I Know You Want Me

*11* First

Bölüm uyarısı: Bölüm "birazcık" cinsel sahne içerebilir. Bu uyarıyı yapıyorum çünkü bana, okuduktan sonra bana sövmenizi istemiyorum. Aslında asıl cinsellik bir sonraki bölümde olacak, ya da olmayacak. Kurgu gereği zaten birlikte olmayacaklar ama ileriki bölümlerde cesur anlatımlarla karşınıza çıkabilirim. Alacağım tepkilere bağlı xx

 "Hassiktir!"

Duyduğum sesle yataktan fırladım. Gözlerim kocaman açılmış, etrafta dolanıyordu. Sonra bakışlarım, kapı girişinde duran Doniya'ya takıldı. Durumun farkına, birkaç saniye sonra vardım. En yakın arkadaşım; Doniya Malik, beni kardeşiyle yatakta yakalamıştı!

Dudaklarımı biribirine bastırıp ne yapacağımı düşünmeye başladım. Doniya, büyük ihtimalle kardeşiyle yattığımı düşünüyordu. Oysa Zayn, sadece hastalığım yüzünden benim yanmda uyumuştu.

Zayn'in koluna çimdik attım. Uyanır gibi oldu ama uyanmadı. Beni bu durumdan kurtarabilecek tek kişi oydu.

Koluna tırnaklarımı geçirdiğimde, o da benim gibi yataktan fırladı. "Sikeyim, Seb. Sabahın köründe..."

Cümlesini devam ettiremeden bakışları Doniya'nın bakışlarıyla buluştu. Küfretti. Hem de küfürlerin en alasından...

"Siz burada ne yapıyorsunuz?" diye bağırdı Doniya. Ellerini saçlarına attı ve saçlarını çekiştirdi. "Sen de mi Seb? Sen de mi Zayn'in listesine eklendin? Lanet olsun!"

Keşke yer yarılsaydı da içine girme şansım olsaydı. Doniya'nın güvenini boşa çıkartmış gibi oluyordum. O bana güveniyordu!

"Sandığın gibi değil," dedim. Zayn, "Sevgilin bizi yatakta yakalamış gibi davranıyorsun Sebastian," diye homurdandı. Kafasına bir tane geçirdim.

Zayn inlerken, yataktan indim ve Doniya'nın yanına gittim. "Dün gece ateşim çıkmıştı ve Zayn de benimle kaldı."

Kısa açıklamam, onu etkilemişe benzemiyordu. Bana, tiksinç bir varlıkmışım gibi bakmaya başlamıştı.

"İnanmamı mı bekliyorsun?" dedi. Kafamı salladığımda yüzünü buruşturdu. "Çok beklersin. Şimdi, çek git evimden."

"Doniya," dedim acınası bir sesle. Bana kötü kötü baktı. "Sen, diğerleri gibi olmazsın sanıyordum Seb. Sen farklısın sanıyordum. Gerçekten arkadaşım olduğunu sanıyordum."

"Öyleyim," dedim. Sesim çatlamış, güvensiz çıkıyordu. "Ben Zayn ile hiçbir şey yapmadım. Başta bana sarsa da, artık umurunda bile değilim. Benden ne hoşlanıyor, ne de başka bir şey yapıyor. Kendisi söyledi; beni güzel bile bulmuyor!"

Doniya, onaylatmak istercesine Zayn'e baktı. Zayn, kaba bir sesle konuştu. "Doğru söylüyor Doniya. Onu istemiyorum."

Doniya'nın yüzündeki korkunç ifade kayboldu ve bana sımsıkı sarıldı. "Senin diğerleri gibi olmadığını biliyordum Seb!"

Onun kolları arasından, güç bela sıyrıldım. Mutlu olmam gerekiyordu. Zayn'den kurtulmuş, Doniya ile aramı düzetmiştim. Ama ortada olan, koskocaman bir gerçek vardı. Hiç ama hiç mutlu değildim. Aksine, kendimi çok kötü hissediyordum.

***

"Pişt, Seb!" diyen Doniya'nın sesiyle irkildim. Ona baktığımda, bana endişeli bir şekilde baktığını gördüm.

"Sen iyi misin, Seb? Şu son günlerde sende bir şeyler var. Dökül bakalım," dedi. Hemen söylememi istediği her hâlinden anlaşılıyordu. Dudaklarımı birbirine bastırdım. "Hiçbir şey olduğu yok Doni. Ben her zamanki Sebastian'ım."

İnanmışa benzemiyordu. Bana kötü kötü baktı. "Saçların olduğundan daha dağınık, eski neşen yok, dalıp duruyorsun ve Kaptan Amerika'ya gelmemiz bile seni heyecanlandırmışa benzemiyor. Ne oldu sana be güzelim?"