Yaşam savaşı?

10.bölüm-Geri dönüş

"Se-sen"
"Evet benim Mine"
Ona özlemle sarıldım. O kadar özlemiştimki onu. Çok pişman olmuştum onu öldürdüğüm için. Göz yaşlarımı tutamamıştım. Emirin sesiyle kendime gele bilmiştim.
"Anne?Bu kim?"
"Oğlum bu-bu senin baban"
"Babam mı?"
"Babası mı?"
"Evet o senin oğlun"
"Nasıl?"
"Sonra anlatırım,bu gün oğlumuzun 7.yaş günü"
"Tebrik ederim küçük bey"
Oğlum ona sıkıca sarıldı.Onun gözlerindeki özlemi görmüştüm. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Onun nasıl hiss ettiğini biliyordum.Onu ilk kucağıma aldığımda sanki kayb ettiğim birini bulmuştum. Oda böyle hiss ediyordu tamda.
"Baba-babacım seni çok özledim. Geleceğini biliyordum 7.yaş günümde geleceğini biliyordum."
"Ev-evet"
"Tamam hadi pastayı keselim oğlum" kendimi toplayarak böyle söyledim
Pastayı kestik. Arkadaşlarıyla eğleniyordu Emir. O sırada bizde bir odaya geçtik. Bütün olanları ona anlattım.
"Seni anlıyorum.Bundan sonra artık mutlu olucağız. Seni seviyorum Mine,çok seviyorum. Oğlumla Ve seninle birlikte hayatımı yaşamak istiyorum"
Onun bu söylediklerinden sonra göz yaşlarımı tutamamıştım.
"Hayır,birtanem ağlama lütfen senin mutluluktan bile olsa ağlamanı istemiyorum. Seni hep mutlu görmek istiyorum. Seni çok incittim seni mutlu edicem bundan sonra"
Daha sonra biz partinin olduğu odaya geçtik. Akşam oluyordu. Ve Emirin arkadaşlarını geçirdikten sonra Emir babasına tekrar sarıldı. Evde oyun oynamaya başladılar. Delice koşuyorlardı evin içinde😹. Çok tatlıydılar onlara bakınca artık bir aile olduğumuzu biliyordum.Acılarım sanki geride kalmıştı. Saat 11 de babası Emiri yatağa yatırdı. Hikaye anlattı uyuttu.Benim yanıma geldi. Özlemle dolu bir gece geçirmiştik.
1-2 ay sonra....
"Hadi hayatım çıkalım. Biliyorsun yolumuz uzun."
"Tamam hayatım geliyorum. Bavulları sen alır mısın canım"
"Tamam alıyorum."
"Oğlum Emir tuvaletten çıkacak mısın sen?"
"Geliyorum anne tamam"
Şapşal oğlum. Bu gün tatile gidiyorduk.Tatil Köyüne. Araba oturduk. 2 saat sonra bir yerde oturup yemek yedik.Mutlu aile tablosu❤️.Arabaya bindik.Birden karşımıza bir Tır çıktı.Arabamız tıra girdiğini hatırlıyorum en son. Sonrası Yok. Kendime geldiğimde hastanedeydim.
"Nerdeyim ben?Oğlum nerde?Eşim nerde?"
"Hanım efendi sakin olun lütfen.Eşinizle oğlunuzu kayb ettik. Başınız sağolsun"
"Ne? Ne saçmalıyorsunuz siz?" Diye avazım çıktığı kadar bağırdım. Sakinleştirici ile beni uyutmuşlardı. Uyandığımda kollarımdaki serumu çözerek biraz ilerledim.
"Oğlum,eşim nerde?"
"Hanım efendi?Kimi söylüyorsunuz?"
Bu sırada hemşire gelmişti.
"Hanım efendi daha tam iyileşmediniz lütfen yatağa yatın"
"Olmaz,oğlumu eşimi görmem lazım"
"Onlar şu an morgda"
"Olamazz...Oraya götürün beniiii "diye bağırmaya başladım.
"Tamam sakin olun gidelim morga"
Korkarak, ellerim titriye-titriye morga doğru hemşirenin arkasıyla ilerliyordum.
"İşte geldik efendim."
Kapıyı açtı onların cansın bedenlerini görünce şoka girmiştim. Bağırmaya başladım. "
"Hayır...Olmazz..olamaz hayırr hayır...bu gerçek değil"
"Efendim sakin olun...Hanım efendi sakin olun"
Bir kaç kişi beni morgdan zorla çıkardı.

Ve arkadaşlar gelicek bölüm final bölümü ve Yen'i bir hikaye yazıcam. Eminim ki onuda çok beyeniceksiniz. Tarih kurgusu bir konusu olucak ve çok beğeniceğiniz bir kitap olucağını düşünüyorum. Yorumlarınızı Ve Votelerinizide bekliyorum arkadaşlar. Görüşmez üzere.