Marianne's Pov
Ito na naman ako, wala na namang tigil sa kakaiyak. Ayoko nang maramdaman 'to! Kahit anytime gusto ko nalang mamanhid dahil sa mga sakit na nararamdaman ko. Gusto ko nalang magpahinga.
Napahawak ako sa dibdib ko nang bigla itong naninikip. Isa pa 'tong pesteng puso na 'to! Ginamit ko ang buong lakas ko para lang makuha yung phone ko. Kahit anong sigaw ko dito walang makakarinig sakin. Wala akong kasama sa bahay. Agad kong tinawagan kung sino man yung napindot ko.
"P-please h-help m-me." Nanghihina kong sabi.
["Shit! Ianne a-anong nangyari?! Nasaan ka?!"]
"S-sa b-bahay.." Shit, sobrang sakit.
["Tangina papunta na ako. Just hold on baby.."]
*toot*
Pinatay ko na ang tawag. Buti nalang si Jimin yung natawagan ko. Sobrang sakit na talaga. Ininom ko yung gamot ko para mabawasan yung sakit pero mukhang walang talab. Tanginang gamot 'to!
Puro iyak ko lang ang naririnig sa apat na sulok ng kwarto ko. Bakit kasi ako pa yung napili ng sakit na 'to?! Marami namang iba diyan, bakit ako pa?! Wala naman akong ginawa para parusahan ako ng ganito. Bago ko maramdaman na mawawalan na ako ng malay, naaninag ko ang lalaking bakas sa mukha ang pag-aalala.
"J-jimin.."
Then everything went black.
---
Yo gais, binago ko po yung chapter. Ito po yung chap 20 :)
BINABASA MO ANG
ballpen | kim taehyung
FanfictionBOOK 1: Ballpen + Marianne just chatted you, ❝Ballpen po. Bili ka na, may iba't-ibang kulay.❞ BOOK 2: Liquid Eraser + Marianne just chatted you, ❝Let's end this.❞ bangtanga series #2• highest rank achieved: #21 in short story• started: 052917• book...
