ME AND HIM

chapter 10

"Derma θέλεις να πιείς κάτι;"

"Εμμ...δεν ξερω τι έχεις;"
"Οτι θες"
"Lipton έχεις;"
"Βέβαια θες;"
"Ναι, βάλε μου λίγο αν μπορείς"

Είμαστε στο σπίτι του Niall και μόλις τελείωσε το σχολείο.
Σήμερα μας ανακοίνωσαν ότι το Σάββατο θα γίνει η εκδήλωση.
Την διοργανώνουν τα παιδιά της Τρίτης.Λυκείου και είναι για τους μαθητές.
Στο παλιό μου σχολείο δεν είχαμε τέτοιες εκδηλώσεις αλλα η Τόρι μου είπε οτι είναι υπέροχες!

Με τον Harry δεν μιλάμε.
Όταν τον βλέπω στα ντουλαπάκια και πάω να του μιλήσω προσπαθεί να με αποφύγει.
Δεν μπορώ  να καταλάβω γτ.
Ειναι πολύ παράξενος!
Την μια είναι καλός και γλυκός και την άλλη απόμακρος και αγενής.
Δεν καταλαβαίνω αυτο το αγόρι!

Τωρα ο Liam δείχνει κάτι στην Τόρι απο το κινητό του και γελάνε.

Πρέπει να ψαρέψω την Τόρι για να δω αν νοιώθει κάτι για τον Liam.
Ταιριάζουνε και ο Liam είναι πολύ καλό παιδί.

Μετά απο  λίγο που ο Niall μίλαγε με τον Liam η Τόρι ήρθε σε εμένα.

"Derma θα μου πεις;"

"Τι να σου πω;"

"Για εχθές που ησουν χάλια.
Σε παρακαλώ πες μου νοιάζομαι για εσένα και για μισό...
Ο Harry τι έκανε μαζί σου;"

"Εε...προσπαθούσε να με ηρεμήσει"

"Και τα κατάφερε;"

Με.ρωτάει με ενα πονηρό χαμόγελο
"Ναι, τα κατάφερε!"

Όντως τα είχε καταφέρει και με το παραπάνω!

Είχε έρθει η ώρα να πω την αλήθεια στην Τόρι.
Αλλα όχι μόνο στην Τόρι αλλα και στα παιδιά.
Ξέρω ότι μπορώ να τους εμπιστευτώ.

Τους τα είπα όλα λοιπόν!
Ότι είχε γίνει εκείνη την μέρα αλλά και στο παρελθόν.

Η Τόρι είχε δακρίσει και τα αγόρια με κοίταζαν με ανοικτό το στόμα.
Και εγώ πλέον έκλαιγα.

"Derma ο αδερφός σου πως πέθανε;"

Με ρωτάει η Τόρι

"Εμμ..."

"Αν θες πες μας, δεν σε πιέζουμε"

Μου είπε ο Niall που και αυτός πλέον είχε βουρκώσει.

"Μπορεί να μην θυμάται"

Ειπε ο Liam

"Οχι! Θυμάμαι...αν και ήμουν μικρή θυμάμαι.
Ίσως οχι με πολλές λεπτομέρειες αλλά μου έχουν μείνει στιγμές και εικόνες.
Τότε ήμουν 3 και ο αδερφός μου 5.
Είχαμε πάει με την μαμά σε ενα εμπορικό.
Όταν τελειώσαμε τις δουλειές μας η μαμά μας.είπε να περιμένουμε στην είσοδο του καταστήματος επειδή ξέχασε κάτι στο ταμείο.
Ετσι και κάναμε.
Περιμεναμε στην είσοδο ώσπου απέναντι στο ασανσέρ είδαμε.ενα παιδάκι να βγαίνει με τους γονείς του και τα του πέφτει το γλειφιτζούρι στο ασανσέρ.
Δεν το πρόσεξε και έφυγε.
Ο αδερφός.μου μου ειπε να το πάρουμε.
Εγώ του είπα ότι δεν μπορούσαμε να πάμε επειδή η μαμά μας είχε πει να περιμένουμε εκεί αλλά αυτός επέμενε.
Έτσι πήγαμε μέσα.στο ασανσέρ.
Πήραμε το γλειφιτζούρι και πήγαμε να φύγουμε αλλά οι πόρτες έκλεισαν.
Προσπαθήσαμε να πατήσουμε κάποιο κουμπί για να ανοίξει αλλά ήταν ψηλά και δεν φθάσαμε.
Εγώ απο μικρή είχα κλειστοφοβία και εκείνη την ώρα φοβόμουν πολύ!

Ο αδερφός μου είχε πρόβλημα με την καρδιά του.
Από τότε που γεννήθηκε το είχε.
Οι γιατροι είχαν πει οτι δεν είναι κάτι το σοβαρό απλά να τον προσέχουμε όταν κοιμάται επειδή μπορεί να πάθει ανακοπή.

Το είχε πιάσει 2 φορές κρίση αλλα ευτυχώς προλάβαμε και τον πήγαμε στο νοσοκομείο και δεν επαθε τίποτα.

Μετά απο αυτές τις δυο κρίσεις δεν είχε επαναληφθεί αυτό.

Όση ώρα ήμασταν στο ασανσέρ όμως τον είδα να πιάνει την καρδιά του και να κάνει εκφράσεις πόνου.

Μου είπε οτι πονάει η καρδιά του.
Εγώ δεν ήξερα τι να κάνω.

Κάποια στιγμή τον είδα να  ξαπλώνει και να κλείνει τα ματάκια του.

Εγω πήγα δίπλα του και του είπα οτι θα μας ανοίξουν και να μην ανησυχεί.

Τότε με.κοίταξε με τα μελί ματάκια του και μου έδωσε το χέρι του.
Μου κράτησε το χέρι και μου είπε ότι με αγαπάει πολύ!
Μετά απο αυτά τα λόγια δεν είπε τίποτα άλλο.
Είχε μείνει με τα μάτια ανοικτά και δεν κουνιόταν.
Στην αρχή δεν κατάλαβα όμως μετά που συνειδητοποίησα ότι είχε πεθάνει έκλαιγα και του έσφιγγα το χέρι.

Κάθισα μαζί του 10 λεπτα και έκλαιγα όμως μετά.έσβησαν τα φώτα και δεν έβλεπα τίποτα.
Έκλαιγα και ζήταγα τους γονείς μου.

Κάποια στιγμή δεν μπορούσα να αναπνεύσω.
Ήξερα οτι για αυτό έφταιγε η κλειστοφοβία μου.

Το μόνο που θυμάμαι είναι εμένα να χάνω τις.αισθήσεις μου.

Οταν ξύπνησα βρισκόμουν στο νοσοκομείο.
Ο μπαμπάς ηταν δίπλα μου. Και μόλις είδε ότι ξύπνησα με αγκάλιασε και έκλαιγε.

Τον ρώτησα που ειναι ο Chris όμως δεν μου απάντησε.

Εκείνη την ώρα μπαίνει μέσα η μαμά μου και αντί να έρθει να με αγκαλιάζει άρχιζε και φώναζε επειδή δεν την περιμέναμε στην είσοδο.

Ο μπαμπάς μου την απομάκρυνε και την έβγαλε έξω απο το δωμάτιο.

Πλέον ο Αδερφός μου είχε πεθάνει και είχα μείνει μόνο εγω.

Προσπαθήσαμε να το ξεπεράσουμε αλλά η μαμά μου απο τότε είχε άλλαξει παρά πολύ και ήταν επιθετική μαζί μου.
Σαν να τρελάθηκε ενα πράγμα.
Αν δεν μας.αφηνε εκείνη την μερα μόνους τίποτα απο ολα αυτά δεν θα είχαν συμβεί!

Και έτσι, όπως.σας είπα και πριν μας εγκατέλειψε.

Εγώ με τον μπαμπά κάναμε την δική μας ζωή και αφήσαμε πίσω το παρελθόν.
Όλα κυλαγαν ομαλά όπου ξαναήρθε η μαμά μου.
Δεν ξέρω αν  έκανα καλά που της έδωσα μια ευκαιρία!

Ο αδερφός μου έρχεται μερικές φορες στον ύπνο μου και μου μιλάει.
Τον ακούω και τον βλεπω.
Είναι όπως τότε!

Ξέρω ότι ποτέ δεν θα τον ξαναεχω αλλά ξέρω ότι με προσέχει απο εκεί πάνω και οτι είναι ένας άγγελος!

Ο δικός μου άγγελος!!