık ama baya yakın olmuştuk.

"Benimse çok ilgimi çekiyor." Dün tanıştığım tatlı çocuğun yani Mert'in sesini duyduğumda gülümsedim. Yavaşça kulağıma eğildi. "Seni bulacağım demiştim."

Sırıttım. "Mert, bunlar Beren Tuğçe ve Yeliz. Kızlar bu Mert." Tanışma faslı geçince Mert yanıma oturdu. "Cidden şu kız senin ilgini mi çekiyor?" Yeliz tiksinerek Mert'e baktı.