the new girl in town

16

Langzaam word ik wakker. Ik doe open mijn ogen, maar word verblind door het licht en doe ze snel weer dicht. Tweede kans, ik open mijn ogen en dit keer lukt het. Ik hoor een zuster roepen "ze is wakker, dokter!" Er komt een dokter aangelopen. Ze doen allerei testjes, wanneer ze klaar zijn mag ik vragen stellen. "Kan ik naar Paul en leeft hij nog?" Vraag ik met een verdrietige stem. "Sarah, je mag naar Paul, maar hij is in coma. Dus je kan niks tegen hem zeggen en zult moeten wachten tot hij wakker word" Ik knik langzaam en word in een rolstoel gezet. Een lieve zuster rijdt me naar de kamer van Paul. "Ik laat jullie wel even alleen" zegt ze met een glimlach.

Ik zie Paul liggen, ik krijg een glimlach op mijn gezicht omdat ik weet dat hij nog leeft. Ik staar naar hem. Hij heeft nog steeds allemaal bloed op zijn gezicht, net als mij. Ik zie dat Paul begint te trillen. Ik grijp snel naar zijn hand. "Nee nee nee, blijf alsjeblieft bij me. Ik houd van je, toen je me kuste Paul. Het voelde anders" zeg ik paniekerig. Het trillen stopt en Paul opent zijn ogen. "Sarah!" Schreeuwt hij door de kamer heen. Ik leg mijn hand op zijn buik en wrijf er over. "Ik ben hier" zeg ik zachtjes.

Hij kijkt me aan. "Sarah..-" hij probeert iets te zeggen, maar ik kap hem af. "Paul, ik ben hier.." zeg ik zacht.

"Ik ben nooit gestopt met van je te houden" zegt hij en pakt me hand. Ik geef een glimlach.

Ik heb bij Paul een gevoel wat ik bij Adam nog nooit gevoeld had. Hij was te beschermd, en ik wil liefde wat avontuur geeft en zelfs een beetje gevaar. En dat heb ik bij Paul. Met deze gedachten staar ik voor me uit.

"Waar denk je aan?" Vraagt Paul. "Uhm.. niks" zeg ik dan maar snel. Hij glimlacht naar me, ik begin te blozen. 'Weet je al wanneer je naar huis mag?' Vraag ik snel om mijn blozen te verbergen. 'Overmorgen al' zegt hij. 'Dan kunnen we samen naar huis' zeg ik met een blij gezicht. Paul glimlacht.

Maar alle mooie momenten worden weer verpest, als er iemand binnen komt.