Sana Bir Sır Vereceğim

18.Bölüm\47.Bölüm

Aylin oradan hemen uzaklaşırken Tilki ne yapacağını şaşırır.O sırada Savaş Tuğçe,'nin yanına gider.
Savaş -Arkadaşlar Tuğçe arkadaşımız herşeyi yanlış anlamış.
Tuğçe -Neyi yanlış anladım ki?Şimdi burada bana kardeşler deme inanmam.
Savaş -Evet kardeş değiller!
Tilki -Savaş sen ne saçmalıyorsun?
Savaş -Kardeş değiller çünki Aylin bizim üvey kardeşimiz.Daha detaylı anlatırsak küçükken ailesi tarafından terk edilmiş ve bizim anne babamız alıp ona bakıp büyütmüşler.Biz hep onu kendi kardeşimiz gibi gördük hatta gibi bile değil o bizim kardeşimiz.
Tuğçe -Sonuç olarak haklıyım.
Tilki -Hayır değilsin Aylin benim kardeşim!Bu hep böyleydi!
Tuğçe -O zaman neden seninle beni kıskanıyor?
Tilki -Senle ben diye birşey yok!Olamaz da!Hadi Savaş gidiyoruz!
Tugçe -Neye bakıyorsunuz?!Dağılın hadi!Hadi dedim!
Tilki -İyi toparladın olayı teşekkürler.
Savaş -Birşey değil.
Tilki -Of Aylin ya!Acaba nereye gitti?!
Savaş -Ben bu tarafa gidiyorum sende şuraya git.
Tilki -Tamam bir gelişme olursa haberleşelim.
Savaş -Tamam.
Tilki -Aylinnnn neredesin?!Aylinnnn!
Yakınlardan ağlama sesleri duyulur.
Tilki -Bu Aylin'in sesi!
Tilki sese doğru ilerledikçe ses daha çok yakınlaşmaya başlıyordu.
Tilki -Aylin buradaymışsın!İyi misin?
Aylin -Biz şimdi Sevgi abla'ya Mehmet abi'ye ne diyeceğiz?!(hıçkıra-hıçkıra ağlıyordur)Sevgi abla bura'dada sırrımız ortaya çıktı hadi yine başka yerde yeniden yeni bir hayata başlayalım mı diyeceğiz?Ha?!
Tilki -Herşey hal olundu.
Aylin -Nasıl?
Tilki -Senin üvey kardeşimiz olduğuny ve aramızda hiçbirşey olmadığını söyledik.
Aylin -İnandılar mı?
Tilki -Tabiki inandılar.
Aylin -Seni çok seviyorum.
Tilki -Bende.
Tilki yavaşça Aylin'e doğru yaklaşır ve öpüşürler.Tilki acı çekse de aşk herşeye değerdi.
Ve birazdan Savaş gelir.
Savaş -Abi buldun peki neden aramadın?Benim de sabahtan beri bakmadığım yer kalmadı.
Tilki -Özr dilerim unutmuşum
Savaş -Neyse yeter ki bulda.Hadi gidelim çocuklar merak eder.
Aylin -Ben kimsenin yüzüne bakamam.
Tilki -Nedenmiş o?Yok öyle yağma.Biz onları inandırdık lütfen sende öyle davran.
Aylin -Peki.
Tilki -Söz mü?
Aylin -Söz.
Tilki -Ha şöyle benim tanıdığım Aylin bu.
Aylin ve Tilki herkesin önünde cesur adımlarla okula girerler.
Akşam olur ve çocuklar okuldan çıkıp eve dönerler.Ev'in kapısı çalar.
Mehmet -Ben bakarım.
Sevgi -Tamam.
Mehmet -Hoş geldiniz çocuklar.
Gürcan -Baba bugün neler oldu neler!
Zeynep -Gürcan!
Tilki -Oğlum suss!
Gürcan -Ops özür dilerim.
Mehmet -N'oldu oğlum?
Gürcan -Hiç ya öylesine saçmalıyorum işte.Ben çok acıkdım ellerimi yıkayıp geliyorum.
Mehmet -Gürcan n'oldu dedim?!
Aylin -Herkes benim Tilki ve çocuklarla kardeş olmadığımı öğrendi.
Mehmet -Ne?!
Sevgi -Nasıl yani?
Aylin -Biz kendi aramızda konuşurken sınıfdan bir kız bizi duydu.
Savaş -Ama ben hemen olayı toparladım.Aylin'in bizim üvey kardeşimiz olduğunu söyledim.Küçükken ailesi tarafından terk edildiğini sizin de onu evlatlık aldığınızı söyledim.
Mehmet-Bu durum da siz yalan söylemiş oldunuz.
Tilki -Sonuç olarak herşey çözüldü.
Mehmet -Yok bu böyle olmayacak.Nereye kadar yalan söyleyeceğiz ki?
Sevgi -Pes etmek yok!Biz bir aileyiz.Herşeye rağmen,herkese rağmen!

18.Bölüm sonu