I Know You Want Me

*8* Persuasion

Hikayede Perrie ile ilgili hiçbir şeyden bahsetmedim. Ayrıca Zayn'in Perrie'ye ait bir dövmesi de yok!

@forgetsel: Geçen bölümki yorumun için teşekkür ederim. Pek senin dediğin gibi olmadı bölüm. Tokat falan olayları yok ama umarım bölümü beğenirsin. Bölümü sana ithaf ediyorum :)

 Zayn ne halde olduğumu sonunda fark ettiğinde kaşları çatıldı. "Kapıya neden bakmıyorsun Sebastian? Kim geldi?"

Dudağımı ısırdım ve zil bir kez daha çaldı. Kapıyı açmam gerekiyordu artık. Saçlarımı gelişi güzel düzeltirken fısıldadım. "Gelen abim."

Bakışları ifadesizleşti. Kapıyı açmak için kolumu uzattığımda kolumu tuttu. Ne yapmak istediğini anlamaya çalışarak yüzüne baktığımda, önüme geçti. Elleriyle saçlarımı taradı ve düzeltti. Ardından tişörtümün eteğini tutup aşağı çekti. Şaşkınlıkla ona baktım. Gözüme ilk defa bu kadar güzel gözüküyordu. Sonra kapıda bekleyen abimi hatırladım ve Zayn'i önümden kabaca ittim. Kapıyı açtığımda, abimin sinirli bakışlarına yakalandım. Kapıyı, geçebilmesi için araladım ve o da huysuz bir şekilde içeri girdi. Gördüğü ilk şey ise Zayn'in ta kendisi oldu.

Zayn'in yüzünü bir gülümseme kapladı. Abime baktığımda ise, huysuz ifadesinin yerini bir gülümseme aldığını gördüm.

"Zap!" dedi abim ve Zayn'in karşısında durana kadar ona doğru yürüdü. "Senin burada ne işin var?"

Zayn, "Kız kardeşinle sohbet etmeye gelmiştim Tomi," derken bana bakıyordu. Tomi, Zap? Ne oluyordu yahu?

Bir anda kafama dank etti. Abim Zayn ile iki yıl boyunca aynı okulda okuduğundan bahsetmişti. Ben ona inanmamıştım! Ama şimdiki konuşma tarzları ve bana söyledikleirnin hepsinin bir bir doğru çıkması bunun tam tersini kanıtlıyordu.

"Ya, demek öyle," dedi abim. İmalı bakışları benim üzerimde dolandı. "Sohbet ettiğinize emin misiniz?"

Sahte bir gülümsemeyle abime baktım ve Zayn'i taklit ederek konuştum. "Evet, Tomi. Sen ne sanmıştın?"

Onaylatmak ister gibi Zayn'e baktı. Zayn, benim lehime kafa salladı. "Eğer yararı olacaksa; kardeşinle birbirimizden hiç hoşlanmıyoruz."

Evet, o yüzden beni daha demin duvara yaslamış öpüyordun, dedim içimden. Abim -ki adı Tomi değil, Thomas'dı- salondaki koltuklardan birine yayılıp Zayn'e de oturmasını işaret etti. Zayn gayet rahat bir tavırla otururken ben de onlardan çok uzakta bir koltuğa yerleştim.

"Ne yalan söyleyeyim," dedi abim. "Seb ile işi pişirirsiniz falan sanıyordum. Senin ne kadar piç olduğunu biliyorum. Ama içimden bir ses Seb'in seninle asla işi olmayacağını söylüyordu. Lisede bir çocukla kötü bir tecrübe yaşadığından beri erkek gibi takılıyor kendisi."

Zayn'in gözleri, abim lisedeki çocuktan bahsederken kısılmıştı. Abimin bu konuyu açtığına inanamıyordum! Kendimi savunmak istercesine koltukta doğruldum. "O kötü bir tecrübe değildi ve erkek gibi takılmamın onunla alakası da yok!"

"Çocuk seni öptü ve bir daha senin yüzüne bakmadı Seb. Siz kızlar ilk öpücüğe değer verirsiniz ve ben, senin ondan sonra böyle olduğunu biliyorum."

Zayn, abime gözlerini kısarak bakmaya devam etti. "Kadınlar hakkında hiçbir şey bilmiyorsun sanıyordum."

"Zaten bilmiyorum," dedi abim. "Ama Seb üzgünken gerçekten feci oluyor ve ben de onu teselli etmek için birkaç şey öğrenmek zorunda kalıyorum. Aslında bu eskidendi. Şimdi resmen erkek gibi. Sana yumruk bile atabilir."

Güçlü durmak zorunda olduğum ruh halinden çıktım ve sırıttım. Bunu zaten yapmıştım. Abim beni gerçekten çok iyi tanıyordu.

"Hiç şaşırmam," dedi Zayn bana bakarak. "Sen de onun yanında kız ve erkek ilişkilerinden bahsederken gayet rahatsın, bu biraz garip değil mi?"