Sanki altı yaşındayım. Teras demirliklerinden uzatmışım, minik ayaklarımı. Suratımda bir tokat izi. O kadar küsmüşüm ki kendimle bile konuşmuyorum. Dolunaya, geceye, belkide durgun denize dargınım biraz.
🌼🌼🌼
İçime işlemiş o iz. Kalbimde bırakmış sancısını. Şişmiş yüreğim, morarmış göğüs kafesim. Kanser ile boğuşuyor gibiyim. Ağzımda bir oksijen maskesi, ellerim acıyor. Kuruyan ellerim sararmış, hayata nefret beslemiş sanki ihtiyar bedenim. Ölüyorum. Ölüyor papatya bahçem...
🌼🌼🌼
Gökyüzünde yıldızları seyrederdim. Kaymasını dilerdim Tanrıdan. Ama o da biliyordu. Her umut gecenin soğuk tarafında kaybolur, çığlıkları bırakırdı aydınlığa. Şimdi noldu papatyam, geri dönecek mi güneşim, ha?
🌼🌼🌼
Okumasını en çok istediğim kişi okumuyor yhaaa ❤ rengarenkyazilar
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya Umutlu Kadın -Umutlar Serisi 1-
PoésieYaşlı ağaç, papatyalara baktı. Her biri umut kokuyordu. Küçük beyaz, narin kanatları ile bir gün uçacaklarına inanıyordu. Elbet bir gece, özgür olacaklardı. Deniz durgun, sürgün edilmiş dolunayı özleyecekti. Ve yaşlı ağaç, ölümün karanlık ama yumuşa...
