2.BÖLÜM

10.1K 148 17
                                    

Bir haftadır içimde bir vicdan azabı var. Keşke o gece duyduğum sesi Ada'a söyleseydim. Partiden beri geceleri uyumakta sıkıntı çekiyorum. Bugün sabah kalktım ve hazırlanıp geçmiş olsuna Adalara gittim. Babası bahçeyi toparlamıştı. Beni içeri aldılar ve gece olanları tekrar anlattılar . Ada'nın babası gece bahçeden garip sesler, tıkırtılar duymuş. Bahçeye indiğinde kara bir varlık görmüş. Ama babası bahçeye inince ortadan kaybolmuş. Onlara o gece partide benim de bir ses duyduğumu fakat fazla önemsemediğimi söyledim. Ve özür diledim. Beni anlayışla karşıladılar. Bu konuşmanın üzerine yukarı Ada'nın odasına çıktım. Bir haftada çok çökmüştü. Geceleri uyuyamıyor, sabahları kahvaltı etmiyormuş. Sürekli evde garip varlıklar görüyormuş. Özellikle beyaz deli kıyafeti giyen uzun siyah saçları olan bir varlığı aynaya her bakışında arkasında görüyormuş. Ben bunların korkudan o gece yaşanan olaydan olduğunu düşünüyordum. Ona herşeyin geçeceğini söyledim. Ve bir psikiyatri doktoruna gitmesini önerdim. Gördüklerinin gerçek olduğunu deli olmadığını söyledi. Başka bir şey söylemeden ona gülümseyerek odadan çıktım. Annesi ve babasına da Ada'nın doktora gitmesini önerdim. Ve arabama binip yola koyuldum. Yolun ortasında karşıma ölü bir koyun çıktı beyaz yünlü siyah kafalı çok korkunçtu. Bunu nasıl kaldıracağım derken ormandan genç bir adam geldi . Esmer ,mavi gözlü , ve yapılıydı da . Bana koyunu yoldan kaldırmamda yardım etti. Adını sordum adı Burakmış. Ve meğer aynı okulda okuyormuşuz. Nasıl dikkatimi çekmedi anlamadım. Bana telefon numarasını verdi. Ve boş zamanımda bir kahve içmek istediğini söyledi. Kabul ettim ve yoluma devam ettim...

İŞKENCE Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin