I Know You Want Me

*6* Shit

Multimedia'da Zayn ve Seb'i bulabilirsiniz. Bölümleri hızla yüklemeye çalışıyorum ama bir yandan olaylara çok da hızlı girdiğimi düşünüyorum. Fazla okuyucum yok ve bu benim için bir dezavantaj. Yazmaya devam ediyorum çünkü birkaç okuyucu beni hikayeye bağlıyor. Hikayenin silinmesini istemiyorsanız lütfen YORUM YAPIN!

İyi okumalar...

 "Sen kime neyi yasaklıyorsun be?" diyerek Doniya araya girdi. Zayn Doniya kötü bir bakış attı. "Sen bu işe karışma Doniya."

"Sen bana emir veremezsin Küçük Prens!" dedi Doniya öfkeyle. "O benim arkadaşım ve sen onun hiçbir şeyi değilsin. Kızın arkadaşını dövüp kendisini kaçırdın. Bunlara göz yumdum ama buna yummayacağım. Seb istediğini yapmakta özgür. İsterse balkondan atlar, isterse Niall'a bakar, isterse birini öper. Hatta isterse biriyle yatar. Bundan sana ne lan?"

Zayn cevap vermek için ağzını açtı fakat bir cevap bulamadığı için kapattı. Doniya kendini beğenmiş bir şekilde gülümsedi. "Ben de öyle düşünmüştüm Zaynie."

Zayn'e en iğrenç bakışlarımdan birini attım. "Yeter Zayn!"

Bağırmama karşılık bakışlarını bana çevirdi. Aslında herkes şu an bana bakıyordu. Buna aldırmadım.

"Seni kahrolasıca," dedim yüksek bir sesle. "Senden bıktım! Senin manyak takıntılarından, beni yatağa atma isteğinden, iğrenç heveslerinden... Seninle ilgili her şeyden bıktım! O kadar aptalsın ki sana değer veren insanlar bulmak yerine gelip benim gibi bir manyağa bulaşıyorsun! Sana yumruk attım Zayn! Anlamıyorum, yine mi istiyorsun?"

Kafasını olumlu bir şekilde salladığında sinirle yumruklarımı sıktım. Zayn'e doğru yaklaştım ve tam yüzüne yumruğu geçirecekken başımdan aşağı bir şey döküldü. Bir şey değil... Su.

Ağzım "o" şeklini aldı. Yerimde sabit kalırken Zayn, arkamdaki birine gülümsedi. Hemen aarkamı döndüm. Karşımda, elinde sürahiyle Waliyha duruyordu. Şeytani bir şekilde gülümsedi. "Sinirden alev almıştın da. Söndüreyim dedim."

Derin bir nefes aldım. Gözlerimi kapattım. Waliyha abisinin yanında olacaktı elbet ama onun suçlu olduğunu görmemesi sinirime dokunuyordu.

"Peki," dedim. Yüzümdeki suyu elimin tersiyle sildim ve kapıya doğru ilerledim. Bundan sonra beni bu eve hiçbir güç sokamazdı.

Tam çıkacakken biri kolumdan kavradı. Omzumun üzerinden baktığımda bunun Doniya olduğunu gördüm. "Ben ikisine de dersini vereceğim Seb, lütfen gitme."

Doniya'ya uzun süreli bir bakış attım. "Bu evde durmakta zorlanıyorum. Gitmezsem kafayı falan yerim Doni."

Doniya kafasını salladı ve "Niall," diye bağırdı. Niall yanımızda bittiğinde Doniya ona yalvaran gözlerlle baktı. "Benim için Sebastian'ı eve bırakır mısın Niall?"

Niall bir bana bir de Doniya'ya baktı. Ardından gülümsedi. "Şeref duyarım. Güzel bayanları yalnız bırakacak bir göz yok bende."

Durumuma rağmen gülümsedim. Sahiden, bu çocuk melek falan mıydı? Hem iyi, hem tatlı hem de sevecendi. Zayn ile yakından uzaktan alakası yoktu ve aynı grupta yer alıyorlardı. İğrenç!

Niall ile dışarı çıkarken üzerimdeki suyu düşünmemeye çalıştım. Gerekirse donardım ama umursamazdım.

Niall beni arabasına yönlendirdi ve arabaya bindik. Sürmeye başladığında, ikimiz de suskunduk. Sadece Niall bana evimi sordu ve ben de tarif ettim.

Kapımın önüne geldiğimizde teşekkür etmek için ona döndüm. Mavi gözleriyle -gerçekten çok güzellerdi- bana derinden bir bakış attı. "Zayn ve Waliyha için üzülme. Waliyha hemen herkese iyi davranmaz. Yani onun insanlara iyi davranması için tanıması gerekir. Tabii insanların üzerine su da bocalamaz ama... Her neyse."